約 5,264,737 件
https://w.atwiki.jp/ik-ben-wakei/pages/266.html
Kinderopvang Kinderopvang is een verzamelterm voor verschillende mogelijkheden om kinderen op te vangen, op het moment dat deze bijvoorbeeld niet naar school gaan en hun ouders niet thuis zijn. kinderopvang は、子どもを保育するための様々な可能性をもった集合概念である。たとえば、学校に行かないが親が家にいないときなど。 Met kinderopvang worden in het spraakgebruik met name de formele vormen van opvang aangeduid, opvang waarvoor betaald moet worden. De informele vormen (gratis opvang door opa/oma/buurvrouw) vallen er meestal buiten. Voorbeelden van kinderopvang zijn een gastouder, een kinderdagverblijf (of "crèche") of na- en buitenschoolse opvang. Kinderopvang (Nederland) Kinderopvang is een verzamelterm voor verschillende mogelijkheden om kinderen in een georganiseerd verband een ontwikkelingsgericht aanbod te bieden op het moment dat ouders werken, studeren of als kinderen een taal- of ontwikkelingsachterstand hebben. Met kinderopvang worden de formele vormen van kinderopvangmogelijkheden aangeduid waarop de Kinderopvangtoeslag van kracht is. De informele vormen (gratis opvang door opa, oma of buurvrouw) vallen er buiten. Voorbeelden van formele kinderopvang zijn een gastouder, een kinderdagverblijf (of crèche) of voor-, na- en buitenschoolse opvang. In de Wet kinderopvang worden formele definities voor de verschillende vormen gegeven. [bewerken] Vormen van kinderopvang [bewerken] Kinderdagverblijf Een kinderdagverblijf verzorgt kinderopvang voor kinderen in de leeftijd van 0 tot 4 jaar. De kinderen worden verdeeld over groepen van maximaal 16 kinderen, afhankelijk van de leeftijd. De groepen kunnen horizontaal zijn (een groep per leeftijdscategorie, vaak een groep voor 0 tot 1½ en een groep voor 1½ tot 4) of verticaal (kinderen van alle leeftijden in een groep). Per groep zijn er minimaal twee pedagogische medewerkers. Er zijn ook kinderdagverblijven waar de grens tussen babygroep en peutergroep op 2 jaar ligt. [bewerken] Peuterspeelzaal Een peuterspeelzaal is een veel lossere vorm van kinderopvang. Eigenlijk valt ze buiten de regelingen van de kinderopvang (in Nederland). De financiering gebeurt niet volgens de Wet kinderopvang maar volgens de Wet maatschappelijke ondersteuning, die door de gemeente wordt uitgevoerd. De peuterspeelzaal is er voor 1 tot 4 dagdelen per week, en heeft minder het doel om in een groep de kinderen op te voeden en meer tot doel kinderen met elkaar te laten spelen. Vooruitlopend op de harmonisatiewet worden er al op enkele plaatsen in het land peuterspeelzalen omgevormd tot peuteropvang onder de Wet kinderopvang. De peuters worden dan langer opgevangen waardoor hun ouders de gelegenheid krijgen om betaald werk te vinden waardoor ze vervolgens recht hebben op de kinderopvangtoeslag. Hierdoor wordt peuteropvang in veel gevallen veel goedkoper dan de huidige peuterspeelzaal. Er komen kinderen tussen de 2 en 4 jaar. [bewerken] Gastouder Een gastouder is een ouder die kinderen van andere ouders opvangt tegen een vergoeding voor het dragen van de verantwoording voor de kinderen (het is dus geen loon). Gastouderbureaus kunnen verbonden zijn aan kinderopvangorganisaties, maar kunnen ook zelfstandig zijn. Ook gastouders moeten voldoen aan de Wet Kinderopvang. Voor het recht op kinderopvangtoeslag dient de gastouder en het gastouderbureau in het Landelijk Register Kinderopvang en Peuteropvang (LRKP) geregistreerd staan. In dit register staan de gastouders en gastouderbureaus die voldoen aan de wettelijke eisen. [bewerken] Naschoolse opvang De Naschoolse opvang (NSO), soms ook buitenschoolse opvang genoemd, is de opvang van kinderen na afloop van de school. De kinderen worden bij de school afgehaald en krijgen daarna een programma van activiteiten aangeboden, meestal tot ongeveer 6 uur, wanneer de ouders de kinderen op moeten halen. Naschoolse opvang is er voor de kinderen in de leeftijd van het basisonderwijs, van 4 tot 12 jaar, maar kinderen van 4 tot 9 voelen zich er meestal meer door aangesproken dan kinderen van 10 tot 12. Oudere kinderen vinden het aanbod te saai en willen zelf hun tijd indelen. [bewerken] Buitenschoolse opvang Buitenschoolse opvang (BSO), soms ook naschoolse opvang genoemd, is een verzamelnaam van alle professionele kinderopvang, geregeld voor schoolgaande kinderen buiten de schooltijden. Voor zowel de naschoolse opvang als de buitenschoolse opvang geldt dat deze een direct contact met de school dient te hebben. Er moet overleg plaatsvinden, zodat bijvoorbeeld ook opvang geboden kan worden op de studiedagen van het personeel in het basisonderwijs. De in het najaar van 2005 ingediende motie van Aartsen-Bos in het Nederlandse parlement wil de scholen verplichten om voor voldoende buitenschoolse/naschoolse opvang zorg te dragen. [bewerken] Voorschoolse opvang Voorschoolse opvang (VSO) is de opvang van kinderen voordat school begint. Vooral ouders die vroeg op de dag gaan werken maken gebruik van deze vorm van opvang. 早朝保育 早朝保育(VSO)は、学校が始まる前の子どもの保育である。早朝にはたらきにいく親は、この形の保育を利用する。 [bewerken] Tussenschoolse opvang Tussenschoolse opvang (TSO) is de opvang van kinderen tussen de middag. ランチタイム保育 ランチタイム保育(TSO) は昼間の間の保育である。 (学校は午前と午後と明確に分かれているので、その間の保育) [bewerken] Ouderparticipatiecrèche Een ouderparticipatiecrèche (crèche, kresj) wordt gevormd door een vereniging van ouders. In plaats van gediplomeerde pedagogische medewerkers leiden ouders de crèche. Er zijn als gevolg geen betaalde krachten waardoor de maandelijkse ouderbijdrage laag ligt. Per dagdeel draaien 2 ouders een dienst en maandelijks komen ze bij elkaar om te vergaderen en te klussen. Veel ouderparticipatiecrèches zijn officieel erkende kinderopvangcentra, waardoor ouders in aanmerking komen voor toeslagen[1] . [bewerken] Ouderparticipatie BSO De ouderparticipatie BSO is een vorm van buitenschoolse opvang en werkt volgens de principes van de ouderparticipatiecrèche, echter gaat het hier om kinderen van 4 tot 12 jaar en gaat het vaak om naschoolse opvang, dus niet om opvang voor de gehele dag of opvang in de vorm van een peuterspeelzaal. 親参加BSO 親参加BSOは、BSOの一種であり、親参加託児所の理念に従って活動している。4歳から12歳までの子どもがいき、放課後保育を行なう。それせ故、peuterspeelzaalの形での全日の保育は行なわない。 [bewerken] 24-uurs kinderopvang 24-uurs kinderopvang, wordt over het algemeen geboden in de leeftijd van tot en met 12. De opvang vindt 24 uur per dag plaats, hetgeen niet wil zeggen dat kinderen er 24 uur per dag blijven. De opvang wordt vooral gebruikt door ouders die in dienstverlenende beroepen werken, maar ook door ouders in andere onregelmatige beroepen. [bewerken] Pedagogisch beleid Kindercentra dienen hun pedagogisch beleid vast te leggen in de vorm van een beleidsplan. [bewerken] Financiering [bewerken] Kinderopvangtoeslag In Nederland kunnen ouders een toeslag krijgen voor de kosten van kinderopvang.[1] Werkgevers betalen met ingang van 1 januari 2007 collectief mee aan de kinderopvang en de belastingdienst keert vanaf die datum ook het werkgeversdeel uit. Het Rijk hanteert een maximum uurprijs. Op de website van het rijksoverheid staat de meest recente informatie over de regelgeving en het aanvragen van kinderopvangtoeslag. Ouders moeten de kinderopvangtoeslag van de overheid aanvragen bij de belastingdienst, deze kinderopvangtoeslag wordt maandelijks vooraf door de Belastingdienst betaald aan de ouders of naar keuze aan het kindercentrum. Ouders kunnen alleen in aanmerking komen voor kinderopvangtoeslag als ze gebruik maken van een kinderopvangvoorziening die in het Landelijk Register Kinderopvang en Peuterspeelzalen (LRKP) staat. [bewerken] Bijdragen voor ouders zonder werkgever Ouders die geen werkgever hebben, maar wel bezig zijn met een opleiding, een traject naar werk of inburgering, kunnen een bijdrage in de kosten voor kinderopvang krijgen van de gemeente. Het gaat om 1.Ouders in een re-integratietraject met een uitkering op grond van de Wet werk en bijstand (Wwb); Wet inkomensvoorziening Kunstenaars (Wik); Algemene nabestaandenwet (Anw); Wet inkomensvoorziening ouderen en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers (IOAW); Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen (IOAZ). 2.Ouders die geen uitkering hebben, maar wel als werkzoekende geregistreerd staan bij het UWV WERKbedrijf en een traject naar werk volgen; 3.Nieuwkomers die een inburgeringstraject volgen (WIN); 4.Ouders jonger dan 18 jaar die een opleiding/studie volgen; 5.Studenten. [bewerken] Ouders met een sociaal-medische indicatie voor kinderopvang Ouders met een sociaal-medische indicatie voor kinderopvang zijn als doelgroep opgenomen in de wet. In sommige gezinssituaties en voor sommige kinderen is het voor de persoonlijke ontwikkeling van het kind goed om een aantal dagdelen gebruik te maken van kinderopvang. Deze indicatie geeft ouders recht op een tegemoetkoming in de kosten van kinderopvang. [bewerken] Kwaliteit van de kinderopvang De kwaliteit van kinderopvang is geregeld in de Wet kinderopvang die per januari 2005 is ingegaan. In deze wet staan geen gedetailleerde eisen voor de kwaliteit meer. De werkgevers in de kinderopvang hebben samen met de belangenvereniging van ouders (Boink) normen voor de kwaliteit afgesproken in een convenant. De minister heeft de kwaliteitseisen uit het convenant allemaal overgenomen in de beleidsregels kwaliteit, die als aanvulling op de Wet kinderopvang de kwaliteit regelen. Voor de kwaliteit en de controle daar op is de lokale overheid verantwoordelijk. Hiertoe zijn de GGD's aangewezen, die moeten de controle op de kwaliteit van de kinderopvang uitvoeren. Zij controleren onder meer op de betrokkenheid en inspraak van ouders, de opleiding en deskundigheid van het personeel, de veiligheid en gezondheid, de accommodatie en inrichting en de groepsgrootte en het aantal kinderen per beroepskracht (beroepskracht-kindratio). Op de website van het Landelijk Register Kinderopvang en Peuterspeelzalen zijn de GGD-rapportages van alle kindercentra, gastouderbureaus en gastouders in te zien. Kinderopvangorganisaties dienen de rapportages ook via hun websites toegankelijk te maken. Daarnaast is er een certificatie-traject, in het kader van de ISO-9000 normen, waaraan de kinderopvangorganisaties zich kunnen laten toetsen en certificeren. [bewerken] HKZ De stichting Harmonisatie Kwaliteitsbeoordeling in de Zorgsector (HKZ) beoordeelt de kwaliteit van organisaties in de kinderopvang. Eenmaal verleende certificaten worden via audits volgens strenge regels gecontroleerd. [bewerken] VVE VVE staat voor Voor- en Vroegschoolse Educatie. De doelstelling van VVE is om de ontwikkeling van kinderen al op jonge leeftijd zo te stimuleren dat hun kansen op een goede schoolloopbaan worden vergroot. Piramide is het meest gebruikte VVE-programma en is ontwikkeld door Cito. De methode voldoet aan de kwaliteitskenmerken voor programma’s voor jonge kinderen. Zowel Nederlandse als buitenlandse onderzoeken tonen de positieve effecten ervan aan op de ontwikkeling van kinderen
https://w.atwiki.jp/oper/pages/471.html
第1幕 (皇帝の庭園上の平らなバルコニーの上) (その横には各部屋への入口が弱く照らし出されている) 乳母 (闇の中でうずくまりながら) 光が湖に・・・ 輝きながら消えて行く・・・ 鳥のように早く・・・! 夜の頂(いただき)が 上から明るくなっていく・・・ 火の手が あたしを捕まえに来る・・・ さては、ご主人さまですか? 御覧下さい! 私はお嬢様の面倒を見ております! こんな心労と苦痛の夜中でも。 使者 (暗闇から現れて、鎧をまとい、青い光に取り巻かれながら) 主ではないぞ。 カイコバート様ではない。 ただの使者だ! これまでも11人の使者が お前を訪れただろう。 月が替わるごと新たな使者が来たはずだ。 もはや12番目の月も落ちた・・・ だから12番目の使者が来たのだ。 乳母 (不安げに) あんたなんか見たことないわ。 使者 (厳しい口調で) よかろう。 来たからには、尋ねるぞ。 お嬢さまは、影をつくったか? なにっ、何てやつだ! 我々全員にとっても災いだ! 乳母 (勝ち誇ったように、しかしくぐもった声で) 影なんぞ!神々の名にかけて! 影なんぞ!影なんぞ! お嬢さまの体は 光が通り抜けて行く。 まるで、ガラスのようにね。 使者 (陰鬱に) お前を取り巻く孤独は、 あの子を守るためのもの。 黒い水が 小島を取り巻くように。 七つの月の峰が 湖畔を取り巻いている・・・ この雌犬め!それなのに、 宝を盗まれたままにしておくとは! 乳母 母親譲りよ! あの子の 人間になりたいという 激しい欲求は! 大失敗よ! 父親があの子に 変身する力をあげたのは! あたしが鳥を追って 飛べるわけ無いじゃない? あたしが、あのガゼルを 手で捕まえられるはずないじゃない!? 使者 お嬢さまに会わせてくれ! 乳母 (小声で) 独り身じゃないのよ・・・ あの男が、傍にいるわ。 この12か月の間、 あの男が、お嬢様を求めない日は 一夜たりと無かった! あの男は、狩人よ。 そして、恋に狂った男。 それ以外の何者だというの!? 最初の晩は、 恥ずかしそうに忍び出てきた。 でも、星がまたたく頃になると、 なんてこと!また戻って来たわ! あの男の夜が、お嬢様の昼で、 あの男の昼が、お嬢様の夜になったのよ・・・ 使者 (きわめて、きっぱりと) 12か月間、 あの男のものだったのだろう! だが、それもあと たった3日の話だ! 3日過ぎれば・・・ 父親の腕に 戻るほかない。 乳母 (嬉しさを押し隠すように) 私も一緒にまいります! ああ、きっといい日になるわ! でも、あの男はどうなるの? 使者 石にされるのさ! 乳母 石になる! さすがは、カイコバート様。 おおせに従います! 使者 (姿を消しながら) お嬢さまを守るのだ! あと3日だ!忘れるな! 皇帝 (部屋の扉に入りながら) 乳母よ!起きておるか? 乳母 起きて、控えておりまする。 雌犬のごとく、 お部屋の入口に! 皇帝 (部屋に入って来る。若い美男子。狩の衣裳で) (舞台はやや明るくなってくる) そのまま見張れ! 私が呼ぶまで! 姫は寝ている。 私は狩りに行く。 私が行くのは、 あの月の峰。 犬を放つぞ、 あの黒い水面に。 昔、私が、姫を見つけた所だ。 あの時、姫は、 白いガゼルのなりをして、 影もないのに、 私の心に火をつけた。 全ては神の思し召しだ・・・ 今日、私の赤い鷹を見つけられるかは! あの時、私のために愛する姫を捕まえてくれたのは あの鷹なのだ! あの時、姫は風のように、 私のもとから走り去り、 私を嘲り笑い、 私の愛馬も 音を上げようという時だった。 その時、あの鷹が 白いガゼルへ飛んで行き、 その眼光をかいくぐり、 あの可愛い目を 翼で打ったのだ! すると、ガゼルは、つんのめったので、 私は、槍をさっと抜き出し、 それを押さえた。 するとどうだ。恐怖に脅える 獣の体から千切れ出たかのように、 一人の女が 私の腕に絡みついてきた・・・! ああ、あの鷹にもう一度会いたいものだ! どんなに褒めてやりたいことか・・・! あの赤い鷹! それというのも、私は、あの鷹に罪深いことをした。 あの最初の陶酔のときだった。 ガゼルが妻になった時、 鷹への怒りが 私をとらえた。 あの鷹は、 姫の額に止まろうとし、 あの可愛い光る眼を 打とうとしたではないか! 激怒に駆られ、 私は短刀をつかむと あの鳥に放り投げた。 刀が当たると、 血が下にこぼれ落ちたのだ。 あの鷹の眼差し・・・忘れられない! 乳母 (様子をうかがいながら) 殿。さような狩りに 行かれるのなら・・・ さぞ、幾晩もご不在なのでしょうね? 皇帝 そうさな。 3日は戻って来ないかも知れぬ! お前は、姫をお守りし、 姫に伝えるがいい。私が狩りに出たことを・・・ 姫のためなのだ。 そう、姫のための狩りなのだ! 犬と鷹を駆って 私が捕えるもの・・・ 槍と弓矢により 私が手に入れるもの・・・ みんな姫のための獲物なのだ! そう・・・私の心にとって、 目にとって、 手にとって、 胸にとって、 私の狩の獲物は、 あの姫その人なのだ! 永遠に変わることなく! (急いで退場) (朝の薄明かりが次第に強まっていき、 鳥の歌声が聞こえて来る) 乳母 (それまでの間少しずつ皇帝の周りに集まって来ていた数名の侍従たちに) 出て行きなさい! 私は姫様と話すのです! お前たちが姫様の目に触れてはなりません! (侍従たちは立ち上がり、音も無く退場) 皇妃 (自分の部屋から出て来て) あなた・・・行ってしまうなら、 なぜ私をこんなに早く起こすのですか? まだ寝かせておいていただければ! もしかしたなら、 昔に帰る夢を見て、 小鳥の軽い体の中や、 若くて白いガゼルの気持ちに なっていたかもしれません! ああ!もう変身できないとは! ああ!お守りを失ってしまったとは・・・ あの最初の陶酔の瞬間に! よほど、あの時の かりそめの獣の姿でいたかったわ。 でも、あの人の鷹の群れが 襲いかかって・・・ああ! 頭上に群れて・・・ああ! そのうちの 一羽の鷹が ああ・・・飛び去って行ったわ! おお・・・見てよ。 あの赤い鷹・・・ 昔、私を 翼で打ったわ・・・ そうよ・・・あの鷹よ! おお、歓喜の昼間・・・ あの人と あたしのための昼間! あたしたちの おともだちの鷹。 ようこそ、 きれいな鳥・・・ 勇敢な狩人! あたしたちを許したなら、 戻っておいで。 ほら、御覧なさい、 あんなに胸をはって! あの枝の上にいるわ・・・ そんな目であたしを見つめて・・・ 翼からは 血のしずく。 目からは 涙がこぼれ出て! 鷹よ!鷹よ! なんでそんなに泣いてるの? 鷹の声 (嘆くように) どうして泣かずにおれましょう? どうして泣かずにおれましょう? 女は、影を地に投げず、 ミカドは、石にされるとは! 皇妃 最初の陶酔の時に、 あたしが失くした あのお守り。 そこには呪いが 刻まれていた・・・ 昔は解読できたのに、 今では忘れられている。 ああ、あの呪いが戻って来たのね・・・ 鷹の声 女は、影を地に投げず、 ミカドは、石にされるとは! どうして泣かずにおれましょう? 乳母 (声をくぐもらせながら繰り返す) 女は、影を地に投げず・・・! 皇妃 ミカドは、石にされるとは! (感情を爆発させて) 乳母よ。いったい どこで影を探せばいいの? 乳母 (声をくぐもらせて) あの殿は、不遜にも、 姫君を ご自分の同類にしようとしたのです・・・ ですが、それまでの 期限は切られておりました。 姫の心の結び目を あの方は、ほどくことができなかった。 ゆえに、姫君は、「まだ生まれぬ命」を お腹に宿さず、 影を投げることもありませんでした。 あの殿には当然の報いでございます! 皇妃 ひどいわ!お父さま! お父様の手は 子供の私に重たくのしかかる。 でも、他の子供よりも あたし、よっぽど強い女よ! 乳母よ。きっと お前は知ってるわよね。 そのための手段を。 お前が知らないことは何もなく、 何一つとして、困難は無い。 影をあたしに与えてよ! かわいい我が子に手を貸して! (乳母の前にひざまずく) 乳母 (厳しい口調で) 呪文がかけられ、 誓いはなされたのです。 いくら全能の者達の名を 証人に呼ぼうが、 それに従うのが あなたのつとめ! (皇妃の力強い視線に負けて、どもりながら) 影をつくるためには・・・ あるいは、ひょっとして、 影を付けることはできるかも・・・。 ご自分で、 取りに行かねばなりませんが。 それがどこであっても、知りたいのですか? 皇妃 どこであろうが、 そこへ行く道を教えなさい。 そして、お前も一緒に来なさい! 乳母 (小声で、身の毛もよだつように) 人間達のところですよ! ぞっとしませんか? 人いきれなんて、 あたしたちには、 死の空気ですよ。 この清浄な家でさえ、あたし達には、 さびた鉄のにおい、 こごった血のにおい、 古い死体のにおいがいたします! たとえ、この家が、 星座に向かってそびえ、 はじける噴水を吹き上げ、 天国のように豊かな 清浄さに包まれていようとも! なのに、ここから、 さらに深く下りて行くなんて! あいつらと交わり、 いっしょに住み、 いっしょに働き、 会話をかわし、 息と息をからめ、 その意に沿って動き、 あいつらの悪さを身につけ、 バカな奴らにぺこぺこし、 仕えたりしなけりゃならないなんて! ぞっとしないんですか? 皇妃 (きわめてきっぱりと、大声で) 影がほしいわ! (大きく跳躍して) 一日がはじまる! 連れてって・・・ 行きたいの! (ぼんやりとした明け方の光) 乳母 一日がはじまるわ・・・。 人間の一日が。 におってきませんか? もう震えてるんじゃないですか? あれが太陽・・・ あいつらは、あれで影を投げる! 風は、裏切り者・・・ 忍び足でやってきて、 あいつらの住みかへと 吹き寄せる。 あいつらの髪の毛を 逆立てながら! (徐々に、曙光が射し込む) (嘲りと軽蔑に満ちて) これが一日。 人間の一日・・・ ひどい大混乱、 がつがつと、意味も無く、 歓びも知らずに 永久に探し求めてばかり! (憎しみに満ちて、粗野に) 顔はたくさんあれど、 いい表情なんて、一つも無い・・・ 目は見えているけれど、 いい眼差しなんて、どこにもない・・・ バカづらをした、体の曲がった奴ら。 カエルみたいだわ。クモかしら・・・ あたしたちから見れば、 笑うべき生き物よ! あんな奴らのことを どうやって理解しろって言うんです? あいつらの家に入って、 その家の中で あいつらに悪さをする・・・ そんなことが、あたしの仕事でしょうか! あいつらの心は、泥棒の心よ・・・ ならば、あたしだって、 人の心を売ってやる! 詐欺師の中でも一番の 女詐欺師になってやるわ! おばちゃんとも、母ちゃんとも、 勝手に呼ぶがいい! 息子と娘を 養子にいっぱいもらってやる。 害虫みたいに、あたしに群がるがいいさ! さあ、お待ちあれ!楽しいものを見せるから! 皇妃 (乳母には気を留めずに) ああ、いやだわ。 何て気持ち悪い! どんな運命に 引きずり落とされていくの? 乳母 (体をぴったりと寄せて) 震えてるんですか? 願ったことを悔いてるんですか? やっぱりここにいようと言うんですか? 影なんかほうっておきましょうか? 皇妃 もちろん、身の毛もよだつほどよ。 それでも、 私の心では、 気持ちが、私に命ずるの。 心に恐れていることをなせ!と。 いまや、 そのほかのことは、 する価値のあることとは 思えない! 一緒に行くのよ! (曙の光が舞台全面を赤々と照らし出す) 乳母 それではご一緒に! よくぞ、案内人に私を お選びいただきました。 お嬢さま・・・可愛い方、 お待ちあれ、お待ちを! あいつらの屋根目がけ、 羽ばたく術を心得ておりますから。 煙突をくぐっていく道を 存じておりまする。 そして、あいつらの 曲がりくねった心の小道も、 桟道も、谷間も、 十分存じておりまする。 (二人は、人間界の深淵へと身を沈め、オーケストラがその地上への旅を描写する) (舞台のセカンドカーテンがさっと閉じられる) (舞台転換) (染物屋の家の中。がらんとした一室に、作業場と住まいがある。舞台左手後方にはベッドがあり、右手後方には出入り口のドアが一つだけある。舞台前方には、東洋風のみすぼらしいかまどがある。あちこちに、染められた布が竿に干されてぶらさがっている。長方形の水槽、大きな桶、鎖でぶらさがっているヤカン、大きな柄杓、攪拌用の竿、すりつぶし用の乳鉢、手回しのすりつぶし器が置いてある。 乾燥した草花は、束になってぶらさがっているかと思うと、別の所では壁に沿って積みあげられたりしている。黄褐色の地べたには、染料が水たまりのようになっており、部屋のあちらこちらに、濃い青や濃い黄色のしみがついている。) (幕が上がると、「片目の男」が「片腕の男」の首を絞めている。若い「腰の曲がった男」が「片目の男」を引き離そうとしている。染物屋バラクの妻が後ろからやって来て、全員に水をぶっかけようと大桶の方へと向かう) 片目の男 (組み伏せた男を殴りながら) 泥棒め!これでもくらえ! 満足するまで、くらいやがれ! 片腕の男 (下から、ぜいぜい言いながら) 誰かこいつを引き離してくれ! 犬っころめ!人殺し野郎! 腰の曲がった男 助けてくれ!誰か! 絞め殺しあっている! バラクの妻 (水をバシャッと振りかけて) 恥知らず達め! 犬ころみたいに野垂れ死ぬがいい! (三人兄弟は、バラクの妻の行動により、起き上がって離れ離れになる。そのあと地べたにしゃがみながら、バラクの妻をののしる) 片目の男 バカにするんじゃねえ!よそもの女め! 物乞いの娘め!何様だと言うんだ? 俺たちゃ13人兄弟の子供だったが、 やって来た貧乏人に出す料理は、 いつも脂が乗って、湯気を立てていたぜ! 腰の曲がった男 美人さんよ、何だって俺らに手出しするんだ。 それぐらいなら、もっと兄貴にいいことをしてやれよ! 片腕の男 ほっとけ、みんな、女ごときに! (ちょうどその時、染物師バラクがドアから入って来る) バラクの妻 こいつらを、この家から追い出して! ねえ、追い出してよ! さもなきゃ、あんたのとこなんか、もういられない! バラク (落ち着いて) お前ら、出て行ってくれ! すすがねばならない布が 10個のかごに一杯なんだ。 ここに何の用があるんだ? (3人兄弟は出て行く) (バラクは、色の付いた動物の皮を重ね合わせて、うず高く積み上げる) バラクの妻 あの男達を出入り禁止にして! 永久によ。 さもなくば、私が出て行くわ。 それで分かるわ。 あんたにとってのあたしの価値が。 バラク (作業し続けながら) ここにある食べ物で あいつらは飢えをいやしているんだ。 この父親ゆずりの家以外のどこに 泊まれると言うんだ? (妻は、怒って、黙りこむ) (バラクは、前と同じように目を上げずに) あいつらにも子供の時代があったんだ・・・ かがやく両眼、まっすぐな両腕、 しゃんとした背骨をしてたっけ。 あいつらの成長を見続けてきたんだ。 この父親ゆずりの家でな。 バラクの妻 (バラクを嘲って) 13人の子がいても、 料理は脂が乗って、 湯気を立てている・・・ もう一人、物乞いが来たとしても、 誰でも受け入れてやる、ですって! (両手で耳をふさいで) バラク (ロープを持ってきて、袋の口をしばると、作業を中断して妻を見る) 13人の食事とやらが 必要ならば、 この俺の手で 作ってやるよ! (立ち上がり、妻にぴったり寄り添いながら) 俺に子供を授けてくれないか? 夕食の食卓を囲む子供たちを。 誰にもお腹を空かせたりはさせないよ。 むしろ、その子たちの食欲を褒めてやるのさ。 そして、子供たちの空腹を満たすために、 俺が食事の注文を受けたことに、 心の底から礼を言うのさ。 (近付いてきて、そっと妻の体に触る) いつ、お前は、俺に 子供を産んでくれるんだい? (妻は後ろを向いていたが、バラクに触れられると、その手を振り払う) バラク (気を悪くしたりはせず、穏やかに) おい。ここにいるのは、お前の夫だぞ。 触れることすらできないのかい? バラクの妻 (バラクのほうを見ずに) ここにいるのは私の夫。そうよ、夫よ。 知っているわよ。どういうことか。 ここに売り払われたのも、それを思い知るためよ。 この家にかこわれて、 保護され、餌を与えられてるのも、 そのことを思い知るためよ。 でも、今日から、もうそんなこと思い知りたくない。 何にも言わないし、何にもしないわ! バラク おいおい!いつか親切な女達が、 素晴らしい預言をしただろう。 お前の体についての預言だった。 俺が、彼女らが祝福した食べ物を 7回食べ、 お前がいつもと違うおかしな行動を するようになったら・・・と言っていたな。 だから、俺は、お前がおかしな様子になったら、 喜んで、地面に頭を ぬかずくつもりさ。 その変化に感謝をするつもりさ! ああ、何という幸せだ。 胸に広がる期待と 歓喜! (仕事に戻ろうとしゃがみこむ) バラクの妻 あの、ただれ目の女達は、預言をしたけれど、 それは、あたしの体には 何の関係も無いことよ。 あんたが、夕方に何を食べたって、 あたしの心を変えさせることはできない。 (小声で) もう2年半、 あたしはあなたの妻だった・・・ だけど、あなたは、あたしから、 何の実りも得なかった。 あたしを 母にはできなかった。 そうなろうとすることを、 あたしの心は、 もう諦めたわ・・・ だから、あなたも、 そんな願いは持たないで。 そう思っていたいとしても・・・。 バラク (心から厳粛さと敬虔さをあふれさせて) お前の若い口から出て来るのは、 冷たい反抗的な 言葉ばかりだが、 祝福を受けさえすれば 取り消される言葉ばかりだ。 だから、俺は、怒らずに、 心楽しく、 待とう。 待っているよ。 いつかやって来る 素晴らしい子供たちを。 (バラクは巨大な袋の口を縛ると、それをいったんかまどの上に持ち上げる。そのあと、袋の上に屈み込んで、ひもの端っこを前に持ってくると、背中に背負い、そのまま立ち上がる) バラクの妻 (陰鬱に独りごちる) この家には、 誰一人新しい人間は来ないわ。 むしろ、この家からは、 さっさと出て行きたいぐらいよ。 (ほとんど声を出さずに) どのみちそうするんだから、 明日と言わず、今日そうしたいわ。 バラク (バラクは、最後の言葉は耳に入らず、善良そうに妻にうなずく。巨大な荷物を背負って、重たい足取りで進み、ドアに向かいながら独りごとを言う) 俺は、売り物を自分で市場に担いで行くのさ。 運んでくれるロバすらいやしない! (出て行ってしまう) (一人残された妻は、舞台前方の、包みのようなものの上に腰掛けている) (空中に、ふわりとした雲のような、薄明かりのような、きらっとした輝きのようなものが現れる) (乳母は白黒の継ぎはぎだらけの衣裳をし、皇妃は女中の身なりをして、その場に現れるが、二人ともドアから中には入ろうとしないでいる) バラクの妻 (いきなり立ち上がって) あんた方、何の用? どこから来たの? 乳母 (へりくだって、バラクの妻の足にキスをする) ああ!なんて類いなく美しい方! 稲妻が燃えているようなお方! 娘よ、ご覧!あたし達、どなた様の御前にいるんでしょうね? この奥方はどなたなの? お付きの女はどこにいるの? いったいどうして、こんなあばら家に一人でいるの? (うやうやしくバラクの妻の足下に屈んでいたが、身を起こす)質問してよろしゅうございますか?奥様? あの男は、あなた様のしもべの一人、 使者たちの一人ででもありましょうか? 袋を背負った体の大きな いかつい男。もう若くはなく、 ぱっくり開いた大きな口と下賤な額をした男ですよ。 バラクの妻 なによ、目をパチクリさせて。あんたなんか見たこともないし、どこから来たかもわからない・・・ でも、あたしはお見通しよ。ほんとは知っているくせに。 その染物師の男が、あたしの夫で、 あたしの住みかは、ここだということを。 乳母 (勢いよく立ち上がると、とてつもなく驚いたように) ああ、娘や!驚いたわ! このお方が、染物師バラクの妻なんて? おいで、娘や!お許しが出ましたよ・・・ このお方の、まつ毛と頬をよくご覧なさい。 若々しい椰子の木のように 華奢な体を見れば、思わず叫んでしまうでしょう。 ああ、なんてこと!・・・って。 皇妃 この方の影に口づけさせてほしいわ! 乳母 あわれ!このお人は、あの男に子供を作る定めなのに! ここで一人、朽ち果てる定めとは! ああ、目に見えぬ運命よ!偶然の悪巧みよ! バラクの妻 (不安げに乳母の前にやって来て) ひどいわ!あたしをからかいに来たのね! そんな話をして、じろじろ見つめて、 あたしを、神と人との目の前で バカな女として扱おうという魂胆ね。 (泣きだす) 乳母 (皇妃を前のほうに連れて来て、わざと驚いたふりをしながら) 娘よ、残念ですけど、もう行きましょう! この人はあたし達を追っ払うし、お仕えを受け入れてもくれないようだわ。きっと、もう秘密をご存知だから、相手にしてくれないのね。行きましょう! バラクの妻 (急に立ち上がって) いったい何の秘密よ? とても不思議な人ね! ねえ、口止めするなら、守るわ。 いったいどんな秘密があると言うの? 乳母 (深々と頭を垂れ) あなたが買ったものの秘密ですわ。 あなたに与えられたご褒美の秘密ですわ。 そのおかげで全てを手にすることができるんだもの。 バラクの妻 誓って言うけど、昔も今も、そんな買い物したことないし、そんな褒美をもらったことも無いわ! 乳母 あらあら、奥方さま。信じられるとお思いですか? あなたの影、この黒い「虚無」を、 あなたは背後の地面に投げている。 なのに、この名状しがたいものが、あなたの「売り」でないなんて・・・ ましてや、消え去ることの無い魅力、 際限の無い力を、 世の男達に対して発揮するものだというのに。 バラクの妻 (影を探して、ぐるりと振り返る) ありふれた女の 曲がった影よ! 誰が、こんなものに 一円たりと出すと言うのよ? 乳母 欲しがりの買い物客は、何でも出すわ、何でもよ。 ねえ、うらやましい奥方さま。 例えようもないあなたが、 影を脱ぎ捨て、こちらに差し出すだけでいいのよ! ほら!奴隷たちなら お望み次第で何人でも。 錦と絹の着物もあるから、 1時間ごとに着替えて楽しんでいいのよ。 らばもあげるし、家もあげるわ。 噴水もあれば、お庭もあげる。 夜ごとに恋人たちが訪ねて来るわ。 華やかな若い時代がずっと続くの。 測り知れないほど長い時間・・・ これが、みんな、あなたのものになるのよ。 さあ、女主人さま、 影を差し出してくださいな! (その時、空がぴかっと光り、そちらに手を伸ばすと、バラクの妻に、真珠と宝石をあしらった高価なヘアバンドを手渡す) バラクの妻 えっ、これをあたしの髪に? いい人ね、あなたって! だけど、あたしは貧しくて、 鏡を一つも持っていない! あそこの水槽で 髪を整えて来るわ! 乳母 お許しいただければ、 あたしが、つけて差し上げますわ! (乳母はバラクの妻の目に手をかざすと、そのままバラクの妻と一緒に姿を消してしまう。先ほどまで染物師の部屋があった所には壮麗な離宮が建ち、その中が見える。そこは貴族の婦人の居間である。 床には、綺麗な絨毯が敷きつめられており、色とりどりの服を着た女奴隷たちが控えている。彼女らは地べたから身をもたげると、ひざまずきながら後ろの方に耳を澄まし、鉄琴が響き交わすような甘い声で呼びかける) 侍女たち ああ、奥さま、やさしい奥さま!ああ! (乳母に連れられて舞台左手後方から部屋に入って来たバラクの妻は、マントに身を包んだ以外はほとんど何も身にまとわず、あたかも風呂上がりのような姿で、頭には真珠のヘアバンドを付けている。乳母とともに、ひざまずく女奴隷たちの間を通り抜け、舞台右手前方に置いてある楕円形の大きな金属製の鏡の前に進む。そこに腰を下ろすと、驚いて自分の姿を見つめる) 皇妃の声 この鏡像と引き換えよ。 うつろな影を手放さない? 少年の声 (まるでその声に答えるように) この鏡像のためならば、 心も命も惜しくない! バラクの妻 ああ、最高の世界!うつつに夢を見てるみたい! (だがバラクの妻が口を開くとともに、全ては色褪せ、消え行き始める) 侍女たち やだ!こんな早く! 奥さま!ああ、奥さま! (染物師の家が再び建っていて、前と同じように乳母がいて、皇妃は傍に立っている。着飾っていたものは消えてしまい、貧しい服を着た染物師の妻は、よろめいて乳母にしがみつく) (乳母と皇妃は目を見交わす) バラクの妻 (とても興奮して) あたし、すぐにも そうしたいわ・・・ あたし、どうやったら脱ぎ捨てられる? 投げ捨てられる・・・? 地面にはりついている あたしの影を。 ねえ、早く教えて! 善良な賢い人たち! ねえ、教えてよ、今すぐに! (乳母は周りを見渡し、あたかも証人を呼ぶかのように、皇妃に来るように合図する) (バラクの妻は、もはや苛立ちを抑えることができない) 乳母 血の涙を流す価値なんてあるかしら? あの横柄な男に、子供を作ってあげられなかったからって。 昼夜を問わず、渇望する意味なんぞあるかしら? 大勢の子ども染物師を、あなたの中から この世に送り出すことなんて。 体を軍勢の行軍路にして、 細い体を踏み荒らさせることなんて? 両の乳房をしおれさせ、 今の綺麗さを、さっさと捨ててしまうことなんて? バラクの妻 (小声で) 心の中では、もうあきあき。母親になるなんて・・・ 一度もそんな経験はないけれど。 この家に住んではいるけれど、 夫は、私のなかにやって来ないわ! だから、もう約束したの。 もう誓ったの。 心の中では。 乳母 ならば、母性を 捨て去りなさい! あなたの体から 永遠に! 差し出しなさい、 軽蔑をからだ全体で 表しながら・・・ その重たい者たちを。 産まれていない者たちを! 世にも稀なるお方! いと高き松明の光! 女主人さま!素晴らしい女性! 今はただ成り行きを見守るのです・・・ 全能の者達の 名にかけて 盟約が結ばれ、 命令が下されたのです! 3日間、 我らはあなたにお仕えします。 この家の中で、 この娘と私は。 そう取り決めました! 3日が過ぎれば、 その報酬として、 口から口へ、 手から手へ、 知恵のある手と 誓いを果たす口で あなたは影を 私達に差し出し、 歓喜に満ちた 生活を始めるのです! 男女の奴隷と 噴水と庭、 黄金のドームを楽しんでください・・・ バラクの妻 (急に話を遮って) 黙って、静かに・・・ 夫が帰って来たみたい! (暗い口調で) あの人、夕食をほしがるわ。 まだ準備をしてないのに。 きっと夜の添い寝もほしがるわ。 (ほとんど声を出さずに) でも、そんなことしたくない。 乳母 (急いで) あなた様は、もう一人ではございません・・・ 侍女がいるではないですか。 この子とあたしでございます。 朝から昼まで お仕えします・・・ 貧乏な親戚として 扱ってくれればいいのです。 ただし、あなたがお休みになる 真夜中だけは、 少しの間 ほっといてくださいませ。 それを知ることは、誰にも許されぬのです! さあ、急ぎましょう!するべきことをしなければ! (いきなり一陣の風が舞台に吹き込んで来て、舞台は次第に忍びよってくる薄暗がりの中に包まれていく) 乳母 (命令口調で) 桶から5匹の魚たち、 油の中へ飛んで行け。 フライパンよ、受け止めよ! 炎よ!起これ! こっちに来い!染物師バラクのベッド! 客たちよ、帰れ!もと来た所へ! (乳母は、命令するように、音も無く手を打ち鳴らす) (5匹の魚が、きらきら光りながら空中を飛んできて、フライパンの中に収まる。下のかまどの火が燃える。夫婦のベッドが半分に割れると、舞台のかなり前方の地面には、一人分の細長いベッドが現れる。 一方、舞台後方のバラクの妻のベッドは、カーテンで覆われたように見える。こうしたことが起こっている間に、乳母と皇妃は音も無く空中に消えて行く。炎の明かりは、薄暗くなっていく空間にちらちらと燃えている。 バラクの妻は一人で立ち尽くし、驚きのあまり身動きせずにいる。その時、突然、空中から、フライパンの中の魚の声でもあるかのように、不安げな5人の子供たちの声が響き始める) 子供たちの声 お母さん、お母さん、ぼくらを家に入れてよ! ドアに鍵がかかって、入れない。 真っ暗だよお!怖いよお! ああ、お母さん!悲しいよお! バラクの妻 (得体の知れないことへの恐怖にとらえられ、途方に暮れて、辺りを見渡す) ぞおっとするわ、何なのよ? 炎の中からすすり泣く声は? 子供たちの声 (ますます迫るように) 真っ暗だよお!怖いよお! お母さん、お母さん、ぼくらを家に入れてよ! でなけりゃ、お父さんを呼んでおくれよ・・・ 父さんなら、きっとドアを開けてくれるから! バラクの妻 (激しく恐怖して) ああ、水はないかしら? こんな炎は消してやる! (下のかまどの火の勢いは、みるみる弱くなっていく) 子供たちの声 (消え去って行くように) お母さん、何てひどい!何て冷たい心なの! (バラクの妻は舞台前方の包みに腰を下ろし、額から冷や汗をぬぐう) バラク (ぎゅうぎゅうづめの籠を担いで現れ、穏やかに独り言を言う) 俺は、売り物を自分で市場に担いで行くのさ。 運んでくれるロバすらいやしない! (バラクの妻は大儀そうに立ち上がると、舞台後方のベッドへと向かい、カーテンを開け、一言も口を利かない) バラク (舞台前方にやって来て) いいにおいだな。 油で魚を焼いてるな。 でも何で食べに来ないんだ? バラクの妻 (後ろから) あんたの食事はあるでしょ。 あたしは休みたいの。 今日からそれがあんたのベッドよ。 バラク (ベッドに気付くと、穏やかだが、いやそうに) これが俺のベッド?誰だ、こんなことしたのは? バラクの妻 (自分の居場所から) 明日から、親戚の女が二人ここで寝るわ。 だから、私は、その女達のために、 足もとに寝床を作ったの。 言った通りにするだけよ。 (カーテンを閉める) バラク (あきらめて服の中からパンを一切れ取り出して、それを食べると、地べたに腰を下ろす) 前に言われたっけなあ・・・ あいつの話がおかしくなって、 おかしな行動をするようになった時・・・と。 これが初めてのことだ。 だが、これを我慢するのもきついなあ。 飯が、まるで美味しくないぞ。 番人たちの声 この町に住む夫婦(めおと)たちよ。 そなたたち自身の命より、相手のことを愛し合え。 心せよ・・・そなたたちの命のために、 命の種を委ねられたのではないぞ。 さにあらず!そなたたちの愛のためなのだ! バラク (振り返りながら) なあ、おまえには、番人たちの声は聴こえるかい? (答えはない) 番人たちの声 愛の抱擁のうちに眠りにつく夫婦(めおと)たちよ。 そなたたちは、谷に掛けられた橋なのだ。 そこから死者が再び命に戻るためのかけ橋だ! 聖なるかな!そなたたちの愛の結晶よ! バラク (もう一度耳を澄まし、後ろを振り返るが、無駄である。深くため息をつくと、体を伸ばして眠りにつく) そうあってくれれば! ERSTER AUFZUG Auf einem flachen Dach über den kaiserlichen Gärten.Seitlich der Eingang in Gemächer matt erleuchtet AMME kauernd im Dunkel Licht überm See – ein fliessender Glanz – schnell wie ein Vogel! – Die Wipfel der Nacht von oben erhellt – eine Feuerhand will fassen nach mir – bist du es, Herr? Siehe, ich wache bei deinem Kinde, nächtlich in Sorge und Pein! BOTE tritt aus der Finsternis hervor, geharnischt, von blauem Licht umflossen Nicht der Gebieter, Keikobad nicht, aber sein Bote! Ihrer elf haben dich heimgesucht, ein neuer mit jedem schwindenden Mond. Der zwölfte Mond ist hinab der zwölfte Bote steht vor dir. AMME beklommen Dich hab ich nie gesehn. BOTE streng Genug ich kam und frage dich wirft sie einen Schatten? Dann wehe dir! Weh uns allen! AMME triumphierend, aber gedämpft Keinen! Bei den gewalt gen Namen! Keinen! Keinen! Durch ihren Leib wandelt das Licht, als wäre sie gläsern. BOTE finster Einsamkeit um dich, das Kind zu schützen. Vom schwarzen Wasser die Insel umflossen, Mondberge sieben gelagert um den See – und du liessest, du Hündin, das Kleinod dir stehlen! AMME Von der Mutter her war ihr ein Trieb übermächtig zu Menschen hin! Wehe, dass der Vater dem Kinde die Kraft gab, sich zu verwandeln! Konnt ich einem Vogel nach in die Luft? Sollt ich die Gazelle mit Händen halten? BOTE Lass mich sie sehn! AMME leise Sie ist nicht allein Er ist bei ihr. Die Nacht war nicht in zwölf Monden, dass er ihrer nicht hätte begehrt! Er ist ein Jäger und ein Verliebter, sonst ist er nichts! Im ersten Dämmer schleicht er von ihr, wenn Sterne einfallen, ist er wieder da! Seine Nächte sind ihr Tag, seine Tage sind ihre Nacht. – BOTE sehr bestimmt Zwölf lange Monde war sie sein! Jetzt hat er sie noch drei kurze Tage! Sind die vorbei – sie kehrt zurück in Vaters Arm. AMME mit gedämpftem Jubel Und ich mit ihr! O gesegneter Tag! Doch er? BOTE Er wird zu Stein! AMME Er wird zu Stein! Daran erkenn ich Keikobad und neige mich! BOTE verschwindend Wahre sie du! Drei Tage! Gedenk! KAISER tritt in die Tür des Gemaches Amme! Wachst du? AMME Wache und liege der Hündin gleich auf deiner Schwelle! KAISER tritt hervor, schön, jung, im Jagdharnisch.Es dämmert schwach. Bleib und wache, bis sie dich ruft! Die Herrin schläft. Ich geh zur Jagd. Heute streif ich bis an die Mondberge und schicke meine Hunde über das schwarze Wasser, wo ich meine Herrin fand, und sie hatte den Leib einer weissen Gazelle und warf keinen Schatten und entzündete mir das Herz. Wollte Gott, dass ich heute meinen roten Falken wiederfände, der mir damals meine Liebste fing! Denn als sie mir floh und war wie der Wind und höhnte meiner – und zusammenbrechen wollte mein Ross –, da flog er der weissen Gazelle zwischen die Lichter – und schlug mit den Schwingen ihre süssen Augen! Da stürzte sie hin und ich auf sie mit gezücktem Speer – da riss sich s in Ängsten aus dem Tierleib, und in meinen Armen rankte ein Weib! – O dass ich ihn wiederfände! Wie wollt ich ihn ehren! – Den roten Falken! Denn ich habe mich versündigt gegen ihn in der Trunkenheit der ersten Stunde denn als sie mein Weib geworden war, da stieg Zorn in mir auf gegen den Falken, dass er es gewagt hatte, auf ihrer Stirn zu sitzen und zu schlagen ihre süssen Lichter! Und in der Wut warf ich den Dolch gegen den Vogel und streifte ihn, und sein Blut tropfte nieder. – Seinen Blick vergesse ich nie! AMME lauernd Herr, wenn du anstellst ein solches Jagen – leicht bleibst du dann fern über Nacht? KAISER Kann sein, drei Tage komm ich nicht heim! Hüte du mir die Herrin und sag ihr wenn ich jage – es ist um sie und aber um sie! Und was ich erjage, mit Falke und Hund, und was mir fällt von Pfeil und Speer es ist anstatt ihrer! Denn meiner Seele und meinen Augen und meinen Händen und meinem Herzen ist sie die Beute aller Beuten ohn Ende! schnell abMorgendämmerung stärker,man hört Vogelstimmen AMME zu einigen Dienern, die sich allmählich um den Kaiser versammelt hatten Fort mit euch! Ich höre die Herrin! ihr Blick darf euch nicht sehn! die Diener auf und hinab, lautlos KAISERIN tritt aus dem Gemach Ist mein Liebster dahin, was weckst du mich früh? Lass mich noch liegen! Vielleicht träum ich mich zurück in eines Vogels leichten Leib oder einer jungen, weissen Gazelle! O dass ich mich nimmer verwandeln kann! O dass ich den Talisman verlieren musste in der Trunkenheit der ersten Stunde! Und wäre so gern das flüchtige Wild, das seine Falken schlagen – sieh! – Da droben, sieh! – Da hat sich einer von seinen Falken – sieh – verflogen! Oh, sieh doch hin, der rote Falke, der einst mich mit seinen Schwingen – ja, er ist s! O Tag der Freude für meinen Liebsten und für mich! Unser Falke, unser Freund! Sei mir gegrüsst, schöner Vogel, kühner Jäger! Er hat uns vergeben, er kehrt uns zurück. Oh, sieh hin, er bäumt auf! Dort auf dem Zweige – wie er mich ansieht – von seinem Fittich tropft ja Blut, aus seinen Augen rinnen ja Tränen! Falke! Falke! Warum weinst du? STIMME DES FALKEN klagend Wie soll ich denn nicht weinen? Wie soll ich denn nicht weinen? Die Frau wirft keinen Schatten, der Kaiser muss versteinen! KAISERIN Dem Talisman, den ich verlor in der Trunkenheit der ersten Stunde, ihm war ein Fluch eingegraben – gelesen einst, vergessen, ach! Nun kam es wieder – STIMME DES FALKEN Die Frau wirft keinen Schatten, der Kaiser muss versteinen! Wie soll ich da nicht weinen? AMME dumpf wiederholend Die Frau wirft keinen Schatten! KAISERIN Der Kaiser muss versteinen! ausbrechend Amme, um alles, wo find ich den Schatten? AMME dumpf Er hat sich vermessen, dass er dich mache zu seinesgleichen – eine Frist ward gesetzt, dass er es vollbringe. Deines Herzens Knoten hat er dir nicht gelöst, ein Ungebornes trägst du nicht im Schoss, Schatten wirfst du keinen. Des zahlt er den Preis! KAISERIN Weh, mein Vater! Schwer liegt deine Hand auf deinem Kind. Doch stärker als andre noch bin ich! – – – – – – – – Amme, um alles, du weisst die Wege, du kennst die Künste, nichts ist dir verborgen und nichts zu schwer. Schaff mir den Schatten! Hilf deinem Kind! Sie fällt vor ihr nieder AMME streng Ein Spruch ist getan und ein Vertrag! es sind angerufen gewaltige Namen, und es ist an dir, dass du dich fügest! unter der Gewalt ihres Blickes, stockend Den Schatten zu schaffen – – – – – – – – wüsst ich vielleicht, – – – – – – – – doch dass er dir haftet, müsstest du selber ihn dir holen. Und weisst du auch wo? KAISERIN Sei es wo immer, zeig mir den Weg, und geh ihn mit mir! AMME leise und schauerlich Bei den Menschen! Graust s dich nicht? Menschendunst ist uns Todesluft. Uns riecht ihre Reinheit nach rostigem Eisen und gestocktem Blut und nach alten Leichen! Dies Haus, getürmt den Sternen entgegen, emporgetrieben spielende Wasser buhlend um Reinheit der himmlischen Reiche! Und nun von hier noch tiefer hinab! Dich ihnen vermischen, hausen mit ihnen, handeln mit ihnen, Rede um Rede, Atem um Atem, erspähn ihr Belieben, ihrer Bosheit dich schmiegen, ihrer Dummheit dich bücken, ihnen dienen! Graust s dich nicht? KAISERIN sehr bestimmt und gross Ich will den Schatten! mit grossem Schwung Ein Tag bricht an! Führ mich zu ihnen ich will! fahles Morgenlicht AMME Ein Tag bricht an, ein Menschentag. Witterst du ihn? Schaudert s dich schon? Das ist ihre Sonne der werfen sie Schatten! Ein Verräter Wind schleicht sich heran, an ihren Häusern haucht er hin, an ihren Haaren reisst er sie auf! allmählich Morgenrot – – – – – – – – voll Hohn und Geringschätzung Der Tag ist da, der Menschentag – ein wildes Getümmel, gierig – sinnlos, ein ewiges Trachten ohne Freude! wild und hasserfüllt Tausend Gesichter, keine Mienen – Augen, die schauen, ohne zu blicken – Kielkröpfe, die gaffen, Lurche und Spinnen – uns sind sie zu schauen so lustig wie sie! – – – – – – – – Sie zu fassen verstünde ich schon – mich einzunisten – ihnen Streiche zu spielen im eigenen Haus – ist mein Element! Diebesseelen sind ihre Seelen – so verkauf ich einen dem andern! Eine Gaunerin bin ich unter Gaunern, Muhme nennen sie mich und Mutter gar! Ziehsöhne hab ich und Ziehtöchter viel, hocken wie Ungeziefer auf mir! Warte, du sollst was sehn! KAISERIN ohne auf die Amme zu achten Weh, was fasst mich grässlich an! Zu welchem Geschick reisst s mich hinab? AMME dicht an ihr Zitterst du? Reut dich dein Wünschen? Heissest uns bleiben? Lässest den Schatten dahin? KAISERIN Mich schaudert freilich, aber ein Mut ist in mir, der heisst mich tun, wovor mich schaudert! Und kein Geschäfte ausser diesem, das wert mir schiene besorgt zu werden! Hinab mit uns! Das Morgenrot flammt voll auf AMME Hinab denn mit uns! Die Geleiterin hast du dir gut gewählt, Töchterchen, liebes, warte nur, warte! Um ihre Dächer versteh ich zu flattern, durch den Rauchfang weiss ich den Weg, und ihrer Herzen verschlungene Pfade, Krümmen und Schlüfte, die kenne ich gut. Sie tauchen hinab in den Abgrund der Menschenwelt, das Orchester nimmt ihren Erdenflug auf.Der Zwischenvorhang schliesst sich rasch. Verwandlung Im Hause des Färbers. Ein kahler Raum, Werkstatt und Wohnung in einem. Hinten links das Bett, hinten rechts die einzige Ein- und Ausgangstür. Vorne die Feuerstätte, alles orientalisch-dürftig. Gefärbte Tücher an Stangen zum Trocknen aufgehängt da und dort; Tröge, Eimer Zuber, an Ketten hängende Kessel, grosse Schöpflöffel, Rührstangen, Stampfmörser, Handmühlen; Büschel getrockneter Blumen und Kräuter aufgehängt, anderes dergleichen an den Mauern aufgeschichtet, Farbmassen in Pfützen auf dem Lehmboden; dunkelblaue, dunkelgelbe Flecke da und dort.Beim Aufgehen des Vorhanges liegt der Einäugige auf dem Einarmigen, würgt ihn. Der Junge, Verwachsene sucht den Einäugigen wegzureissen. Die Färbersfrau kommt von rückwärts herzu, sucht nach einem Zuber, die Streitenden mit Wasser zu beschütten. EINÄUGIGER schlägt auf den unter ihm Liegenden Dieb! Da nimm! Unersättlicher Nehmer! EINARMIGER unten, röchelnd Reiss ihn nach hinten! Hund den! Mörder! BUCKLIGER Zu Hilfe, Bruder! Sie würgen einander! FRAU beschüttet sie Schamlose ihr! Eines Hundes Geschick über euch! Die drei Brüder, auf das Tun der Frau, auf und auseinander; fauchen, an der Erde hockend, gegen die Frau. EINÄUGIGER Willst du uns schmähen, Hergelaufene! Du Tochter von Bettlern, wer bist denn du? Unser waren dreizehn Kinder, aber für jeden Armen, der kam, standen die Schüsseln und dampften von Fett! BUCKLIGER Was hebst du die Hand gegen uns, du Schöne, bist doch unserm Bruder mit Lust zu Willen! EINARMIGER Lass sie, Bruder, was ist ein Weib! Barak, der Färber tritt eben in die Tür. FRAU Aus dem Haus mir mit diesen! Du, schaff sie mir fort! Oder es ist meines Bleibens nicht länger bei dir! BARAK gelassen Hinaus mit euch! Ist Zeug zum Schwemmen zehn Körbe voll, was lungert ihr hier? Die drei Brüder gehen ab.Barak schichtet gefärbte Tierhäute übereinander zu einem mächtigen Haufen. FRAU Sie aus dem Hause, und das für immer, oder ich. Daran will ich erkennen, was ich dir wert bin. BARAK weiter schaffend Hier steht die Schüssel, aus der sie sich stillen. Wo sollten sie herbergen, wenn nicht in Vaters Haus? {Frau schweigt böse. Barak wie vorher ohne aufzusehen} Kinder waren sie einmal, hatten blanke Augen, gerade Arme, einen glatten Rücken. Aufwachsen hab ich sie sehn in Vaters Haus. FRAU ihn höhnend Für dreizehn Kinder standen die Schüsseln dampfend vor Fett – kam noch ein Bettler, Platz war für jeden! Sie hält sich die Ohren zu. BARAK holt ein Tau, den Pack zu schnüren; hält inne, sieht sie an Speise für dreizehn, wenn es not tut, schaff ich auch mit diesen zwei Händen! hat sich aufgerichtet, steht dicht bei ihr Gib du mir Kinder, dass sie mir hocken um die Schüsseln zu Abend, es soll mir keines hungrig aufstehn. Und ich will preisen ihre Begierde und danksagen im Herzen, dass ich bestellt ward, damit ich sie stille. Er tritt näher rührt sie leise an. Wann gibst du mir die Kinder dazu? Die Frau hat sich abgekehrt; wie er sie anrührt, schüttelt sie s. BARAK arglos, behaglich Ei du, s ist dein Mann, der vor dir steht – soll dich der nicht anrühren dürfen? FRAU ohne ihn anzusehen Mein Mann steht vor mir! Ei ja, mein Mann, ich weiss, ei ja, ich weiss, was das heisst! Bin bezahlt und gekauft, es zu wissen, und gehalten im Haus und gehegt und gefüttert, damit ich es weiss, und will es von heut ab nicht wissen, verschwöre das Wort und das Ding! BARAK Heia! Die guten Gevatterinnen, haben sie nicht die schönen Sprüche gesprochen über deinen Leib, und ich hab siebenmal gegessen von dem, was sie gesegnet hatten, und wenn du seltsam bist und anders als sonst – ich preise die Seltsamkeit und neige mich zur Erde vor der Verwandlung! O Glück über mir und Erwartung und Freude im Herzen! Er kniet nieder zur Arbeit. FRAU Triefäugige Weiber, die Sprüche murmeln, haben nichts zu schaffen mit meinem Leib, und was du gegessen hast vor Nacht, hat keine Gewalt über meine Seele. leise Dritthalb Jahr bin ich dein Weib – und du hast keine Frucht gewonnen aus mir und mich nicht gemacht zu einer Mutter. Gelüsten danach hab ich abtun müssen von meiner Seele Nun ist es an dir, abzutun Gelüste, die dir lieb sind. BARAK mit ungezwungener Feierlichkeit und Frömmigkeit des Herzens Aus einem jungen Mund gehen harte Worte und trotzige Reden, aber sie sind gesegnet mit dem Segen der Widerruflichkeit. Ich zürne dir nicht und bin freudigen Herzens, und ich harre und erwarte die Gepriesenen, die da kommen. Barak hat den gewaltigen Pack zusammengeschnürt, hebt ihn auf den Herd und lädt ihn von da, indem er sich bückt und das Ende des Strickes vornüberzieht, auf seinen Rücken, beladen richtet er sich auf. FRAU finster vor sich Es kommen keine in dieses Haus, viel eher werden welche hinausgehn und schütteln den Staub von ihren Sohlen. fast tonlos Also geschehe es, lieber heute als morgen. BARAK nickt ihr gutmütig zu, ohne auf ihre letzten Worte zu hören; indem er unter der gewaltigen Last schwer gehend, den Weg zur Tür nimmt, für sich Trag ich die Ware mir selber zu Markt, spar ich den Esel, der sie mir schleppt! er geht. Die Frau, allein, hat sich auf ein Bündel oder einen Sack gesetzt, der vorne liegt.Ein Heranschweben, ein Dämmern, ein Aufblitzen in der Luft.Die Amme, in einem Gewand aus schwarzen und weissen Flicken, die Kaiserin, wie eine Magd gekleidet, stehen da, ohne dass sie zur Tür hereingekommen wären. FRAU ist jäh auf den Füssen Was wollt ihr hier? Wo kommt ihr her? AMME nähert sich demütig, ihr den Fuss zu küssen Ach! Schönheit ohnegleichen! Ein blitzendes Feuer! Oh! Oh! Meine Tochter, vor wem stehen wir? Wer ist diese Fürstin, wo bleibt ihr Gefolge? Wie kommt sie allein in diese Spelunke? Sie hebt sich furchtsam aus der fussfälligen Lage. Verstattest du die Frage, meine Herrin? War dieser einer von deinen Bedienten oder von deinen Botengängern, der Grosse mit einem Pack auf dem Rücken, solch ein Vierschrötiger, nicht mehr Junger, mit gespaltenem Maul und niedriger Stirne? FRAU Du Zwinkernde, die ich nie gesehn und weiss nicht, wo du hereingeschlüpft bist – dich durchschaue ich so weit Du weisst ganz wohl, dass dieser der Färber und mein Mann ist, und dass ich hier im Hause wohne. AMME springt auf die Füsse, wie in masslosem Erstaunen O meine Tochter, starre und staune! Die wäre das Weib des Färbers Barak? Heran, meine Tochter, es wird dir verstattet betrachte dir diese Wimpern und Wangen, betrachte dir diesen Leib in der Schlankheit des ganz jungen Palmbaums und schreie Wehe! KAISERIN Ich will den Schatten küssen, den sie wirft! AMME Wehe! Und das soll ihm Kinder gebären! Und das soll einsam hier verkümmern! O des blinden Geschicks und der Tücke des Zufalls! FRAU geht ängstlich vor ihr zurück Weh, dass du gekommen bist, meiner zu höhnen! Was redest du da und was starrst du auf mich und willst mich zu einer Närrin machen vor Gott und den Menschen. sie weint AMME mit gespieltem Erstaunen, indem sie die Kaiserin fortzieht Wehe, mein Kind, und fort mit uns! Diese weist uns von sich und will nicht unsere Dienste. Sie kennt das Geheimnis und will unser spotten, fort mit uns! FRAU steht jäh auf Welches Geheimnis, du Unsagbare du! Bei meiner Seele und deiner, welches Geheimnis? AMME neigt sich tief Das Geheimnis des Kaufs und das Geheimnis des Preises, um den du dir alles erkaufst. FRAU Bei meiner Seele und dem Jüngsten Tag, ich weiss von keinem Kauf, ich weiss von keinem Preis! AMME O meine Herrin, soll ich dir glauben, dass du deinen Schatten, dies schwarze Nichts hinter dir auf der Erde, dass dir dies Ding ohne Namen nicht feil ist – auch nicht um unvergänglichen Reiz und um Macht ohne Schranken über die Männer? FRAU dreht sich nach ihrem Schatten um Der gekrümmte Schatten eines Weibes, wie ich bin! Wer gäbe dafür auch nur den schmählichsten Preis? AMME Alles, du Benedeite, alles zahlen begierige Käufer, du Herrin, wenn eine Unnennbare deinesgleichen abtut ihren Schatten und gibt ihn dahin! Ei! Die Sklavinnen und die Sklaven, so viele ihrer du verlangest, und die Brokate und Seidengewänder, in denen du stündlich wechselnd prangest, und die Maultiere und die Häuser und die Springbrunnen und die Gärten und deiner Liebenden nächtlich Gedränge und dauernde Jugendherrlichkeit für ungemessene Zeit – dies alles ist dein, du Herrscherin, gibst du den Schatten dahin! Sie greift in die aufblitzende Luft und reicht der Frau ein köstliches Haarband aus Perlen und Edelsteinen. FRAU Dies in mein Haar? Du Liebe, du! – Doch ich armes Weib, ich hab keinen Spiegel! Dort überm Trog mach ich mein Haar! AMME Verstattest du, ich schmücke dich! Sie legt ihr die Hand auf die Augen; sogleich ist sie selbst samt der Frau verschwunden. An Stelle des Färbergemaches steht ein herrlicher Pavillon da, in dessen Inneres wir blicken es ist das Wohngemach einer Fürstin. Der Boden scheint mit einem Teppich in den schönsten Farben bedeckt, doch sind es Sklavinnen in bunten Gewändern. Sie heben sich nun von der Erde, lauschen kniend nach rückwärts, rufen mit süssen, wie ein Glockenspiel ineinanderklingenden Stimmen DIENERINNEN Ach, Herrin, süsse Herrin! Aah! Durch eine kleine Tür rückwärts, links, tritt die Frau, geführt von der Amme, in das Gemach. Sie ist fast nackt, in einen Mantel gehüllt, gleichsam aus dem Bade kommend, sie trägt das Perlenband ins Haar gewunden. Sie geht mit der Amme durch die knienden Sklavinnen quer durch, an einen grossen, ovalen Metallspiegel, der rechts vorne steht Dort setzt sie sich und sieht sich mit Staunen. STIMME DER KAISERIN Willst du um dies Spiegelbild nicht den hohlen Schatten geben? STIMME DES JÜNGLINGS gleichsam antwortend Gäb ich um dies Spiegelbild doch die Seele und mein Leben! FRAU O Welt in der Welt! O Traum im Wachen! Wie die Frau den Mund auftut, verbleicht alles und beginnt zu entschwinden. DIENERINNEN Weh! Zu früh! Herrin! Ach Herrin! Das Färberhaus steht wieder da, die Amme wie früher, die Kaiserin seitlich; die Färberin in ihrem ärmlichen Gewand – der Schmuck ist verschwunden – klammert sich taumelnd an die Amme.Die Amme und die Kaiserin wechseln einen Blick. FRAU sehr aufgeregt Und hätt ich gleich den Willen dazu – wie tät ich ihn ab und gäb ihn dahin – den an der Erde, ihn, meinen Schatten? Nein, sag doch schnell! du Kluge, du Gute! Jetzt sag es, schnell! Die Amme sieht sich um, winkt die Kaiserin heran, gleichsam als Zeugin.Die Frau kann ihre Ungeduld kaum bemeistern. AMME Hat es dich blutige Tränen gekostet, dass du dem Breitspurigen keine Kinder geboren hast? Und lechzt dein Herz darnach bei Tag und Nacht, dass viele kleine Färber durch dich eingehen sollen in diese Welt? Soll dein Leib eine Heerstrasse werden und deine Schlankheit ein zerstampfter Weg? Und sollen deine Brüste welken und ihre Herrlichkeit schnell dahin sein? FRAU leise Meine Seele ist satt worden der Mutterschaft, eh sie davon verkostet hat. Ich lebe hier im Haus, und der Mann kommt mir nicht nah! So ist es gesprochen und geschworen in meinem Innern. AMME Abzutun Mutterschaft auf ewige Zeiten von deinem Leibe! Dahinzugeben mit der Gebärde der Verachtung die Lästigen, die da nicht geboren sind! Du Seltene du! Du erhobene Fackel! O du Herrscherin, o du Gepriesene unter den Frauen, nun sollst du es sehn und es erleben angerufen werden gewaltige Namen und ein Bund geschlossen und gesetzt ein Bann! Tage drei dienen wir dir hier im Haus, diese und ich, dies ist gesetzt! Sind die vorbei, dem Dienst zum Lohn von Mund zu Mund, von Hand zu Hand mit wissender Hand und willigem Mund gibst du den Schatten uns dahin und gehest ein in der Freuden Beginn! Und die Sklavinnen und die Sklaven und die Springbrunnen und die Gärten und Gewölbe voll Tonnen Goldes – FRAU unterbricht sie jäh Still und verschwiegen ich höre meinen Mann, der wiederkommt! finster Nun wird er verlangen nach seinem Nachtmahl, das nicht bereit ist, und nach seinem Lager, fast tonlos das ich ihm nicht gewähren will. AMME hastig Du bist nicht allein Dienerinnen hast du, diese und mich. Morgen zu Mittag stehn wir dir in Dienst als arme Muhmen musst du uns grüssen, nach Mitternacht nur, indessen du ruhest, entlässest du uns für kurze Frist, das braucht niemand zu wissen! jetzt schnell, was nottut! Ein Windstoss durchfährt plötzlich den Raum, den die allmählich einsetzende Dämmerung in Halbdunkel getaucht hat. AMME befehlend Fischlein fünf aus Fischers Zuber, wandert ins Öl, und Pfanne empfang sie! Feuer, rühr dich! Hierher, du Bette des Färbers Barak! Und fort mit den Gästen, von wo sie kamen! Die Amme hat befehlend in die Hände geschlagen, lautlos.– Die Fischlein fliegen blinkend durch die Luft herein und landen in der Pfanne, das Feuer unteren Herd flammt auf, die Hälfte des ehelichen Lagers hat sich abgetrennt, und es ist ganz im Vordergrund eine schmälere Lagerstatt für einen einzelnen erschienen, indessen hinten das Lager der Frau durch einen Vorhang verhängt erscheint – und indes dies alles geschah, sind die Amme selbst und die Kaiserin lautlos durch die Luft verschwunden. Der Feuerschein flackert durch den dämmernden Raum. Die Frau steht allein und starr vor Staunen. Plötzlich ertönen aus der Luft, als wären es die Fischlein in der Pfanne, ängstlich fünf Kinderstimmen. KINDERSTIMMEN Mutter, Mutter, lass uns nach Hause! Die Tür ist verriegelt, wir finden nicht ein, wir sind im Dunkel und in der Furcht! Mutter, o weh! FRAU in höchster Angst über das Unbegreifliche, ratlos um sich blickend Was winselt so grässlich aus diesem Feuer? KINDERSTIMMEN dringender Wir sind im Dunkel und in der Furcht! Mutter, Mutter, lass uns ein! Oder ruf den lieben Vater, dass er uns die Tür auftu ! FRAU in grosser Angst O fänd ich Wasser, dies Feuer zu schweigen! Die Flamme unteren Herd wird zusehends schwächer. KINDERSTIMMEN verhauchend Mutter, o weh! Dein hartes Herz! Die Frau sinkt vorne auf ein Bündel, wischt sich den Angstschweiss von der Stirne. BARAK erscheint in der Tür mit einem vollgepackten Korb beladen; für sich, behaglich Trag ich die Ware mir selber zu Markt, spar ich den Esel, der sie mir schleppt. Die Frau hebt sich mühsam, geht nach hinten an ihr Lager, hebt den Vorhang und sagt nichts. BARAK kommt nach vorne Ein gepriesener Duft von Fischen und Öl. Was kommst du nicht essen? FRAU von rückwärts Hier ist dein Essen. Ich geh zur Ruh . Hier ist jetzt dein Lager. BARAK wird s gewahr, gemässigt unwillig Mein Bette hier? Wer hat das getan? FRAU von ihrer Stelle Von morgen ab schlafen zwei Muhmen hier, denen richt ich das Lager zu meinen Füssen als meinen Mägden. So ist es gesprochen, und so geschieht es. Sie zieht den Vorhang vor. BARAK indem er resigniert ein Stück Brot aus dem Gewand zieht, und, dieses essend, sich auf die Erde setzt Sie haben mir gesagt, dass ihre Rede seltsam sein wird und ihr Tun befremdlich die erste Zeit. Aber ich trage es hart, und das Essen will mir nicht schmecken. STIMMEN DER WÄCHTER Ihr Gatten in den Häusern dieser Stadt, liebet einander mehr als euer Leben und wisset nicht um eures Lebens willen ist euch die Saat des Lebens anvertraut, sondern allein um eurer Liebe willen! BARAK indem er sich umwendet Hörst du die Wächter, Kind, und ihren Ruf? Keine Antwort STIMMEN DER WÄCHTER Ihr Gatten, die ihr liebend euch in Armen liegt, ihr seid die Brücke, überm Abgrund ausgespannt, auf der die Toten wiederum ins Leben gehn! Geheiligt sei eurer Liebe Werk! BARAK horcht abermals, nach rückwärts gewendet, vergeblich; er seufzt tief auf und streckt sich zum Schlaf hin Sei s denn! この日本語テキストは、 クリエイティブ・コモンズ・ライセンス の下でライセンスされています。@wagnerianchan Strauss,Richard/Die Frau ohne Schatten/II
https://w.atwiki.jp/oper/pages/1877.html
第2幕 次の日の朝のこと 旅館ガーター亭の食堂 舞台前方にファルスタッフの部屋に通じている一つのドアと二つのサイドドア 奥には給仕台があり鉛のジョッキがぶら下がっている 粗末なイスやベンチ、テーブルがいくつかある オリジナルでは演台がフルートと宿の亭主の間に声のパフォーマンスのために置かれていた ずっと長いことこの幕はそのような開始であったが 歌手エミール・シャリア(1838-86)の提案に従ってシェイクスピアのヘンリー四世での設定に戻された 第1場 ファルスタッフ 【ファルスタッフ】 (彼の部屋から出て来て) ウェイター!くたばっちまえ あらゆる恋の冒険も女の企みもな - もしもまたシレーヌが俺を誘惑することがあれば ウサギが狩人に後ろ足を縛られるみたいに俺も吊るされちまえ ウェイター! - もしも正直さがこの世から消えてないってのなら 俺ははらわたを抜かれたニシンだよ! - くたばっちまえ あらゆる女どもめ! - おいウェイター! 第2場 ファルスタッフ。ウェイター 【ウエイター】 (入ってきて) お呼びですか サー・ジョン? 【ファルスタッフ】 貴様大声で呼んでるのに聞こえんのか ぼけなす? 俺は貴様の耳を切り落としてコンスタンチノーブルに珍味として送ってやるぞ ゼクト酒を持って来い ぼんくらめ! 【ウエイター】 はい サー・ジョン ですが今までのツケを払って頂いたあとでないと 【ファルスタッフ】 借金を払うだと 俺はやらんぞ そんな二度手間 金を返す奴なんぞは馬車の車軸を鼻の穴に突っ込むような奴だ さあ奴隷め 言うことをきけ さもないと貴様の背中に剣の舞をお見舞いしてやるぞ それは悪魔のヴァイオリンの弓でな 貴様がヴァイオリンだ - 若造 ゼクト酒を持って来い 俺は渇いて死にそうなんだ 焼きリンゴみたいにドロドロになりかねないんだ ムクイヌみたいに凹んじまいかねないんだ ゼクト酒を頼むよ 親切な少年よおぉ! 【ウエイター】 ダメです! 【ファルスタッフ】 ろくでなしめ ゼクト酒を持って来い さもなきゃ貴様を酒瓶の首んとこに叩き込んでやるぞ 【ウエイター】 やめてください サー・ジョン 何か持ってきますから (彼は出て行く) 【ファルスタッフ】 (一人) ああ 何て酷い目にあったことか 俺様 誉れ高きサー・ジョン・フォルスタッフ様をだな 晒し場に運んでボロキレみたいにドブに放り込みやがって! 水が 凶悪な水が喉になだれ込んできて ああ そりゃあひどいもんだった!溺れて死にかねなかったんだぞ もしもあの浅い砂地のところに運ばれなかったらな 水を飲んで!ブルブルッ!人間の水膨れだ どんなびっくり人間になってたことか これ以上俺が膨れてたなら! ウエイターがゼクト酒を持って戻ってくる 【ファルスタッフ】 (座ってジョッキに手を伸ばす) さあて 懐かしい友よ あの恐ろしい試練を忘れさせてくれ! (彼は注いで飲む) だがしかし俺は何をせねばならんのだ?策を考えねばなるまい 俺の運を開く必要があるんだ! - あの奇麗なご婦人方とうまくやることだ 二人とも金持ちの夫が居て 金庫の鍵みたいなものだからな 二人とも俺の宝物だ あの女たちを燃え上がらせてみたいものだな! - だが 今は? (考え込む) ウェイターが手紙を持って入ってくる 【ウエイター】 ここに サー・ジョン 女性の方がちょうど持ってこられた手紙がありますが 【ファルスタッフ】 よこせ! (ウェイターは好奇心のあまり立ち止まる ファルスタッフは彼を追い払い 驚いて彼は給仕台の方へ駆け出してその中に潜り込む ファルスタッフは手紙を開ける) 何だと?フルート夫人からだぁ?あほんだら!あの女のせいで俺は腹中が洪水なんだぞ! だがちょっと見てみるか! (しぶしぶ読み始める) 「わたくしはあなた様の昨日の事故にたいへん心痛めております でも何もおっしゃらず今日もう一度お出でください 9時に夫は鷹狩に出かけますのでその時に…」 (うっとりして) それ 分かったか老いぼれハンス?!前進するのみだ!あの女まだお前に流し目を送ってるのか?ならばお前はその勇姿を一層の栄誉に輝かせねばならん 今までそうして来たように! さあ行け!女どもに俺のポケットを一杯にしてもらわにゃならんぞ 【外からの声】 おい!ゼクト酒を持って来い!ウェイター! 第3場 ファルスタッフ 鷹狩の支度をした市民たち ウェイター 【ウエイター】 あっ もう町の紳士のみなさんが朝の一杯をやりに来られたんですね おはようございます 名士の皆さん! 【一番目の市民】 行って持って来てくれ 私たちに旨いゼクト酒のピッチャーを! 【ウエイター】 すぐに 旦那! 【ファルスタッフ】 おい ロバート 新しい酒だ! (運ばれてくる) 【一番目の市民】 (二番目に) おい あのデブのサー・ジョンが座ってるぞ フルートのところで昨日は見ものだったそうだな 奴のところに行ってみよう (ファルスタッフに近づいて行く) おや 騎士どの お元気ですか 起きてますか 【ファルスタッフ】 あんたたちもな あんたたちもな!諸君 元気そうじゃないか!こんなに早くどこに行くんだね? 【二番目の市民】 (会話に加わって) 今日、私たちは朝早くから鷹狩に行こうと思ってましてね 【何人かの市民たち】 私たちもですよ! 【ファルスタッフ】 ああ!それでまずはゼクト酒を一杯あおって目をすっきりさせようって寸法だな? そりゃあ結構 諸君 飲むってことは人間を団結させるからな - では良い狩を! (自分のジョッキを取る) 【二人の市民】 (彼らのジョッキを掲げて) あなたの幸福に サー・ジョン! 【ファルスタッフ】 さあぐいっと空けたまえ コガネムシ諸君!だが君らのグラスはクルミの殻みたいに小さいな! 【一番目の市民】 ほほう サー・ジョン!あなたにできることなら 私も何だってできますよ! 【二番目の市民】 私もです! - ひとつ賭けてみましょうや! 【ファルスタッフ】 (立ち上がって) そうか? - やるのか? - それじゃあこの中で一番飲んだ奴がお代はタダということで! 【二人の市民】 いいですとも!いいですとも! 【ファルスタッフ】 (傍白) 見てろよ お前ら痛い目に遭うぞ! (声を上げて) 行くぞ さあ!俺のようにジョッキを持ち上げて 一気に飲み干すんだ! 二人の市民がジョッキを持ち上げる 他の者たちが集まってくる 【ファルスタッフ】 (自分のジョッキを手に) ワインに栄光あれ 【全員】 乾杯! 他の者たちはコップから飲む ファルスタッフと二人の市民は一気飲みで彼らのジョッキを空にする ウェイターは新しい満杯のジョッキをもう用意している 【ファルスタッフ】 ブラボー!さて君たちはほぼ完璧な飲みっぷりだな!だが持続することが肝心だ! - さあやってみようか! - 君たちまだまだいけるかね? 【一番目の市民】 (二番目に小声で) まだ行けるかい? 【二番目の市民】 (疑わしげに) やってみよう 【一番目の市民】 (ファルスタッフに) ああ ああ 行けるとも! 【ファルスタッフ】 それじゃあ第二回戦だ! (飲み干した空のジョッキを新しく注がれたジョッキと交換する) さて今度は愉快な歌を添えよう この勝負がうまいこと行くようにな! Nr. 5 - リート 【ファルスタッフ】 1 ちっちゃなガキでお袋の胸に抱かれてた頃から ホップ ハイサ 風と雨の中 その時からもうゼクト酒が 俺の楽しみだったのさ だって雨が雨降りだからな 一日中 さあ 栗毛のハンネよ こっちだ 俺にジョッキを渡してくれ 俺の腹を一杯にするんだ 焼け付く喉を冷やしてくれ 飲んだくれは恥じゃないぞ バッカスだって飲んだんだ そうさ バッカスだって飲んだんだ (語る) さあ!構えて! (歌う) 準備はいいか! 【コーラス】 準備! 【ファルスタッフ】 喉を大きく開けろ! 【コーラス】 大きく! 【ファルスタッフ】 いち に の 【コーラス】 さん! ファルスタッフと二人の市民は飲む 【コーラス】 ブラボー! ファルスタッフと一番目の市民は飲み干して空になったジョッキを見せつけ 背後に立っているウェイターに自分のジョッキを渡す 第二の市民は数回飲むが空にすることができずにふらつき 最後はジョッキを持った手を下ろして残っているワインをこぼしてしまう 【二番目の市民】 (語る) もう無理だ - これ以上! … 何人かの市民たちが彼を支える 【ファルスタッフ】 何をしとるんだ?おい しっかりしろ! - こいつは本当にダウンしたようだな! 奴を連れて行って草の上に寝かせてやれ! 【何人かの市民たち】 (第二の市民を運び出しながら一緒に歌う) みなで運んだのさ 飲みつぶれた奴を ワインをぶっ倒れるまで大量に呑んで バッカスよ 奴に与えたまえ 安らかな憩いを! ぐっすり眠れ 哀れな酔っ払いめ! 【ファルスタッフ】 (語る) さて 奴は今日はこれで終わりだな! (一番目の市民に) ところでお前 ふらついてるように見えるが! お前はまだ行けるのか? 【一番目の市民】 (非常に明るく) ああ まだ行けるとも! 【ファルスタッフ】 そりゃ結構!じゃあもう一杯だ!俺は望んでるぞ お前がもっとしゃんと立ってることを なぜなら俺には見ろ… (自分の腹を指して) ここにはまだたくさん流し込めるスペースがあるんだからな! 二人はもう既に新しいジョッキを受け取っている 【ファルスタッフ】 歌う 2 それから俺が脱ぎ捨てた時にゃ 子供の靴を ホップ ハイサ 風と雨の中 戸を閉ざしやがった あの娘っ子 俺の前で だって雨が雨降りだからな 一日中 そして財布は空っぽで それから酒ビンも空っぽになったら さあ サイコロよ出てこい! 幸運ってのはひ弱な客なのさ! 誰でもそいつの前髪を掴んだ奴は- 【一番目の市民】 (一緒に歌おうとするが呂律が回らず しかし陽気に) 幸るんってろはいヨワな客なのら - まれ髪を- 【四番目の市民】 (一番目の市民に 静かにするよう話しかける) 静かにしてろい! 【ファルスタッフ】 家に連れて帰れ そうさ 家に連れて帰るんだ! (一番目の市民に 語りかける) おい お前カラスみたいにデタラメに歌ってるぞ!せめて調子くらい合わせて見ろってんだ! - 構えろ! (歌う) 準備はいいか! 【コーラス】 準備! 【ファルスタッフ】 喉を大きく開けろ! 【コーラス】 大きく! 【ファルスタッフ】 いち に の 【コーラス】 さん! (飲んだ後に) ブラボー! 【ファルスタッフと一番目の市民】 (一気飲みの末 空になったジョッキをウェイターに返す 飲んでいる間にファルスタッフはサイコロを彼のポケットから取り出して振り 飲み干した後でそれをテーブルの上に転がして言う) しっかりと見ろ!見ろよ諸君!誰が六ペンスの勝者かを? 【一番目の市民】 (すでにフラフラであるが 相変わらず陽気に) わらひ- が - わらひ - サイコロ見える - しかかり見 - (彼はひっくり返ってのびてしまう) 【ファルスタッフ】 見ろ! - のびちまったぞ! - この身の程知らずの大酒呑みを俺の目の届かないところへ連れて行け! (一番目の市民は運んで行かれる) だがこいつは俺に15ペンスの借りがあることを忘れちゃならんぞ ギャンブルの借金は名誉の問題だからな 【三番目の市民】 (コミカルに 猫背で甲高い声を出して) 全くその通りですな サー・ジョン あなたは偉大な英雄ですよ われらはあなたに正直に告げましょう あなたがこのツケの勝者だと!万歳 サー・ジョン! 【全員】 万歳! 【四番目の市民】 だがそろそろわれらは行かねばなるまい さもないと鷹狩に遅れてしまうぞ 【三番目の市民】 そうだ 行こう! 全員フロントドアから出て行く 【ファルスタッフ】 (市民たちを見送りながら) 俺はお前らに望むぞ お前らやかましい絞首台の鳥ども それぞれ互いの首を絞め合ってくれるようにな! - なんて馬鹿な連中だ! - あのコオロギども この老ハンスと賭けて飲もうとするとはな!1ペニーで喉を潤すんだ! - 俺に運が向いて来さえすればなあ! - はっ とても良い気分になってきたぞ! 第4場 ファルスタッフ ワインのボトルとグラス2個を持っているウェイター 【ウエイター】 失礼します サー・ジョン!極上のマデイラワインのボトルをお持ちしました これはとある紳士の方があなたの最高の朝酒となるようにとお贈り下さったものです (彼はテーブルの上にボトルを置いてそれを開け そしてグラスを置く) 【ファルスタッフ】 誰なんだそいつは一体 若造? 【ウエイター】 騎士殿で サー・バッハと名乗っておられます 別室におられてあなたのもとに来られる栄誉を求めておられますが 【ファルスタッフ】 そういう「泉」みたいな奴なら俺は歓迎するぞ!そのバッハとやらを連れて来てくれ 若造 ウエイターは左手の小部屋に入って行く 【ファルスタッフ】 俺みたいになかなか結構な名声を持つのは素晴らしいことだな 騎士どもがみな俺の知り合いになりたがるんだから - おや 奴が来るようだ 第5場 ファルスタッフ フルート氏 バッハに変装している Nr. 6 - レチタティーヴオとデュエット レチタティーヴオ 【フルート】 これはこれは 閣下!私はまったく光栄です かくも偉大なる世界的に有名な騎士ジョン・ファルスタッフ様にここでお目にかかれるとは! (お互いにお辞儀する) 【ファルスタッフ】 (良い気分になって) ああ! …痛み入りますぞ! (傍白) なかなか良い男だ! 【フルート】 親愛なる閣下 失礼を省みず ここに朝酒をお届けしてしまいました 【ファルスタッフ】 もしよろしければ ご一緒にやりましょう 【フルート】 心よりの幸せ! (ファルスタッフは注ぐ 彼らは向かい合ってお辞儀する) 【二人】 あなたのために乾杯! (飲む) 【ファルスタッフ】 すばらしい! - だがどなたですかな あなたは 親愛なる騎士殿?私に何の御用ですか? 【フルート】 私の名はバッハといいます 【ファルスタッフ】 バッハ! 【フルート】 上流階級の者です 金遣いは荒いですが 【ファルスタッフ】 ではあなたもか バッハ殿 私と同じですな 【フルート】 ですがまだ結構な額は所持しております それを惜しまず使ってしまいたいのでして ちょっとした恋の冒険に そのことで閣下の御助言を賜りたいと思いまして 【ファルスタッフ】 恋の冒険ですと? 【フルート】 ええ そうです - なぜなら 親愛なる閣下 あなたはモテモテの騎士殿として知られ すべての女性を従わせずには置かぬ そこでお願いです まずはお聞きください (意味ありげに) 私は今 狂おしいほどに焦がれているのです マダム・フルートという女性に そして彼女をものにしたく そのためには死んでも構わないのです! 【ファルスタッフ】 (独白) おや 面白いことになってきたな! 俺の縄張りに入ってくるとは! (声を上げて) よく知っておりますよ なかなかイカス女ですな! 【フルート】 (傍白) 地獄の番犬め! (声を上げて) ですがいつも彼女の嫉妬深い夫に見張られているようです その男はご存知ですか? 【ファルスタッフ】 私はそいつには会ったことはないが 世間では全くのぼんくらと言われているようですな 金はたんまり持っているようだが 【フルート】 (傍白) 貴様の首を毒虫に食われちまえ! (声を上げて) わが親愛なる閣下 - あの女め私を無下に撥ね付けるので あなたにお願いしたいのです 彼女のもとで幸運を試してみることを!あなたはご立派で 非情に雄弁な方ですから どんな女も逆らえないのではないでしょうか! 【ファルスタッフ】 (気を良くして) そこまで私のことを仰って下さいますか - 【フルート】 (傍白) そうとも あらゆる醜悪さにおいてだがな! (声を上げて) ですが その遂行ための資金であればいくらでもお出ししましょう 失礼ながら ここにある金貨をお好きなだけお使い願いたく… (彼は金の詰まった袋をテーブルの上に置く) 【ファルスタッフ】 (独白) こいつぁ全くのロバ野郎だな! (彼に) バッハ殿!あなたは大した男だ!私は微塵も疑っておりません あの女を征服することについては 【フルート】 本当なのか? - (自制して) おお それは結構ですな! 【ファルスタッフ】 ですが いったいそれであなたはどうしようと言うのです あの女が私の言うことを聞いたとして? 【フルート】 それは簡単なことです つまり あの女 いつも自分の貞節をひけらかす ですが堂々と近付けるじゃありませんか もし何か証拠が手にできれば その貞節を否定する 私にもチャンスが巡ってくるんですよ 【ファルスタッフ】 その程度のことで良いのですか? それならすぐにでもお助けできますぞ! 【フルート】 (傍白) 怒りのあまり死にそうだ! (声を上げて) どうやってですか? 詳しくご説明を! 【ファルスタッフ】 (笑う) ハハハハ!あなたに申し上げましょう - お聞きなさい: (ゆっくりと とても満足げに) 実はこの数日来 あの女とイイ関係になっておりましてな 【フルート】 (かっとなって) チクショウめ! 【ファルスタッフ】 何とおっしゃいましたか? 【フルート】 (自分を抑えて) 私が申したのは…いや疑ってはおりません 喜びのあまりに つい! どうぞお続けください! 【ファルスタッフ】 私はもう昨日あの女のところで密会していたのですよ ですが 睦まじい会話の真っ最中に やって来たのです 亭主が あの大馬鹿者で 嫉妬に狂った男がね ご近所全員引き連れて 悪魔にしか分かりませんよ どうやって奴がこのことを嗅ぎつけたのかは 全くね - 奴はやって来て激怒して叫び回った 周り中を 狂人みたいに 【フルート】 (愕然として) あなたがまだそこにいた時にですか? 【ファルスタッフ】 もちろんですとも! - だが幸いなことに ちょうどそこに別の女友だちがおりましてな その呪われた来訪者のことを急いで知らせてくれました 愛らしい女たちは 急いで私を救い出す方法を思いつき 私を隠したんですよ - 【フルート】 どこに? 【ファルスタッフ】 巨大な洗濯籠の中に デュエット 【フルート】 洗濯籠ですと? 【ファルスタッフ】 そうです バッハ殿 考えてもご覧なさい! この肥満した体型のことを! 私は漬物みたいに横たわっておりましたよ 全身を汚れたリネンにくるまれて テムズ川の下劣な流れが 私の恋の炎を冷やしてしまうまでね ああ バッハ殿 考えてもご覧なさい この肥満した体型のことを! 【フルート】 いやはや!それは全く吃驚ですな! お気の毒様です あなたが遭われた不幸は 深くお嘆きあってしかるべきです すべてをあなたは耐え忍ばれたのですな あの愛らしいフルート夫人のために? ああ 何と恋というものは! 【ファルスタッフ】 そうです 考えてもご覧なさい! 【フルート】 ああ 何と恋というものは ですがそれではおそらく恋の情熱も あの女に対しては消えてしまったのでしょうね? 【ファルスタッフ】 危うくね - しかし今一度喜びが 彼女を今日 抱けるかも知れないという 【フルート】 (独白) あほんだら!ちくしょう! - こらえろ!落ち着くんだ! (親しげに) どうしてですか?そんなに早くモノにできるのです? 【ファルスタッフ】 いや 勝利などたやすいことですからな 私のようにモテるキャラにとっては 実はあの女 今日朝早くに 私にまた手紙を書いて寄こしました まもなく 夫のモンスターは 鷹狩に行くのだとか… 女ってのは 一度炎に焼かれると 途中で立ち止まったりできないものなのですなあ! そう簡単には 道の途中では 【フルート】 それでは行かれるのですか サー・ジョン? 【ファルスタッフ】 (金の入った袋をしまう) あなたのためには すぐにでもしなければ 【フルート】 大いに感謝致します 親愛なる閣下! (傍白) クジラめ!落とし前はつけさせて貰うぞ! 【ファルスタッフ】 さあ もう逢引きの時間ですな 小鳩ちゃんはもう待ち焦がれているだろうて 【二人】 (交互に) 今日はすべてがうまく行くだろう そして私たちは幸せになるだろう! 何という希望!何という喜び! さあ 急いで逢引きに! 【ファルスタッフ】 何と喜ばしいのだ 何と喜ばしいのだ 何と私を駆り立てるのだ この欲望は! われら二人 確実に あの女を手に入れられましょうぞ そして 女の夫に生やしてやるのです 寝取られ夫の一対の角を ハハハハハハ! 【フルート】 ハッ!何と喜ばしいのだ 何と喜ばしいのだ 何と私を駆り立てるのだ この欲望は! 今日こそ私は間違いなく この高潔な殿下をとっ捕まえるのだ 本当の喜びを感じ取れるであろう しこたま貴様をぶちのめすことができるならな! ハハハハハハ! 【二人】 何と喜ばしいのだ 何と私を駆り立てるのだ この欲望は! われら二人 確実に あの女を手に入れられるだろう! 何という希望!何という喜び! 時が告げている もう女のもとで逢引きするのだと われら二人 確実に 今日は幸せになれるだろう (彼らは抱き合う) それでは さらば! 【フルート】 (彼を抱擁しながら 顔をそむけて) もうすぐ貴様をぶちのめしてやる 【ファルスタッフ】 (同様に) 間抜けめ 哀れだな! 【二人】 われら二人 幸せになれるだろう 時は告げている 逢い引きだと われら二人 幸せになれるだろう! (共に退場) 場面転換 ライヒ家の裏庭 家が背景となっている 色々な種類の木々のかたまり それぞれの側面の木々は前景にある 第6場 シュペアリッヒ一人 Nr. 7 - 情景 ロマンツェ 小デュエットと小四重唱 情景 【シュペアリッヒ】 (おずおずと登場して) ちょうど今頃だ あの人がよく この庭をそぞろ歩くのは たぶんぼくちんはあの人に偶然出会えるだろう あの人が歩いてくる時に おお 可愛いアンナ! だめだ もうこれ以上ぼくちん 待てないや 今日こそ彼女のハートにアタックだ! がんばれ シュペアリッヒ しっかりしろ! 心臓よ そんなにドキドキするなよ! きっと彼女はお前の悲しみを見て ぼくちんをもうはね付けたりはしないはずだ 誰か来る感じがするぞ 彼女に違いない… 勇気をだせ! - おお神さま だめだ! さあ急げ さっ さっ さっ さっ! この茂みの後ろに隠れよう (彼は右手前の木の陰に隠れる) 第7場 隠れているシュペアリッヒ カイアス 【カイアス】 ちょうど今デスね ココをよく ミス・ライキ 歩くとき ワタシ カノジョにばったり会うですね カノジョ通ってきたら ワタシ 言うデース 自分のブーシュ(口)で… 【シュペアリッヒ】 ブッシュ(茂み)って言ってるぞ - やばい 見つかったかな! 【カイアス】 (大げさに) ワタシ言いますね プリティなライキさん! ワタシ愛してますね トテモ トテモ! ライバルいたらね 刺し殺しまーす ワタシ誓いマース 名誉にかけてネ! たとえばあのミゼラーブルなシュペルリックね - どこ隠れてるよ - ワタシやつを串刺しするネ スズメみたく! (彼の剣を抜く) それからあのフェントンのヤロー - ワタシあいつ ワタシあいつを… 【フェントン】 (遠くで歌う) 聞いて ヒバリが歌ってる 木立で- 【カイアス】 シエル!何聞こえますか? ムッシュー・フェントン すぐそば来てまーす - (彼は剣をしまう) ここに隠れるネ いそいで! (彼はシュペアリッヒと反対側の茂みの陰に隠れる) 第8場 前場の人物たち フェントン ロマンス 【フェントン】 聞いて ヒバリが歌ってる 木立で! 耳傾けるんだ 愛しい人よ 静かに そっと開けてよ 君の窓を 聞いてよ 何を鳥が告げたいのかを はっきりしてるよ 歌の調べは - 恋する者なら とっくに分かっているさ! 【シュペアリッヒ】 (隠れて) ちいさくしろよ おまえの声 アンナはぼくちんを愛してるんだから ぜったいに! 【カイアス】 (隠れて) ティエン! - あの恋のライバル ワタシがぶちころしたるネ! ロマンスと続く小デュエットの間 シュペアリッヒとカイアスはずっと姿を見せない リトロネッロのところだけ彼らは歌う 【フェントン】 聞いて どれほどそのやさしい音色が 恋する人よ 君に響くことか! 聞かないで 何をその歌声が 大切な人よ 焦がれ探し求めているのかを! はっきりしてるよ 歌の調べは - 恋する者なら とっくに分かっているさ! 聞こえるかい フィロメールが歌っているのを? 君はあの深い痛みに触れないでいるの? 林に戻って 鳥は嘆き悲しんでる ああ その誠実な心が打ち砕かれたんだ はっきりしてるよ 歌の調べは - 恋する者なら とっくに分かっているさ! カイアスとシュペアリッヒは相変わらず隠れたままである 第9場 前場の人物 アンナが家から 小デュエット 【アンナ】 フェントン! 【フェントン】 (彼女に向かって駆け寄る) ぼくの愛しいひと!君は泣いてたの? 【アンナ】 ええ とんでもない不安に苦しんでるのよ 父の言葉も 母の望みも あたしたちを永遠に引き裂こうとしてるんだもの - 【フェントン】 でも君は? … 【アンナ】 あたしにはどうしようもないわ… 【フェントン】 なんだって?それじゃ君はぼくを捨てるつもりかい? 悲しー!君はぼくを愛していないのか! どうやってぼくはそんなことに耐えられるのだろう? (彼の顔を覆う) 【アンナ】 (愛情を込めて) フェントン!あたしのフェントン! あなたは疑うの?改めて聞こうって言うの? あなたには分からないの あたしの心が? もう一度あなたに伝えなくちゃいけないのかしら あたしは永遠にあなたのものだと? 母があたしをなだめすかそうと 父があたしを脅かそうと あなただけにあたしの心は向かって行くの 永遠にアンナはあなたのものよ! 【フェントン】 おお許しておくれ この揺らぐ心を どんな疑いもこの心は抱いてはいないんだ ほとんどぼくはこの幸せに耐えられないほどだもの ぼくは君にこれほどまでに誠実なのだから 君もぼくだけのものであって欲しいんだ 永遠にぼくだけのものに 小四重唱 【フェントン】 ところであの煩わしい求婚者ども 相変わらず君の心と手を求めているの? 【アンナ】 ええ そうなのよ! 【フェントン】 あのアホなボンボンの 若旦那シュペアリッヒときたらいつもこればっかだ (口真似をする) 「おお 可愛いアンナ!」ってね 【シュペアリッヒ】 (頭を覗かせて) ああ おたんこなす! ぼくちんのことをあいつ何て言ってるんだ! 【アンナ】 あのお坊ちゃま 父が高く買っているの だけど絶対あたしを手には入れられないわ! 【フェントン】 それとあのクレイジーなフレンチ野郎は? … 【アンナ】 母が義理の息子にと望んでいるわ!アハハハ! 【カイアス】 (顔を覗かせて) ああ!ワタシ分かるネ なんてこと言われたか - 誓うヨ!すぐぶっ殺すネ あのウラギリ者! 【フェントン】 あんな求婚者なら 二人居たって ぼくは恐れることなく戦ってやるぞ! 【アンナ】 おお あんな求婚者なら 二人居てもね ハハハハ!! 【アンナ その後フェントン】 今は辛抱しましょう!勇気を持って その瞬間を掴むまで 真の愛はお互いから去って行くことはないでしょう すべてはうまく行くはずだから! 【シュペアリッヒ】 (気づかれないように出てくる) なんてつらいんだ!なんて腹立つんだ! もう全然じっとしてらんない - 可愛いアンナ ああ ぼくちんを捨てて行くのかよ! 落ち込んじゃうぞ! 【カイアス】 (気づかれないように出てくる) ガッデム 腹立ちますネ! ワタシ あのムッシューとっ捕まえてやるヨ 情け容赦なく あいつの命 うばってヤリまーす 血祭りでーす! アンナとフェントンは手に手を取って走り去る 【カイアス】 (前に出て来て) ああ!ワタシ アイツ倒す 挑戦受けてヤツの首ぶっ飛ばしてやりますネ シュペアリッヒは忍び足でこっそりと逃げて行こうとする 【カイアス】 (振り向いて 脅すように彼に) ああ!アホンダラ!そこで何してますか? - ああ!ムッシュー・シュペルリク - ワタシ きさまも殺すネ! 【シュペアリッヒ】 (逃げて行きながら) おお 可愛いアンナ! 【カイアス】 (彼に続いて) もしワタシも一回きさまミス・アンナ・ライケの庭で会たら - 人生おわりよ! - きさまの耳切り裂いてやるね - 悪魔に食われちまえですネ! (彼の声は遠ざかって聴こえなくなる) 場面転換 第一幕と同じフルートの家の部屋 だがテーブルの上に燭台がなく 洗濯籠もない 第10場 フルート夫人とファルスタッフが入ってくる フルート夫人は彼の後ろで鍵をかける 【ファルスタッフ】 愛しのフルートの奥さん!私の昨日の事故に対するあなたの悲しみは 私の受けた苦しみを大いに和らげて下さいましたぞ 【フルート夫人】 ああ、サー・ジョン!あの酷い事件に関しては私もあなたに本当に申し訳ないと思っていますわ でも信じてください 私自身もとても苦しい思いをしたのですから! 【ファルスタッフ】 それで 今回はご主人の方は大丈夫ですかな? 【フルート夫人】 もちろんですとも 友人たちと一緒に鷹狩ですわ 【ファルスタッフ】 おお それは素晴らしい! - (腰を下ろす) それならば さあこっちに来なさい 可愛い小鳩ちゃん! (彼女を抱き寄せようとする) 【ライヒ夫人】 (外からノックして) ねえ!ちょっと!ゴシップのフルートの奥さん! 【ファルスタッフ】 (飛び上がって) ちくしょうめ! 【フルート夫人】 壁紙の後ろに隠れて サー・ジョン! (彼はそうする 彼女はドアを開ける) 第11場 前場の人物 ライヒ夫人 【ライヒ夫人】 たいへんよ ゴシップ夫人 あなたまたあのデブの騎士を連れ込んでない? 【フルート夫人】 どうしたのよ? 彼ならもうここに居るけど! 【ライヒ夫人】 あなたのダンナ また頭に血が昇ってるわよ 彼は昨日の洗濯籠のことを知ったの 誰がそこに入っていたのかを 彼は今私の所に来ていてうちの亭主に言ってるわ サー・ジョンがたった今またあなたと一緒に居るに違いないって 仲間全員の狩りをやめさせて もう一度家の捜索をさせるつもりよ 【フルート夫人】 ああ 不運な私! 騎士はここにいるのよ! 【ライヒ夫人】 だったらあなたたち二人とも死神の餌食ね! - 急いで彼を何とかしなきゃ 神さま これはなんという女の性でしょう! 【フルート夫人】 彼をどこに行かせるの?もう一度籠の中に戻すの? 【ファルスタッフ】 (出て来て) イヤだ 籠には二度と入りたくない!逃げ出せないのか 奴が来る前に? 【ライヒ夫人】 無理よ 大胆な人ね!ドアのところでぶつかってあなたなぶり殺しだわ 【フルート夫人】 (考え込んで) あなたが自分の姿を変えられないと サー・ジョン あなたはおしまいよ 私たちでこの人を変装させられないかしら? 【ライヒ夫人】 だめよ うまく行きっこないわ!どんな女物のスカートもこの人には小さすぎるわ でなかったら逃げ出せたんでしょうけれど 【ファルスタッフ】 愛しの天使よ!何か考えてくれ!何であれ試してみる方が不幸になるよりずっといい! 【フルート夫人】 私の女中の叔母さんでブレントフォードから来た太った女性のスカートがあそこに… (右手のサイドルームの方を指さす) 【ライヒ夫人】 凄いわ!ピッタリじゃない!この人と同じ大きさよ 私について来て サー・ジョン! 【フルート夫人】 急いで 急いで 出て行って! 【ファルスタッフ】 そうだ 急ぐんだ 愛しのライヒ夫人! ライヒ夫人とファルスタッフは右隣の部屋に移動する 【フルート夫人】 どうしてうちの夫はすべてのことを知ったのかしら?はっきりさせなくちゃいけないわね! - まあ うまくいけば夫は変装したあいつと会うわよね 夫はブレントフォードの太った女性と面識はないけれど 世間では彼女のことを魔女で悪い人だと噂してるから 夫は彼女が家に来ることを禁じているわ もし見つけようものなら夫はしたたかに彼女をぶん殴るでしょう アハハハ!楽しみだわ!アハ!夫がもう来たみたいね! 第12場 フルート夫人 フルート氏 手に剣を持って彼の後ろのドアを閉める 後から二人の使用人 Nr. 8 - デュエット 【フルート】 そうだ!これで奴は袋のネズミだ! フルート夫人は落ち着いて彼を見ている 【フルート】 (近づいて来て) 罠にもう奴はかかってるんだ! (妻の手を掴んで 怒りに駆られて) 昨日 私は奴を逃がしたが - 今日こそ - 今日こそ - 【フルート夫人】 でも あなた! 【フルート】 (彼女を無理矢理沈黙させて) 今日こそ! (満足そうに) 今日こそは奴を逃がさんぞ! 【フルート夫人】 (彼をからかって) またあなたの発作なのね? 【フルート】 今日こそ! 【フルート夫人】 またあの馬鹿騒ぎのやり直し? 【フルート】 今日こそは! 【フルート夫人】 やめてちょうだい お願いだから いかれてるわ このヤキモチ男! 【フルート】 (左隣の部屋に移動しようとして) 今こそ私が見つけ出してやるぞ… 【フルート夫人】 (ドアの前に立ちふさがって) 一歩たりとも踏み込ませないわ 家探しなんて絶対にイヤよ! 【フルート】 (荒々しく) それを言うか 私の面前で? 【フルート夫人】 そうよ! 【フルート】 不実な女め! (入って行こうとする) 【フルート夫人】 (彼を押し止めて) けだもの! 【フルート】 厚かましい奴め! 【フルート夫人】 けだもの!鎖に縛られてなさい けだもの! 【フルート】 放せ! 【フルート夫人】 一歩もダメよ! 【フルート】 放せ!さもないと… 私は… (振りほどいて) お前を殺してやるぞ! 【フルート夫人】 (笑う) ハハハハハ! 【フルート】 (怒りのあまりに彼女を真似て) ハハハハハ! 笑うがいい!邪悪な蛇め 待っていろよ もう十分だ おお 私の中ではずっと長いこと煮えたぎっているぞ 感じるのだ わが怒りを! (鼻息荒く) お前は知ることになるのだ 男が 激怒した時には 何でもできるのだと! 聞け わが復讐の誓いを 笑うがいい! 待っていろ 邪悪な蛇め 待っていろ… 【フルート夫人】 怒ってなさいよ!私は恐くないわ 吐き出すがいいわ あなたの怒りを! ハハハ!私は知ってるんですもの ずっと前から もう 怒り狂うフルート氏のことなら何でも どうして嫉妬に狂う男は こんなにグダグダになってしまうのかしら! おお あなたの復讐の誓いなんか 私は笑い飛ばしてやるわ! 二人の召使がちょうどその時隣の部屋から洗濯籠を抱えてやって来る 【フルート夫人】 ああ 素敵!ちょうど良かったわ! 【フルート】 (召使たちに) 止まれ!悪人ども じっとしてるんだ! (妻に) この籠は調べさせてもらうぞ! (召使たちに) そいつを下に置け! (籠をそこに下ろさせる) そうだ! 召使たちは玄関のドアから出て行こうとするが そこが施錠されていることに気付いて立ち止まる 【フルート】 (妻の方を向いて) なぜそんなにうろたえているんだ? 【フルート夫人】 私が? 【フルート】 (皮肉っぽく) また晒し場に持って行くのか? 【フルート夫人】 (平然と) 当然でしょ! 【フルート】 ハッ!汚物め! 待ってろよ!すぐに貴様を洗濯してやるからな! (召使たちに気付いて) 何でそこにまだ居るんだ? (思い出して) ああそうだ!-鍵をかけてたんだったな 行け さっさと失せろ! (召使たちを出してやると再び鍵をかける) (堂々と) さあ お前の穢れた貴公子様の 染みをちょっとばかり取ってやろう! そうだ! - 血の気を失せさせてやるぞ! (急いで近づくと籠から洗濯物を一枚一枚引っ張り出してあたりに投げ散らかす) 出て来い 出て来い ろくでなしめ! 分かってるんだ そこにいるのは! 【フルート夫人】 ハハ 馬鹿な男! どうしてそんなことが信じられるのかしら! 【フルート】 (彼の剣を抜いて) そら 貴様の最後の刻が呼んでるぞ! (剣を籠に突き刺す) 悪党め!くたばれ!くたばれ!くたばれ! 【フルート夫人】 (笑って) そうよ そうよ! 突いて 突いて そして奴を永遠の安息に送ってやって! ハハハハハ! 【フルート】 (何も手ごたえを感じないので籠の中を覗き込む) 確かに私は知っているんだ あのデブ 昨日はこの中だったんだが! フルート夫人は肩をすくめる 【フルート】 奴はここに今いるはずだ! - どこだ?言え! フルート夫人は黙って肩をすくめる 【フルート】 (怒りを抑えて) 頼む!妻よ 私を怒らせないでくれ! フルート夫人は彼の顔を見て笑う 【フルート】 見つけてやるぞ悪党! 部屋中探しつくしてやる! (右隣の部屋に行こうとする) 【フルート夫人】 (彼の前に立ちふさがって) 私は妻よ!そんなこと許しません! 【フルート】 こら!どけ!どけと言ってるんだ!殺してやるぞ 【フルート夫人】 ハハハハハ! 【フルート】 待っていろよ! (鼻息荒く) お前は知ることになるのだ 男が 激怒した時には 何でもできるのだと! 待っていろ 邪悪な蛇め もう十分だ! わが復讐の誓いを聞くのだ… 笑うがいい!私の中ではずっと長いこと煮えたぎっているぞ 待っていろよ 笑うがいい! 【フルート夫人】 どうして嫉妬に狂う男は こんなにグダグダになってしまうのかしら! おお あなたの復讐の誓いなんか 私は笑い飛ばしてやるわ! (ドアがノックされる) Nr. 9 - フィナーレ 【フルート】 誰がノックしてるのだ? 【シュペアリッヒ カイアス そしてライヒ】 (外で) 開けてくださいフルートさん!呼ばれて来ました 私たちです 【フルート】 アハ!今行きますよ!さあお入りください! (彼はドアを開けるが 再び鍵はかけない) 第13場 前場の人物 ライヒ カイアス シュペアリッヒ 【フルート】 やあ皆さん どれほど私は苦しめられますことか このふしだらな妻のせいで! フルート夫人は静かに座っている 【ライヒ】 それじゃあなた 奴を見つけられたのですか ご隣人? 【フルート】 まだです!こいつが捜索に抵抗するものだから - だが無駄ですよ!狩りをすぐに開始しましょう! 【カイアス】 (あたりを見回して) オー・シエル!なんかバクハツしたみたいネ! ぐちゃぐちゃとっ散らかってるヨ! 【シュペアリッヒ】 おお 可愛いアンナ! 【フルート】 あなた方は昨日は私を笑いものにしました だから今日はあなた方に証人になって貰いたいんです 私の恐ろしい復讐の! 【フルート夫人】 だったら 天の名において 私はもう逆らいませんわ 家をご探索ください 私は降参します (彼女は立ち上がると右のドアに向かって呼びかける) 出て来てください お隣の奥さん あのお婆さんも一緒にね! 私の夫が部屋に入りたいそうなので 【フルート】 誰だ その婆さんって? 【フルート夫人】 私たちのメイドの叔母さんよ ブレントフォードの太った女性 【フルート】 あの魔女か あの鬼婆か? 家に入れるのは禁じてただろう? 【フルート夫人】 お願いだから あなた そんなに怒らないで ああ お隣の奥さん お婆さんが殴られないようにして! 第14場 前場の人物 老婆に扮したファルスタッフ ライヒ夫人 【ライヒ夫人】 支えてあげましょう クラッチェ母さん ドアのところまで連れていってあげるわ 【フルート】 何だって?クラッチェ(ぶっ叩け)母さんだって?ぶっ叩けだと 【フルート夫人】 最高! 【フルート】 よしぶっ叩いてやる (ファルスタッフに) さあ言え 何しにやって来たのだ? またカード占いでもする気か?へっ? 【ファルスタッフ】 (耳が遠いふりをして 裏声で) 何をおっしゃいましたかね 旦那?あたしゃ耳が遠いもんでね 【フルート】 予言か? - 手紙を運んで 人々を惑わすのか?へっ? 【ファルスタッフ】 (前と同じように) ああ あたしゃ良くわかりませんですよ! 【フルート】 (激怒して) おお魔女め!分からんのか? (彼はファルスタッフを殴る) 魔女め 出て行け!鬼婆め!出て行け!さあ! 【ファルスタッフ】 あう!あう!あう! 【他の男たち】 とっとと消えろ!出て行け! 【ファルスタッフ】 あう!あう!あう! 【シュペアリッヒ カイアス ライヒ】 しっかりもてなして貰えよ! 【二人の女たち】 ハハ!しっかりもてなして貰いなさい! ファルスタッフ 叩き出される 第15場 ファルスタッフ以外の前場の全員 【フルート】 さて!叩き出してやったぞ あの老いぼれドラゴンは さあ 家探しを始めよう! そしてもしも 今日あの貴公子殿が見つからなかったら 私をみんなでアホと呼んで構わんぞ! 【フルート ライヒ およびシュペアリッヒ】 目を凝らせ!耳を澄ませ! 奴を見つけたら しっかり捕まえろ! 今日は命はないものと思え とっ捕まえられたならな ああ 私は(彼は)憎しみと怒りのあまりに 何をしたら良いかすら分からないぞ 【女たち】 目を凝らしなさい!耳を澄ましなさい! あいつを見つけたら しっかり捕まえるのよ! 笑うしかないじゃない こんなアホども こんなにたやすく引っかかるなんて ああ 彼は憎しみと怒りのあまりに 何をしたら良いかすら分からないのよ 【カイアス】 ウィ ワタシ耳をとんがらせるヨ! アタンシオン! - ワタシがっつりつかまえるネ! だれでも命ないよ ワタシにつかまったやつ ジェラシー ワタシ怒らせるネ 思い知らせるヨ ワタシの怒り! (男たちは両脇から急いで去って行く) ZWEITER AKT Spielt am Morgen des folgenden Tages. Gastzimmer im Gasthause zum Hosenbande mit einer Tür im Hauptgrunde und zwei Seitentüren, wovon die rechts zu Falstaffs Zimmer führt. Im Hintergrunde eine Schenkbank mit aufgehängten bleiernen Henkelkrügen, Verschiedene Tische mit rohen Stühlen und Bänken Im Original wird der Aufzug mit einem Sprechauftritt zwischen Fluth und dem Wirt eröffnet. Seit langem hat sich aber der nachstehende Aktbeginn herausgebildet, der auf eine Anregung des Sängers Emil Scaria (1838-86) zurückgeht und Teile aus Shakespeares Heinrich IV. verwendet ERSTER AUFTRITT Falstaff FALSTAFF (tritt aus seinem Zimmer) Kellner! Hol die Pest alle Liebesabenteuer und Weibertücken. - Wenn mich je wieder so eine Sirene verleitet, soll man mich wie einen Hasen an den Hinterbeinen beim Wildhändler aufhängen. Kellner! -Wenn Ehrlichkeit nicht vom Angesicht der Erde verschwunden ist, so bin ich ein ausgenommener Hering! - Hol die Pest alle Weiber! - Kellner! ZWEITER AUFTRITT Falstaff. Kellner KELLNER (eintretend) Habt Ihr gerufen, Sir John? FALSTAFF Kannst du bei dem Gebrülle noch fragen, harthöriger Schlingel? Ich will dir die Ohren abschneiden und sie als Delikatesse nach Konstantinopel schicken. Hol Sekt, du Schuft! KELLNER Ja, Sir John, aber erst, wenn Ihr die alten Schulden bezahlt habt. FALSTAFF Schulden bezahlen, das tue ich nie, das ist doppelte Arbeit. Wer Schulden bezahlt, dem sollte man mit einer Wagendeichsel einen Nasenstüber geben. Jetzt, Sklave, gehorche oder ich lasse die Klinge auf deinem Rücken tanzen, dass du glauben sollst, es sei des Teufels Fiedelbogen und du die Geige dazu. - Kerl, schaffe Sekt oder ich verdurste, ich verschmachte, ich schrumpfe zusammen wie ein gebratener Apfel und werde melancholisch wie ein Affenpintscher, hol Sekt, süsser Knabe! KELLNER Nein! FALSTAFF Du Schuft, hole Sekt oder ich prügle dich in einen Flaschenhals hinein. KELLNER Hört auf, Sir John, ich will noch welchen holen. (Er geht ab.) FALSTAFF (allein) Oh, was habe ich erleben müssen, mich, den ehrenwerten Sir John Falstaff, auf die Bleiche tragen und in den Schlamm ausschütten wie einen elenden Lappen! Wasser, abscheuliches Wasser strömte mir in meine Gurgel. Oh, es war entsetzlich! Ich wäre ertrunken, wäre das Ufer nicht so seicht und sandig gewesen. Wasser trinken! Brrr! Das schwellt den Menschen auf, und was für eine Figur wäre aus mir geworden, wenn ich noch in Schwellung geraten wäre! KELLNER bringt Sekt und geht wieder FALSTAFF (setzt sich und greift nach der Kanne) Komm her, alte Freundin, und mache mich die fürchterliche Strapaze vergessen! (Er schenkt ein und trinkt.) Was aber werd ich nun unternehmen? Ich muss Künste ersinnen, ich muss mein Glück verbessern! - Mit jenen schmucken Weibchen wäre das herrlich gegangen, denn beide haben steinreiche Männer und führen die Schlüssel zu den Geldkästen. Die sollten meine Schätze werden, und ich wollte sie brandschatzen! - Aber nun? (Er sinnt nach.) Der Kellner tritt ein mit einem Brief KELLNER Hier, Sir John, bringe ich Euch ein Briefchen, das eine Frauensperson soeben abgegeben hat. FALSTAFF Gib her! (Der Kellner bleibt neugierig stehen; Falstaff fährt ihn an, worauf er erschrocken hinter die Schenkbank läuft, wo er sich zu schaffen macht. Falstaff öffnet den Brief) Wie? Von Frau Fluth? Ärgerlich Ach was! Ich habe ihretwegen den ganzen Bauch voll Flut bekommen! Aber lass doch sehen! (Er liest mit Mühe) »Ich bin untröstlich über Euren gestrigen Unfall! Doch seid verschwiegen und kommt heute wieder. Um neun Uhr geht mein Mann zur Vogelbeize fort und dann … « (in Ekstase) Ha,siehst du nun, alter Hans?! Nur immer vorwärts! Schielen sie noch nach dir? Das verdankst du deiner wackern Figur, die du mehr in Ehren halten solltest, als du bisher getan hast! Vorwärts drauf! Die Weiber sollen meine Taschen wieder füllen. STIMMEN VON AUSSEN Heda! Sekt her! Kellner! DRITTER AUFTRITT Falstaff. Bürger, zur Vogelbeize gerüstet. Kellner KELLNER Ha, da kommen schon die Herren Bürger zum Morgentrunk. Guten Morgen, verehrte Herren! ERSTER BÜRGER Mach fort und bring uns eine Kanne guten Sekt! KELLNER Sogleich, ihr Herren! FALSTAFF He, Robert, eine frische Kanne! (Sie wird ihm gebracht.) ERSTER BÜRGER zum zweiten Ach, da sitzt ja der dicke Sir John, wegen dem Fluth gestern unnützerweise den tollen Spektakel machte. Wir wollen ihn anreden. (Er tritt zu Falstaff) Ei, Herr Ritter, es freut mich, Euch wohlauf zu sehen. FALSTAFF Gleichfalls, gleichfalls! Tausend, ihr seid ja ordentlich ausgerüstet! Wo wollt ihr denn heut schon so früh hin? ZWEITER BÜRGER (hinzutretend) Wir ziehen heute früh alle auf die Vogelbeiz. MEHRERE BÜRGER. Wir auch! FALSTAFF Ach so! Und wollt ihr euch wohl zuvor mit einem guten Glas Sekt die Augen klar waschen? Na, da tut ihr recht, Jungens, denn Trinken, das hält den ganzen Menschen zusammen. - Na, auf gute Jagd! (Er nimmt seinen Humpen) DIE BEIDEN BÜRGER (ihre Becher ergreifend) Euer Wohlsein, Sir.John! FALSTAFF Aber brav ausgeleert, ihr Maikäfer! Verächtlich Ihr habt ja so nur Nussschalen zu Bechern! ERSTER BÜRGER Hoho, Sir John! Was Ihr vertragt, das kann ich auch noch prästieren! ZWEITER BÜRGER Ich auch! - Drauf wollt ich wetten! FALSTAFF (aufstehend) So? - Meint ihr? - Also wer von uns am meisten trinkt, geht bei der Zeche umsonst aus! DIE BEIDEN BÜRGER Es gilt! Es gilt! FALSTAFF (beiseite) Na wartet, das soll euch schlecht bekommen! (Laut) Vorwärts also! Die ganze Kanne genommen, wie ich, und auf einmal ausgesogen! DIE BEIDEN BÜRGER holen ihre Kannen. Die andern treten mit herzu FALSTAFF (seine Kanne in der Hand) Der Wein soll leben. ALLE Hoch! Die andern trinken aus Bechern. Falstaff und die beiden Bürger leeren auf einen langen Zug ihre ganzen Kannen und machen die Nagelprobe. Der Kellner steht schon mit frischgefüllten Kannen bereit FALSTAFF Bravo! Na, ihr habt einen ganz passablen Zug! Wenn er nur aushaltig ist! - Wir werden ja sehen! - Ihr könnt doch noch? ERSTER BÜRGER (zum zweiten leise) Kannst du noch? ZWEITER BÜRGER (bedenklich) Ich will s versuchen. ERSTER BÜRGER (zu Falstaff) ja, ja, wir können noch! FALSTAFF Also zum zweiten Gang! (Sie tauschen die ausgetrunkenen Kannen gegen die frischgefüllten um) Nun aber ein lustiges Lied dazu, damit das Turnier ordentlich im Takt geschlagen werden kann! Nr. 5 - Lied FALSTAFF 1 Als Büblein klein an der Mutter Brust, Hop heissa bei Regen und Wind, Da war der Sekt schon meine Lust, Denn der Regen, der regnet jeglichen Tag. Komm, braune Hanne, her, Reich mir die Kanne her, Füll mir den Schlauch! Lösch mir der Kehle Brand, Trinken ist keine Schand , Bacchus trank auch, ja, Bacchus trank auch. (Er spricht Nun! in Positur! Gesungen Haltet euch bereit! CHOR Bereit! FALSTAFF Macht die Kehlen weit! CHOR Weit! FALSTAFF Eins-zwei-und- CHOR Drei! FALSTAFF und die zwei BÜRGER trinken CHOR Bravo! Falstaff und der erste Bürger haben ausgetrunken, machen eine Nagelprobe und geben ihre Kannen an den hinter ihnen stehenden Kellner. Der zweite Bürger kann aber mit seinem Zuge nicht fertig werden, schluckt mehrmals, fängt an zu wanken und lässt endlich die Hand mit dem Kruge sinken, aus dem noch ein Rest Wein fliesst ZWEITER BÜRGER (spricht) Es geht - nicht mehr! … EINIGE BÜRGER unterstützen ihn FALSTAFF Was sehe ich? Mann, erhole dich! - Wahrhaftig, der Kerl ist schon hin! Tragt ihn hinaus und legt ihn auf den Rasen! EINIGE BÜRGER (tragen den zweiten Bürger hinaus und singen dazu) Sie trugen einen hin, der trank, Bis dass vom Wein er niedersank. Gott Bacchus geh ihm sanfte Ruh ! Schlaf aus, du armer Zecher, du! FALSTAFF (spricht) Nun, der hat für heute genug! (Zum ersten Bürger) Und du, mein Freund, es kommt mir vor, als wolltest du auch etwas wacklig werden! Kannst du noch? ERSTER BÜRGER (sehr heiter) Ja, ich kann noch! FALSTAFF Das ist brav! Wohlan denn, noch eine Kanne! Ich wollte, du hieltest noch lange Stich, denn was mich betrifft, mein Freund, siehst du … (auf seinen Bauch deutend), da drin haben noch viele Kannen Platz! BEIDE haben unterdessen schon zwei frische Kannen genommen FALSTAFF singt II Und als ich vertreten die Kinderschuh , Hop heissa bei Regen und Wind, Da schlossen die Mädel sich vor mir zu, Denn der Regen, der regnet jeglichen Tag. Und ist die Tasche leer, Und wird die Flasche leer, Kommt, Würfel, raus! Glück ist ein spröder Gast! Wer es beim Schopfe fasst - ERSTER BÜRGER (versucht mitzusingen, konfus, aber heiter ) Glück ist ein spröder Gast - Schopfe fasst - VIERTER BÜRGER (zum ersten, spricht, ihn abhaltend ) So schweig doch still! FALSTAFF Führt es nach Haus, ja, Führt es nach Haus! (Zum ersten Bürger, gesprochen ) Kerl, du singst ja falsch wie ein Rabe! Nun, so halt wenigstens ordentlich Takt! - In Positur! (Gesungen ) Haltet euch bereit! CHOR Bereit! FALSTAFF Macht die Kehlen weit! CHOR Weit! FALSTAFF Eins-zwei-und- CHOR Drei! (Nach dem Trinken) Bravo! FALSTAFF und der ERSTE BÜRGER (trinken aus in langem Zuge und reichen die geleerten Kannen dem Kellner zurück. Während des Trinkens schon nimmt Falstaff Würfel aus seiner Tasche und schüttelt damit. Unmittelbar nach dem Austrinken wirft er auch schon, indem er an den Tisch getreten ist und sagt) Gut stehn sie! Seht da, Jungens! Wer hält sechs Pence? ERSTER BÜRGER (schon taumelnd, aber immer sehr heiter ) Ich - halte - ich - Er nimmt die Würfel Seht da - gut steh - (Er fällt vornüber der Länge nach um) FALSTAFF Gut stehn sie! - Da liegt der Tölpel! - Fort aus meinen Augen mit diesem Belege von Unmässigkeit und Völlerei! (Der erste Bürger wird binausgetragen ) Aber vergesst nicht, dass er fünfzehn Pence an mich verloren hat, denn Spielschulden sind Ehrensachen. DRITTER BÜRGER (Karikatur, hinkt, ist etwas bucklig und spricht im Diskant ) Das muss wahr sein, Sir John, Ihr seid ein gewaltiger Held, und wir gestehen Euch nach Gerechtigkeit zu, dass Ihr die Zeche gewonnen habt! Es lebe Sir John! ALLE Er lebe! VIERTER BÜRGER Doch nun müssen wir machen, dass wir fortkommen, es wird sonst zu spät zur Vogelbeiz. DRITTER BÜRGER Ja, gehen wir! ALLE gehen ab durch die Haustür FALSTAFF (den Bürgern nachsehend) Ich wünsche euch, dass ihr lauter solche Galgenvögel, wie ihr selber seid, fangen und euch untereinander die Hälse umdrehen mögt! - Ist das ein schlechtes Gesindel! - Diese Heimchen wollen mit dem alten Hans um die Wette trinken! Diese Pfennigsgurgeln! - Wenn s nur bald Zeit wäre, zu der kleinen Fluth zum Stelldichein zu gehen! - Ha, ich fühle mich so wohl, so wohl! VIERTER AUFTRITT Falstaff. Der Kellner mit einer Flasche Wein und zwei Gläsern KELLNER Verzeiht, Sir John! Ich soll Euch hier diese Flasche echten Madeira überbringen, die Euch ein Gentleman nebst seinem besten Grusse zum Morgentrunk anbieten lässt. (Er stellt die Flasche, die er öffnet, und die Gläser auf den Tisch) FALSTAFF Wer ist es denn, mein Junge? KELLNER Ein Kavalier, der sich Sir Bach nennt. Er sitzt im andern Zimmer und lässt um die Ehre bitten, Euch aufwarten zu dürfen. FALSTAFF Bäche von solchen Quellen lass ich mir gefallen! Leite diesen Bach hierher, mein Junge. KELLNER geht ab in das Seitenzimmer links FALSTAFF Es ist doch etwas Herrliches, einen günstigen, grossen Ruf wie ich zu besitzen; alle Kavaliere drängen sich zu meiner Bekanntschaft. - Ha, da kommt er schon. FÜNFTER AUFTRITT Falstaff. Herr Fluth, als Bach verkleidet Nr. 6 - Rezitativ und Duett Rezitativ FLUTH Gott grüss Euch, Sir! Ich bin sehr hochbeglückt, den grossen, den weltberühmten Ritter John Falstaff hier zu sehn! (Gegenseitige Verbeugung) FALSTAFF (geschmeichelt) Oh! … Ihr beschämt mich! (Beiseite ) Ein charmanter Mann! FLUTH Mein werter Sir, ich war so dreist, Euch einen Morgentrunk hierher zu senden. FALSTAFF Ist s Euch genehm, so trinken wir ihn gleich. FLUTH Von Herzen gerne! (Falstaff schenkt ein, sie verbeugen sich gegeneinander) BEIDE Wohl bekomm es Euch! (Sie trinken) FALSTAFF Vortrefflich! - Doch wer seid Ihr, werter Sir? Und was führt Euch zu mir? FLUTH Ich heisse Bach. FALSTAFF Bach! FLUTH Und bin ein Mann, Der vieles durchgebracht. FALSTAFF Da habet Ihr, Herr Bach, es ganz wie ich gemacht. FLUTH Doch bleibt mir noch ein gutes Sümmchen übrig, Das ich nicht schonen will bei einem Unternehmen, Zu dem ich Euern Rat erbitten möchte. FALSTAFF Ein Abenteuer? FLUTH Ja, so ist s - und da Ihr, teurer Sir, Als ein galanter Kavalier bekannt, Den jede Frau erhört, so wend ich mich an Euch. Erfahret denn (Geheimnisvoll.) Ich bin verliebt zum Rasen In eine Madame Fluth und muss die Frau besitzen, Und wenn ich drüber sterben soll! FALSTAFF (für sich) Ha, alle Wetter, das wird intressant! Der kommt in mein Gehege! (Laut) Ich kenn sie wohl, es ist ein liebes Weibchen! FLUTH (beiseite) Du Höllenhund! (Laut) Doch ist sie stets bewacht Von ihrem eifersüchtigen Gemahl. Kennt Ihr ihn auch? FALSTAFF Ich hab ihn nie gesehn, Doch sagt man allgemein, er sei ein ausgemachter Narr Und habe sehr viel Geld. FLUTH (beiseite) Die Pest in deinen Hals! (Laut) Mein teurer Sir - Weil dieses Weibchen mich durchaus verschmäht, So bitt ich Euch, probiert bei ihr das Glück! Ihr seid ein feiner, ein sehr gewandter Mann, Dem sie gewiss nicht widerstehen kann! FALSTAFF (geschmeichelt) Ihr traut mir sehr viel zu - FLUTH (beiseite) ja, jede Schändlichkeit! (Laut) Doch damit alle Mittel zu Gebote stehn, Erlaubet Ihr mir wohl, den Beutel Gold Euch zur Verfügung hier zu lassen … (Er legt einen Beutel mit Gold auf den Tisch) FALSTAFF (für sich) Nun, das wird doch ein Esel sein! (Zu ihm) Herr Bach! Ihr seid ein wackrer Mann! Ich zweifle nicht, das Weibchen zu erobern. FLUTH So, glaubt Ihr? - (Sich fassend) Oh, das wäre herrlich! FALSTAFF Allein, was habt denn ihr davon, Wenn sie mich nun erhört? FLUTH Das ist ganz einfach. Seht, Sie deklamieret stets von ihrer Tugend; Doch könnt ich vor sie treten Mit irgendeiner sicheren Entdeckung Vom Gegenteil, so würd auch ich erhört. FALSTAFF Ist s weiter nichts als das? Da helf ich Euch sogleich! FLUTH (beiseite) Ich komme um vor Wut! (Laut) Wie das? Erkläret Euch! FALSTAFF (lacht) Hahahaha! Euch kann ich es ja sagen - so hört (Langsam und sehr selbstgefällig) Ich habe selbst seit ein gen Tagen Mit ihr ein zärtliches Verhältnis. FLUTH (auffahrend) Tod und Teufel! FALSTAFF Was sagt Ihr, Sir? FLUTH (sich fassend) Ich sagt . . . ich hege keinen Zweifel Und bin vor Freude ausser mir! Erzählt doch weiter! FALSTAFF Ich hatte gestern schon ein Stelldichein bei ihr, Doch als wir eben im vertraulichen Gespräch, Da kommt ihr Mann, der Narr, Der eifersücht ge Kerl gelaufen Mit einem ganzen Rudel Nachbarn. Weiss der Teufel, Woher er Wind bekommen von der Sache; Genug - er kam und tobt und schrie Umher, als wär er toll. FLUTH (erstaunt) Als Ihr noch da wart? FALSTAFF Nun freilich! - Doch zum Glücke War eben eine Freundin da, Die des Verwünschten Ankunft eilig uns verriet. Die lieben Weibchen, sie wussten schnell zu helfen Und sie versteckten mich in - FLUTH Nun? FALSTAFF In einem grossen Waschkorb. Duett FLUTH In einem Waschkorb? FALSTAFF Ja, Sir Bach, nun denkt Euch nur! Die gewichtige Statur! Eingepökelt lag ich drinnen, Ganz bedeckt mit alten Linnen, Bis der Themse schnöde Flut Kühlte meiner Liebe Glut. Ach, Sir Bach, bedenket nur, Die gewichtige Statur! FLUTH I! Das geht mir wirklich nah! Traurig ist, was Euch geschah. Ihr seid herzlich zu beklagen! Alles das habt Ihr ertragen Um die niedliche Frau Fluth? Ei, was doch die Liebe tut! FALSTAFF Ja, denkt nur! FLUTH Ei, was doch die Liebe tut. Doch da ist wohl das Verlangen Nach dem Weibchen Euch vergangen? FALSTAFF Ja beinah - denn hätt ich Lust, Läg sie heut noch an meiner Brust. FLUTH (für sich) Himmel! Hölle! - Fassung! Ruh ! (Freundlich) Wie? So schnell kämt Ihr dazu? FALSTAFF Ja, ein Sieg ist leichte Mühe, Wenn man so wie ich gefällt, Und sie hat auf heute frühe Mich schon wieder hinbestellt. Dann wird ihr Mann, das Ungeheuer, Auf die Vogelbeize gehn … Ein Weibchen, fängt es einmal Feuer, Bleibt nicht auf halbem Wege stehn! Bleibt nicht so leicht auf halbem Wege stehn. FLUTH Nun, Ihr geht doch hin, Sir John? FALSTAFF (steckt den Beutel mit Geld ein) Euch zuliebe tu ich s schon. FLUTH Tausend Dank, mein werter Sir! (beiseite) Walfisch! Das bezahlst du mir! FALSTAFF Zeit ist s schon zum Stelldichein, Und das Täubchen wird schon spähen. BEIDE (nacheinander) Heut wird alles besser gehen, Und wir werden glücklich sein! Welche Hoffnung! Welche Freude! Nur geschwind zum Stelldichein! FALSTAFF Wie freu ich mich, wie freu ich mich, Wie treibt mich das Verlangen! Wir beide kriegen sicherlich Das Weibchen noch zu fangen Und drehen ihrem Ehemann Ein Paar gewalt ge Hörner an. Hahahahahaha! FLUTH Ha! Wie freu ich mich, wie freu ich mich, Wie treibt mich das Verlangen! Noch heut bekomm ich sicherlich Den saubern Herrn zu fangen; Mit wahrer Wonne denk ich dran, Wenn ich dich tüchtig prügeln kann! Hahahahahaha! BEIDE Wie freu ich mich, Wie treibt mich das Verlangen! Wir beide kriegen sicherlich Das Weibchen noch zu fangen! Welche Hoffnung! Welche Freude! Es ruft die Stunde schon zu ihr zum Stelldichein, Wir werden sicher heute beide glücklich sein. (Sie umarmen sich) Lebt wohl denn! FLUTH ihn umarmt haltend, abgewandt Recht bald durchprügl ich dich. FALSTAFF ebenso Der Tölpel dauert mich! BEIDE Wir werden beide glücklich sein. Die Stunde ruft zum Stelldichein, Wir werden beide glücklich sein! (Beide geben ab) VERWANDLUNG Garten hinter Reichs Hause, welches den Hintergrund bildet Verschiedene Baumgruppen, wovon eine zu jeder Seite, ganz im Vordergrunde SECHSTER AUFTRITT Spärlich allein Nr. 7 - Szene, Romanze, Duettino und Quartettino Szene SPÄRLICH (furchtsam auftretend) Dies ist die Stunde, wo sie oft Im Garten promeniert, Vielleicht treff ich sie unverhofft, Wenn sie vorbeispaziert. O süsse Anna! Nein, nicht länger will ich warten, Bestürmen muss ich heut ihr Herz! Courage, Spärlich, sei gescheit! Herz, klopfe nicht so sehr! Gewiss, sie sieht dein Herzeleid, Sie widersteht nicht mehr. Ich höre kommen, Das wird sie sein… Courage! - O Himmel, nein! Nur schnell, husch, husch, husch, husch! Ich krieche hinter diesen Busch. (Er versteckt sich hinter den Baum rechts im Vordergrunde) SIEBENTER AUFTRITT Spärlich versteckt. Cajus CAJUS Der sein die Stunde, wo sik oft Miss Reiken promeniert, Kann ick sie treffen unver offt Wenn sie vorbeipassiert. Ick werden sagen de ma propre bouche … SPÄRLICH Er spricht von Busch - o weh, ich bin entdeckt! CAJUS (mit Bravour) Ick werden sagen. ssöne Reik! Ick lieben gar ssu sehr! Wo sein Rival, ick spiessen gleik, Ick swören par honneur! Par exemple ce miserable Sperlik - wo stecken er - ick wollen ihm spiessen wie eine Sperlink! (Er zieht den Degen) Et ce gaillard de Fenton - ick wollen ihm … ick wollen ihm … FENTON singt in der Ferne Horch, die Lerche singt im Hain - CAJUS Ciel! Qu entends-je? Monsieur Fenton sein ssur Stell - (Er steckt den Degen ein) Da verstecken ick mir ssnell! (Er versteckt sich hinter einem Busch auf der entgegengeset enieiteite von Spärlich) ACHTER AUFTRITT Die Vorigen. Fenton Romanze FENTON Horch, die Lerche singt im Hain! Lausche, Liebchen, still, öffne sacht dein Fensterlein, Höre, was sie will. Deutlich ist des Liedes Ton - Wer da liebt, versteht ihn schon! SPÄRLICH versteckt Spare deiner Stimme Ton. Anna liebt mich sicher schon! CAJUS versteckt Tiens! - den einen ätt ick sson. Ick ermorden den Patron! Während der Romanze und des folgenden Duettinos werden Spärlich und Cajus nicht sichtbar, nur beim Ritornell, wo sie singen FENTON Höre, wie der milde Klang, Liebchen, sich zu dir erhebt! Frage nicht, was der Gesang, Teure, sehnsuchtsvoll erstrebt! Deutlich ist des Liedes Ton, Wer da liebt, versteht ihn schon. Hörst du Philomelens Sang? Rührt dich nicht der tiefe Schmerz? Kehrt zum Hain sie trüb und bang, Ach, ihr bricht das treue Herz. Deutlich ist des Liedes Ton, Wer da liebt, versteht ihn schon. CAJUS und SPÄRLICH versteckt, wie oben NEUNTER AUFTRITT Die Vorigen. Anna, aus dem Hause Duettino ANNA Fenton! FENTON eilt ihr entgegen Mein Mädchen! Doch du hast geweint? ANNA Ach, schwere Sorgen muss ich leiden, Des Vaters Wort, der Mutter Wunsch Will uns auf ewig scheiden - FENTON Und du? … ANNA Ich habe keinen Willen … FENTON Wie? So entsagst du mir? Weh mir! Du liebst mich nicht! Wie soll ich das ertragen? (Er verhüllt sein Gesicht) ANNA (liebevoll ) Fenton! Mein Fenton! Kannst du zweifeln? Kannst du fragen? Kennst du noch nicht meinen Sinn? Muss ich dir noch einmal sagen, Dass ich dein auf ewig bin? Mag die Mutter mich beschwören, Mag der Vater mich bedräun, Dir nur soll mein Herz gehören, Ewig bleibet Anna dein! FENTON O verzeih des Herzens Zagen, Keinen Zweifel hegt mein Sinn, Kaum -kann ich das Glück ertragen, Dass ich dir so teuer bin. Mir nur sollst du angehören, Ewig ganz die Meine sein. Quartettino FENTON Bestürmen denn die läst gen Freier Dich immer noch mit Herz und Hand? ANNA Ach, leider ja! FENTON Der dumme Fant, Der Junker Spärlich, mit seinem ewigen (Nachspottend) »O süsse Anna!« SPÄRLICH (hervorguckend) Ha, zum Geier! Wer weiss, was er da von mir spricht! ANNA Den hält mein Vater hoch und teuer, Doch der bekommt mich sicher nicht! FENTON Und jener alberne Franzose? … ANNA Den wünscht die Mutter sich zum Sohn! Hahahaha! CAJUS hervorguckend Ah! Ick verstehen quelque chose - Ma foi! Ick müssen morden ssohn le traitre! FENTON Mit solchen Freiern, wie die zwei, Wag ich den Wettkamnf ohne Scheu! ANNA O solche Freier wie die zwei, hahahaha!! ANNA, dann FENTON Nur Geduld! Habe Mut, Bis der Augenblick zu fassen. Treue Liebe wird nicht voneinander lassen, Alles geht noch gut! SPÄRLICH (tritt unbemerkt hervor) Welche Pein! Welche Wut! Nicht mehr weiss ich mich zu fassen - Süsse Anna, ach, so willst du mich verlassen! Es ist aus mein Mut! CAJUS (tritt unbemerkt hervor) Sacre Dieu, welke Wut! Krieg ick ce monsieur zu fassen, Sans pardon er müssen gleik sein Leben lassen, Geben in sein Blut! ANNA und FENTON eilen Hand in Hand ab CAJUS (hervorkommend) Ah! Ick ohlen ihn nock ein und wollen ihm eine erausforderung an seine Kopf werfen. SPÄRLICH ist aus seinem Versteck hervorgekrochen und im Begriff, sich fortzuschleichen CAJUS (ich umkehrend, stösst auf ihn) Ah! ölle und Teufel! Was maken Ihr ier? - Ah! Monsieur Sperlik - ick müssen Euk umbringen! SPÄRLICH (entfliehend) O süsse Anna! CAJUS (ihm nacheilend) Wenn ick Euk tref fen nock einmal in diese Garten von Miss Anna Reiken - mort de ma vie! - ick wollen sneiden ab Eure Ohren - par tous les diables! (Seine Stimme verliert sich in der Ferne) VERWANDLUNG Zimmer in Fluths Hause wie im ersten Akt, jedoch ohne Licht auf dem Tische und ohne den Korb ZEHNTER AUFTRITT Frau Fluth und Falstaff treten auf; Frau Fluth riegelt hinter sich zu FALSTAFF Liebe Frau Fluth! Euer eigener Kummer über meinen gestrigen Unfall lindert mein ausgestandenes Leid. FRAU FLUTH Ach, Sir John! Ich bin Euch wahrlich eine Entschädigung für den Schreck schuldig, aber glaubt mir, ich selbst habe genug ausgestanden! FALSTAFF Sind wir denn jetzt vor Eurem Manne ganz sicher? FRAU FLUTH Ganz sicher. Er ist mit seinen Freunden auf der Vogelbeize. FALSTAFF Nun, das ist herrlich! - (Er setzt sich) So, nun komm her, mein süsses Täubchen! (Er will sie an sich ziehen) FRAU REICH (draussen klopfend) Heda! Ho! Frau Gevatterin Fluth! FALSTAFF aufspringend Alle Teufel! FRAU FLUTH Tretet hinter die Tapete, Sir John! (Er tut es; sie öffnet die Tür.) ELFTER AUFTRITT Die Vorigen. Frau Reich FRAU REICH Um Gottes willen, Frau Gevatterin, Ihr habt doch nicht wieder den dicken Ritter bei Euch? FRAU FLUTH Wieso? Leise Er steckt schon da! FRAU REICH Euer Mann hat wieder seinen Raptus bekommen. Er weiss die Geschichte mit dem Korbe von gestern, und wer darinnen steckte; er ist eben bei uns drüben und versichert meinem Mann, Sir John sei gerade jetzt wieder bei Euch. Die ganze Gesellschaft hat er von der Jagd abgehalten und wird wieder Haussuchung vornehmen. FRAU FLUTH Ach, ich Unglückliche! Der Ritter ist hier! FRAU REICH So seid ihr beide Kinder des Todes! - Schnell fort mit ihm l Gott, was das für eine Frau ist! FRAU FLUTH Wo soll er hin? Wollen wir ihn wieder in den Korb stecken? FALSTAFF (tritt hervor) Nein, ich will nicht wieder in den Korb! Kann ich nicht hinaus, bevor er kommt? FRAU REICH Unmöglich, Ihr unvorsichtiger Mensch! Sie würden Euch in der Tür begegnen und umbringen. FRAU FLUTH (die indes nachgedacht) Wenn Ihr in Eurer eigenen Gestalt hinausgeht, Sir John, so seid Ihr verloren. Könnten wir ihn nicht verkleiden? FRAU REICH Lieber Himmel, es wird nicht gehen! Kein Weiberrock ist ihm gross genug, sonst könnte er so vielleicht entkommen. FALSTAFF Liebste Engel! Denkt euch etwas aus! Besser, alles versucht, als ein Unglück! FRAU FLUTH Die Muhme meiner Magd, die dicke Frau aus Brentford, hat einen Rock hier … (Auf das Seitenzimmer rechts deutend) FRAU REICH Gottlob! Der wird ihm passen! Sie ist so dick wie er. Folgt mir, Sir John! FRAU FLUTH Geschwind, geschwind, macht fort! FALSTAFF ja, eilen wir, liebste Frau Reich! FRAU REICH und FALSTAFF gehen in das Nebenzimmer rechts FRAU FLUTH Wie nur mein Mann das alles erfahren hat? Das muss ich herausbekommen! - Nun, hoffentlich trifft er ihn in diesem Aufzuge. Er kennt zwar die dicke Frau aus Brentford nicht, aber da alle Welt von ihr sagt, sie sei eine Hexe und schlechte Person, so hat er verboten, dass sie je in unser Haus komme. Findet er sie, so wird er sie wohl tüchtig durchklopfen. Hahahaha! Das wäre herrlich! Aha! Da ist er schon! ZWÖLFTER AUFTRITT Frau Fluth. Herr Fluth, den Degen in der Hand, verschliesst hinter sich die Tür. Später zwei Knechte Nr. 8 - Duett FLUTH So! Jetzt hätt ich ihn gefangen! FRAU FLUTH betrachtet ihn ruhig FLUTH (kommt näher) In der Falle steckt er schon! Seine Frau bei der Hand nehmend, mit verhaltenem Ingrimm Gestern ist er mir entgangen - Heute - heute - FRAU FLUTH Aber Mann! FLUTH (zwingt sie, zu schweigen) Heute! Selbstgefällig Heute kommt er nicht davon! FRAU FLUTH (ihn aufziehend) Hast schon wieder deine Grillen? FLUTH Heute! FRAU FLUTH Fängt der Lärm von vorne an? FLUTH Heute! FRAU FLUTH Hör doch auf, um Gottes willen, Toller, eifersücht ger Mann! FLUTH (will in das Nebenzimmer links gehen ) Jetzt will ich doch einmal sehen … FRAU FLUTH (sich vor die Tür stellend ) Keinen Schritt lass ich geschehen! Das Durchstöbern leid ich nicht! FLUTH (heftig) Das sagst du mir ins Gesicht? FRAU FLUTH ja! FLUTH Ungetreue! (Er will hinein) FRAU FLUTH (hält ihn fest) Ungeheuer! FLUTH So verwegen! FRAU FLUTH Ungeheuer! Man sollte dich in Ketten legen, Ungeheuer! FLUTH Lasse mich! FRAU FLUTH Keinen Schritt! FLUTH Lasse mich! Oder ich … ich … (sich losreissend) ich morde dich! FRAU FLUTH (lacht ) Hahahahaha! FLUTH (ihr wütend nachspottend) Hahahahaha! Lache nur! Du falsche Schlange, Warte nur, es ist schon gut, Oh, es kocht in mir schon lange, Fühlen sollst du meine Wut! (Schnaubend) Du sollst sehen, was ein Mann, Der gereizt ist, alles kann! Höre meiner Rache Schwur Lache nur! Warte nur, du falsche Schlange, Warte nur, usw. FRAU FLUTH Tobe nur! Mir ist nicht bange, Lass heraus nur deine Wut! Hahaha! Ich kenne lange Schon den hohl grimm gen Herrn Fluth. Wie die Eifersucht den Mann Doch so ganz verwirren kann! Oh, zu deiner Rache Schwur Lach ich nur! DIE BEIDEN KNECHTE kommen in diesem Augenblicke mit dem Waschkorb, in welchem Wäsche liegt, aus dem Nebenzimmer links FRAU FLUTH Oh, schön! Die kommen grad gelegen! FLUTH (zu den Knechten) Halt! Ihr Schurken, bleibet stehen! (Zu seiner Frau) Diesen Korb werd ich besehen! (Zu den Knechten) Stellt ihn auf die Erde nieder! (Er lässt den Korb hinstellen ) So! DIE KNECHTE wollen sich durch die Haupttür entfernen, an der sie, dieselbe verschlossen findend, stehenbleiben FLUTH (sich zu seiner Frau kehrend) Warum wirst du so verlegen? FRAU FLUTH Ich? FLUTH (ironisch) Schickst wohl auf die Bleiche wieder? FRAU FLUTH (keck) Nun freilich! FLUTH Ha! Ein saubres Zeug! Wart! Ich wasch es dir sogleich! (Die Knechte wieder bemerkend) Was steht denn ihr noch da? (Sich besinnend) Ja so! - die Tür hab ich verschlossen. Marsch, hinaus mit euch! (Er lässt die Knechte hinaus und verschliesst wieder) (Heroisch) Jetzt will ich deinen saubern Junker Ein wenig auf die Bleiche schicken! Ja! - Bleich will ich ihn machen! (Mit einem Ansatz stürzt er auf den Korb und beginnt die Wäsche Stück für Stück herauszureissen und umherzuwerfen) Heraus, heraus, du Schuft! Ich weiss, er steckt darin! FRAU FLUTH Haha, der tolle Mann! Wie er nur so was glauben kann! FLUTH (zieht den Degen) Ha, deine letzte Stunde ruft! (Er stösst mit dem Degen in den Korb) Verräter! So fahr denn hin! Hin! Hin! FRAU FLUTH lacht Ganz recht, ganz recht! Stoss zu, stoss zu Und fördre ihn zur ew gen Ruh! Hahahahaha! FLUTH (fühlt, dass er auf nichts gestossen hat, und guckt in den Korb) Und dennoch weiss ich sicherlich, Der dicke Kerl stak gestern drinnen! FRAU FLUTH zuckt die Achseln FLUTH Hier ist er jetzt! - Wo ist er? Sprich! FRAU FLUTH schweigt und zuckt die Achseln FLUTH (sich mit Gewalt zähmend) Ich bitte dich! Weib, bring mich nicht von Sinnen! FRAU FLUTH lacht ihm ins Gesicht FLUTH Ich find ihn doch, den Bösewicht! Das ganze Haus kehr ich noch um! (Er will in das Seitengemach rechts) FRAU FLUTH (stellt sich ihm entgegen ) Ich bin die Frau! Ich leid es nicht! FLUTH Lasse mich! Zurück! Zurück, sag ich! Ich bring dich um. FRAU FLUTH Hahahahaha! FLUTH Warte nur! (Schnaubend) Du sollst sehen, was ein Mann, Der gereizt ist, alles kann! Warte nur, du falsche Schlange, Es ist schon gut! Höre meiner Rache Schwur … Lache nur! Es kocht in mir schon lange. Warte nur, lache nur! FRAU FLUTH Wie die Eifersucht den Mann Doch so ganz verwirren kann! Oh, zu deiner Rache Schwur Lach ich nur! (Es wird an die Tür geklopft) Nr. 9 - Finale FLUTH Wer klopft? SPÄRLICH, CAJUS und REICH (draussen) Macht auf, Herr Fluth! Wir sind s, die Ihr bestellt. FLUTH Aha! Ich komme! Herein, herein! (Er öffnet ihnen, ohne wieder zu verschliessen) DREIZEHNTER AUFTRITT Die Vorigen. Reich. Cajus. Spärlich FLUTH O Freunde, was ich leiden muss Von diesem ehrvergessnen Weibe! FRAU FLUTH setzt sich ruhig hin REICH So habt Ihr ihn gefunden, Nachbar? FLUTH Noch nicht! Sie widersetzt dem Suchen sich - Allein umsonst! Die Jagd soll gleich beginnen! CAJUS (umherblickend ) Oh ciel! Quelle chose epouvantable! Er aben ankeriktet eine ssöne ordre! SPÄRLICH O süsse Anna! FLUTH Ihr habt mich gestern ausgelacht, Drum sollt Ihr heute Zeugen sein, Von meiner fürchterlichen Rache! FRAU FLUTH Nun denn, ins Himmels Namen, Ich will nicht länger widerstreben, Durchsuch das Haus; ich unterwerfe mich. (Sie steht auf und ruft in die Tür rechts) Kommt doch heraus, Frau Nachbarin, Und bringt die alte Frau mit! Mein Mann will in das Zimmer gehn. FLUTH Was für ne alte Frau? FRAU FLUTH Die Muhme unsrer Magd ist s, Die dicke Frau aus Brentford. FLUTH Die Hexe die, die Vettel? Hab ich ihr nicht das Haus verboten? FRAU FLUTH Ich bitte dich, mein lieber Mann! Wie gutmütig Ach, liebe Herren Nachbarn, Lasst doch die alte Frau nicht schlagen! VIERZEHNTER AUFTRITT Die Vorigen. Falstaff als alte Frau gekleidet. Frau Reich FRAU REICH Stützt Euch, Mutter Klatsch, auf mich, Ich geleit Euch bis zur Tür. FLUTH Was? Mutter Klatsche nennt sie sich? Klatsche FRAU FLUTH Bravo! FLUTH Klatsche geben will ich ihr! (Zu Falstaff ) Rede Sie, was führt Sie her? Will Sie wieder Karten schlagen? He? FALSTAFF (die Harthörige spielend, in der Fistel) Was sagt Ihr, Herr? Ich höre sehr schwer. FLUTH Prophezeien? - Brieflein tragen Und die Leute hintergehn? He? FALSTAFF (wie oben) Ach, ich kann Euch nicht verstehn! FLUTH (wütend ) O Hexe! Sie kann mich nicht verstehn? (Er prügelt Falstaff) Hinaus, du Hexe! Du Vettel! Hinaus! Da! FALSTAFF Au! Au! Au! DIE ANDERN MÄNNER Fort mit ihr! Hinaus! FALSTAFF Au! Au! Au! SpÄRLICH, CAJUS, REICH Und wohl bekomm der Schmaus! DIE BEIDEN FRAUEN Haha! Wohl bekomme dir der Schmaus! FALSTAFF wird hinausgeprügelt FÜNFZEHNTER AUFTRITT Die Vorigen ohne Falstaff FLUTH So! Fortgeprügelt wär der alte Drachen, Nun lasset uns die Runde machen! Und find ich heut den Junker nicht, So nennt mich alle einen Wicht! FLUTH, REICH und SPÄRLICH Schärft die Augen! Spitzt die Ohren! Wer ihn findet, halt ihn fest! Sicher ist er heut verloren, Wenn er sich erwischen lässt. Ha, ich (er) weiss vor Gift und Groll Nicht, was ich (er) beginnen soll. DIE FRAUEN Schärft die Augen! Spitzt die Ohren! Wer ihn findet, halt ihn fest! Lachen muss man ob des Toren, Der so leicht sich foppen lässt. Ha, er weiss vor Gift und Groll Nicht, was er beginnen soll. CAJUS Oui, ick spitzen meine Ohren! Attention! - Ick alten fest! Jedermann sein eut verloren, Der von mir sick fassen lässt! Jalousie mir macken toll, Soll eraus nun meine Groll! (Die Männer geben eilig zu beiden Seiten ab) この日本語テキストは、 クリエイティブ・コモンズ・ライセンス の下でライセンスされています。@ 藤井宏行 Nicolai,Otto/Die lustigen Weiber von Windsor/III
https://w.atwiki.jp/meet-artproject/
Meet! 2014 Aus der Luft gegriffen In der letzten Ausgabe von Meet! ging es noch um geerdete Grundbedürfnisse - die dritte Folge dieser Kunstschau zog es in die Luft Haltlose Kunst und anders leichte Sohlen interessierten diesmal uns das Kuratorentrio (Edin Bajric, Helena Gaikalowa und Kanae Kimura). Internationale und heimische Künstler sind hier vertreten - und verschiedenste Medien Objekte, Performances, Musik und mehr. Was Meet! ist Meet! ist ein internationales Kunstprojekt eine Kunstschau mit Veranstaltungsreihen, die sich zum ersten Mal im Jahr 2010 präsentierte und im darauffolgenden Jahr die Reihe fortsetzte. An beiden Ausgaben nahmen knapp 70 Künstler teil - unter anderem aus West- und Osteuropa, Japan, Südkorea, den USA, Deutschland - und aus Hannover. Ein wesentlicher Bestandteil des Projekts ist ein Gesprächscafé für Kunstschaffende und Besucher. Wir Kuratoren Edin Bajric, Helena Gaikalowa, und Kanae Kimura haben zusammen in Hannover und Hiroshima bildende Kunst studiert und sind neben der kuratorischen Arbeit auch als Künstler tätig. Das Werden-Rezept / die Werden-Rezeption Man sehe fast ein Nichts Gegenstandsloses, Haltloses in der Luft | man halte es nicht auf, das Entstehen | man vergegenwärtige und begreife es. Vielleicht ist es ein Prozess, der in einem Fast-Nichts beginnt oder endet | Zierliches | Fragiles | Leichtes | Unsichtbares | oder anders leise Sohlen, die eine starke Wirkung entfalten... Meet! 2014 schafft Raum für Kunst, die ihre durchschlagende Kraft jenseits des Großen und Offensichtlichen, Spektakulären und Schrillen schöpft – aus dem Kleinen, Schlichten oder dem schwer Fassbaren. Ob in ihrer Form oder in der Thematik leise – wir suchen Arbeiten, die sich dem konsumierenden Betrachter nicht wie auf einem Präsentierteller darbieten, sondern genaueres Hinsehen erwarten. Kurzum Diese Kunst will erst entdeckt werden. Zugelassen sind Arbeiten aus allen Bereichen der Kunst. Ausstellungsdaten Meet! 2014 fi ndet vom 6.4. bis 4.5.2014 in der Städtischen Galerie KUBUS, Hannover/Deutschland statt. Voraussetzungen für die Teilnahme Bearbeitungsgebühr in Höhe von 5 Euro, zu überweisen an Meet! 2014 Konto Nr. 1911546392, BLZ 250 501 80, Sparkasse Hannover, IBAN DE55 2505 0180 1911 5463 92, BIC SPKHDE2HXXX Angaben zur Person (mit vollständiger Anschrift, E-Mail-Adresse und Telefonnummer, Festnetz und mobil) Angaben zum künstlerischen Werdegang eine Arbeit oder eine Serie maximal drei Abbildungen der Arbeit in digitaler Form bzw. maximal eine DVD. Einsendungen per E-mail JPG, PDF, TIFF oder GIF, Textdateien – insgesamt unter 5 MB, per Datentransfer max. 1 GB Statement (max. eine Seite) Bei Performances u. ä., zusätzlich zur Dokumentation Beschreibung des Vorhabens, Angabe des Umfangs bzw. des Zeitraumes. Bei bereits aufgeführten Arbeiten evtl. Berichterstattung (max. eine Seite) Ausgewählt wird nur eine Arbeit bzw. eine Serie (Maße und Auswahl von Serien sind sehr begrenzt) Unvollständige Sendungen können leider nicht berücksichtigt werden. Bei Fragen können Sie uns gern eine E-Mail schicken. Kontakt meet.artproject@googlemail.com Meet! 2014 Nov. 2013 1/4 Einreichungen per Post sind auch möglich (bitte beachten Sie die Vorgaben oben und senden zur Bewerbung auch keine Originale ein – unaufgefordert eingesandte Originale werden nicht zurückgeschickt). Anschrift konnektor – Forum für Künste, Stichwort Meet! 2014, Kötnerholzweg 11, D-30451 Hannover, Deutschland. Wenn Rücksendung des Bewerbungsmaterials erwünscht, bitte einen ausreichend frankierten und an sich selbst adressierten Briefumschlag beifügen. Die Bewerbung muss bis 31.01.14 15.02.2014 eingegangen sein. (verlängert bis 15.02.2014) Mit der Abgabe der Bewerbung erklären sich die Künstler mit Teilnahme- und Ausstellungsbedingungen einverstanden. Ausstellungsbedingungen Die ausgewählten Arbeiten müssen mindestens zwei Wochen vor Ausstellungsbeginn und mindestens eine Woche danach verfügbar sein. Es können keine Kosten übernommen werden. Für die Anlieferung und den Rücktransport ist der ausstellende Künstler selbst verantwortlich (auch hier können keine Kosten erstattet werden). Die Arbeiten sind während der Ausstellungsdauer (jedoch nicht während des Auf- und Abbaus) versichert. Sie können per Post eingeschickt oder angeliefert werden. Weitere Infos zur Ausstellung sowie zu Anlieferungs- und Abholungsterminen bekommen die ausgewählten Künstler mit Bekanntgabe der Teilnahme. DE Meet!2014Ausschreibung.pdf Meet!2014Ausschreibung-jan..pdf EN Meet!2014Aplicationform.pdf Meet!2014Aplicationform-jan.pdf Copyright (c) Meet! 2014 All Right Reserved
https://w.atwiki.jp/englishlanguage/pages/164.html
HER... Herdan, G.1956,"Chaucer's Authorship of the 'Equatorie of the Planets'". Language 32 254-9. Herdan, G.1966.The Advanced Theory of Language as Choice and Chance. N. Y. Springer-Verlag. Hermeston, Rod. 2011. "'The Blaydon Races' Lads and Lasses, Song Tradition and te Evolution of an Anthem". Language and Literature 20(4) 269-282. Hermeston, Rod. 2017. "Language, Differentiation and Convergence The Shifting Ideologies of Tyneside Dialect Song in the Nineteenth Century", in Dialect and Literature in the Long Nineteenth Century, ed. Jane Hodson. London New York Routledge. Hernandez, Nuria. 2011. "Personal Pronouns", in A Comparative Grammar of British English Dialects Modals, Pronouns and Complement Clauses, ed. Nuria Hernandez, Daniela Kolbe Monika Edith Schulz, pp. 53–191. Berlin Mouton de Gruyter. Hernández, Nuria, Daniela Kolbe Monika Edith Schulz. 2011. A Comparative Grammar of British English Dialects Modals, Pronouns and Complement Clauses. Berlin Mouton de Gruyter. Hernández-Campoy, J.M. Conde-Silvestre, J.C. (2015). "Assessing Variability and Change in Early English Letters". In A. Auer, D. Schreier R. J. Watts (eds.), Letter Writing and Language Change. Cambridge Cambridge University Press, 14-34. Hernández-Campoy, Juan M. 2016. "Authorship and Gender in English Historical Sociolinguistic Research Samples from the Paston Letters", in Current Trends in Historical Sociolinguistics, ed. Cinzia Russi, pp. 108-142. De Gruyter. Hernández-Campoy, Juan M. Tamara García-Vidal. 2018. "Style-Shifting and Accommodative Competence in Late Middle English Written Correspondence Putting Audience Design to the Test of Time". Folia Linguistica Historica 39(2) 383–420. Hernández-Campoy, Juan M. Tamara García-Vidal. 2018. "Persona management and identity projection in English medieval society Evidence from John Paston II". Journal of Historical Sociolinguistics 4(1) 1–31. Herriman, J. 1998. "Descriptions of Woman and Man in Present-Day English". Moderne Sprak XCII(2) 136-142. Herrmann, Tanja. 2005. "Relative Clauses in English Dialects of the British Isles". in A Comparative Grammar of British English Dialects Agreement, Gender, Relative Clauses, ed. Kortmann et al. Berlin Mouton de Gruyter. Herskovits, Annette. 1986. Language and Spatial Cognition An Interdisciplinary Study of the Prepositions in English. Cambridge Cambridge University Press.
https://w.atwiki.jp/oper/pages/3267.html
DRITTER AKT Spielt im 1. Stock-Vestibul eines hocheleganten Hotels in Wien. Sowohl rechts wie links vorne führen Stiegenausschnitte zu dem höheren Stock-Werk, rechts und links rückwärts solche zu dem tieferen. Die ganze Rückwand ist eine Marmorbalustrade, in der Mitte breite Freitreppe, rechts und links von mächtigen Kandelabern flankiert. Die Freitreppe führt von der Bühne (also vom 1. Stock) ins Parterre zu einem Konzertsaal, der erleuchtet ist und aus dem leise Zigeunermusik hörbar ist. - Alle Beleuchtungskörper (Kandelaber, Luster, Stiegen und Tischlampen) von vornehmster Ausstattung, Klubmöbel, zierliche Tischchen, Teppiche aller Arten, kurz, jeder moderne Komfort. Die Personen die quer über die Freitreppe in der Mitte und über die Stiegenaussehnitte rechts und links rückwärts die Bühne betreten, sind zuerst nur mit dem Kopf, dann erst mit dem Oberkörper usw. sichtbar. Es ist nach Mitternacht - unmittelbar an die Vorgänge des zweiten Aktes anschliessend. Alles ist hell erleuchtet. Aus dem Konzertsaal im Parterre gedämpfte Klänge einer Zigeunerkapelle, hie und da Gläserklirren und lebhafte Ausrufe. Nach einer kleinen Pause kommen über die breite Freitreppe von unten nach oben - nach und nach sichtbar werdend - Sylva und Boni. Sie sind in derselben Toilette und derselben Verfassung wie im Finale des zweiten Aktes, nur hat Boni Überzieher an und Claque auf. Boni führt Sylva zu einem Etablissement rechts, wo sie sich in einen Klubfauteuil fallen lässt. Boni sinkt ihr gegenüber in einen anderen Fauteuil. Kleine Pause. ▼ERSTE SZENE▲ ▼SYLVA▲ seufzt ▼BONI▲ ebenso, nur lauter, dann zündet er sich eine Zigarette an, macht in paar Züge; mit einem missbilligenden Blick auf Sylva. Is dir jetzt leichter? ▼SYLVA▲ Ja! Tausend-, tausendmal leichter. ▼BONI▲ Also ich will dir keinen Vorwurf nicht machen, aber du hast dich benommen wie Titelrolle in “Wildente“. ▼SYLVA▲ Die Achsel zuckend Olala! Ich bin, schon so gebaut! ▼BONI▲ Ja, olala! Wütend Aber ich bin nicht so gebaut! Springt auf, läuft aufgeregt auf und ab Komm ich da unschuldig in Sauce hinein wie Lämmerchen. Was wird sich Gesellschaft von mir denken? ▼SYLVA▲ ruhig Was sie will - das ist mir Wurst! ▼BONI▲ So? - Du hast manchmal Ausdrücke! Wurst! So was nimm ich nicht einmal in Mund hinein. ▼SYLVA▲ stützt sich auf beide Ellbogen, sieht ihm ruhig ins Gesicht. Sag’ willst du mit mir streiten? ▼BONI▲ gleich besänftigt, tritt zu ihr, sagt Nein, Sylvikam, aber schau’ bin ich dein Frajnd? Wozu war notwendig ganzer Skandal. Was hätt’ er denn noch machen sollen, der Edwin? Mehr wie dich heiraten wollen, kann er doch nicht! ▼SYLVA▲ Mich hat er nicht heiraten wollen! Die Gräfin Kancsianu, die ja - aber die Sylva Varescu - die nicht! ▼BONI▲ Aber geh’ - das ist doch ein- und dasselbige sich vergessend Das ist doch ganz Wurst! Da Sylva sich bei diesem Wort zu ihm wendet, sich verlegen verbessernd Will ich sagen Salami! ▼SYLVA▲ bebend Er hat sich meiner geschämt! ▼BONI▲ Was fällt dir ein? Wann einer sich schämt, wird er doch rot - und er war immer ganz blass. ▼SYLVA▲ Du guter Kerl, du willst ihn verteidigen. Beginnt leise zu weinen. ▼BONI▲ Geh’, Mutzikam, wein nicht! Schneuzt sich. Weisst, kann ich Frau’nzimmer nicht weinen seh’n. Wirft sich in einen Fauteuil links, auf der anderen Seite der Bühne Na also, da hast es! Weint und schneuzt sich komisch. ▼ZWEITE SZENE▲ ▼FERI▲ Zigarette im Mundwinkel, Zylinder schief auf dem Kopf, Überzieher mit aufgestelltem Kragen, die Hände in den Überziehertaschen, in der Rechten den Stock, dessen Griff in der Tasche steckt, kommt pfeifend von unten über die Freitreppe, will nach links über die Stiege, erblickt Boni, dann Sylva, bleibt stehen, schaut von einem zum andern, fängt vor Freude zu lachen an Ja, schlaf’ ich oder träum’ ich! Boni! Sylva! Jaj mamam! BONI und SYLVA blicken auf, ihr Weinen geht in Lachen über, sie springen auf Feri bacsi! Feri bacsi! ▼FERI▲ macht Luftsprünge, Boni und Sylva drehen ihn übermütig vor Freude im Kreis herum, fällt Sylva um den Hals Sylva, Einziges, gut schaust aus! Umarmt Boni Bonikam, Liebliches, elend schaust aus! Was für Teifel hat den Eich dahergeschneit? ▼BONI▲ Was machst denn du da ? ▼FERI▲ mit Würde Ich bin hier - in Dienst! ▼SYLVA▲ In was ? ▼FERI▲ In Dienst! Als Beschützer von weiblicher Tugend. Sollt Ihr gleich seh’n! Eilt über die Treppe hinunter. Boni und Sylva treten neugierig zur Balustrade. Feris Stimme von unten Juliska, Aranka, Madels, kommt’s herauf - schaut’s, wer da ist! ▼DRITTE SZENE▲ ▼DIE MÄDCHEN▲ stürmen die Treppe herauf Wer denn? Wer denn? Erblicken Sylva, sind ganz ausser sich vor Freude Sylva! Sylva! Umarmen und küssen sie. ▼SYLVA▲ Nein! So was! So eine Überraschung! ▼DIE MÄDCHEN▲ erblicken Boni, stürzen auf ihn zu, umarmen ihn, rufen Boni! Boni! ▼JULISKA▲ zu Boni Hast mir was mitgebracht? eine Tüte hervorziehend Ja, Kugler Bonbons mit Seegras gefüllt. ▼FERI▲ erklärend Sind alle in Apollo engagiert - treten morgen auf. ▼SYLVA▲ lachend Was machst denn du dabei? ▼FERI▲ Ich bin mitgefahren - väterlich! Weil alle sind in mich verliebt! - Jaj, Sylva, wird das Aufsehen machen in Budapest, dass du wieder da bist! Haus wird brechen, wenn du wieder auftrittst. ▼SYLVA▲ Ich trete nicht mehr auf. ▼FERI▲ Was? ▼DIE MÄDCHEN▲ Warum denn nicht? ▼SYLVA▲ Ich heirate! ▼ALLE▲ Ah! ▼FERI▲ Ja, wen denn? ▼BONI▲ rasch Den Edwin! ▼DIE MÄDCHEN▲ in die Hände klatschend Also doch! Wir gratulieren! ▼SYLVA▲ unterbrechend Ist ja nicht wahr. Es ist ein anderer. ▼ALLE▲ Wer? Wer? ▼SYLVA▲ auf Boni deutend Er! ▼ALLE▲ brechen in grosses Gelächter aus ▼FERI▲ Also wenn du den nimmt - das wär’ grösste Dummheit von deinem Leben. ▼BONI▲ So ist es. ▼FERI▲ Der passt zu dir wie ein Elephant zu ein Klavier. ▼BONI▲ Sehr richtig! Eljen! ▼FERI▲ Was brauchst du überhaupt heiraten? Komm zurück zum Theater! ▼SYLVA▲ Nein - nie mehr! ▼FERI▲ Geht’s hinunter, Mädels, alle, lasst’s mich allein mit ihr - werd’ ich einmal zeigen, was alter Feri kann! Mädchen lachend mit Boni über die Mittelstiege ab ▼FERI▲ nimmt Sylva bei der Hand Komm, Sylva. Schau mir in Aug’ hinein. Tut dir weh um Edwin, was? ▼SYLVA▲ schweigt. ▼FERI▲ Kann dich ja versteh’n. Hab’ so was selber durchgemacht. Aber deswegen ganze Zukunft wegschmeissen - das darfst du nicht! Warm, zart Wenn L i e b e hat dein Herz gekränkt, Kunst wird wieder alles schenken - Vergessenheit. Komm zurück zum Theater. dort ist Heimat deiniges! Wann du dort oben stehst auf Brettel zufliegen alle Herzen – besonders die männlichen - dann wird vor dir versinken Welt andre und du wirst wieder sein was du warst Singvogel kleiner, goldiger, mit Glück in Schnabel, mit Glück in Herzen! Dann wirst du wieder Sylva sein - unsere Sylva! ▼SYLVA▲ gerührt Feri bacsi! ▼FERI▲ Komm zurück! Öffnet die Arme Willst du? - Ja - willst! Seh’ ich dir am Nasenspitzel an! ▼SYLVA▲ sich an ihn lehnend, bewegt Ich - kann nicht! ▼FERI▲ Kannst! Läuft zur Treppe, ruft hinunter Boni, komm mit die Zigeuner! Boni und Zigeuner kommen. Die Zigeuner im Gegensatz zum 1. Akt, wo sie im Frack waren, jetzt in roten, goldverschnürten Uniformen. ▼FERI▲ Her, Zigeuner! Spielt’s ein Stückel feuriges - was ihr geht in Blut hinein! Pickt dem Primas eine Banknote auf die Stirn; auf Sylva deutend Sie braucht noch ein Ruckerl, ein letztes! Nr. 14 Terzett ▼FERI▲ Nimm, Zigeuner, Deine Geige, Lass seh’n, was du kannst! Schwarzer Teufel, spiel’ und zeige, Wie dein Bogen tanzt! Spiel’ ein Lied, das weint und lacht, Spiele, bis der Bogen kracht, Spiele, bis heranbricht das Morgenrot, Spiele, Betyar, schlage mir die Sorgen tot ! Jaj mamam, Bruderherz, ich kauf’ mir die Welt! Jaj mamam, was liegt mir am lumpigen Geld! Weisst du, wie lange noch der Globus sich dreht, Ob es morgen nicht schon zu spät! ▼ALLE▲ Jaj mamam usw. ▼SYLVA▲ Spiel’, Zigeuner, mir was Feines, Etwas fürs Gmüt! Alles spiel’ mir, nur nicht eines - Nur kein Liebeslied! Spiele auf dem Kontrabass So zum Spass mir irgendwas! Spiel’ mir ‘einen Feuercsardas - spiel mir ihn! Bring’ das dumme Herz zum Schweigen mir da drin! Jaj mamam, Bruderherz, ich kauf mir die Welt! usw. ▼ALLE▲ Jaj mamam usw. ▼BONI▲ Ganzes Dasein ist ein Schmarren! Freunderl, sei gescheit! Heute über fünfzig Jahren Leben andre Leut’ ! Dieses ganze Jammertal Ist für mich ein Nachtlokal. Überhaupt fahr’ ich in Himmel vorderhand Und verkaufe, wenn gefällig, mein Gewand. ▼ALLE▲ Jaj mamam, Bruderherz, ich kauf’ mir die Welt! usw. Alles ab. ▼VIERTE SZENE▲ Edwin über die Wendeltreppe rechts, gefolgt von einem Hotelgroom. ▼GROOM▲ Bitte hier zu warten. Werde den Herrn Grafen verständigen. Ab. ▼EDWIN▲ Geht ungeduldig auf und ab, zündet sich nervös einige Zigaretten hintereinander an, wirft sie wieder weg. ▼BONI▲ über die Freitreppe Servus, Edwin! Hab’ gewusst, du wirst nicht schlafen können. ▼EDWIN▲ Wo ist Sylva ? ▼BONI▲ Sylva? Sieht ihn einen Augenblick zögernd an, dann Sylva is in Konzert. ▼EDWIN▲ sprachlos In was? ▼BONI▲ In Konzert - mit Feri bacsi! ▼EDWIN▲ Mit Feri? ▼BONI▲ Ja, da- schaust - nicht wahr? Wohnt zufällig auch da im Hotel der Feri bacsi! ▼EDWIN▲ Sie kann in ein Konzert geh’n, während ich … Wo ist dieses Konzert? ▼BONI▲ ausweichend Im Konzertsaal! Muss gleich aus sein. ▼EDWIN▲ Ich werde warten. Geht erregt auf und ab. ▼BONI▲ Ist zum Tisch links gegangen, lehnt sich an einen Stuhl Einen Schlaf hab’ ich , dass ich umfallen könnt’ ! ▼EDWIN▲ auf- und ablaufend Sie kann in ein Konzert geh’n! O diese Weiber! Diese Weiber! Während der folgenden Szene schläft Boni stehend langsam ein. ▼EDWIN▲ nach einer kleinen Pause, sich erregt zu Boni wendend Über dein heutiges Vorgehen sprechen wir noch! Das geht ich dir nicht so durch! Ein Jugendfreund, dem ich so blind vertraut habe! Ein Mensch, auf dessen Treue ich Häuser gebaut hätt’! Wie oft hast du mir sagt, du wirst mir jedes Opfer bringen!? Du wirst für mich durchs Feuer geh’n, du wirst für mich wachen- und jetzt! Hahaha! - Du hast Sylva die Verlobung verraten, du hast mich in diese Situation gebracht! - Du kommst in unser Haus und spielst mir eine lächerliche Posse vor - du musst mich rein für einen Idioten halten! ▼BONI▲ lässt im Schlaf den Kopf auf die Brust sinken. ▼EDWIN▲ wütend Du nickst? Das verbitt’ ich mir! Ich kann auch anders mit Dir reden! ▼BONI▲ schnarcht. ▼EDWIN▲ wie oben Du lachst? Jetzt hab’ ich’s satt! Geht auf Boni zu, rüttelt ihn bei der Schulter Was glaubst du denn eigentlich ? ▼BONI▲ erwachend Wo bin ich? Ganz erstaunt Du hier? Da ihn Edwin anfasst Mörder! Hilfe! ▼EDWIN▲ Keine Ausflüchte! Klipp und klar Warum hast du Sylva für deine Frau ausgegeben? ▼BONI▲ verschlafen Hab’ ich gar nicht! ▼EDWIN▲ Was ? ▼BONI▲ wie oben Sie hat mich für ihren Mann ausgegeben. Das is Unterschied, bitte. ▼EDWIN▲ Ich habe nur Geduld mit deiner grenzlosen Dummheit, sonst … ▼BONI▲ plötzlich, ganz munter Was Dummheit? Bitte, modernisier’ dich! Ja? Erst verlobst dich und heiratest nach allen Seiten und Richtungen und dann tunkst du mich in deine Suppen hinein! Schüttelt ihn Wie komm ich dazu? ▼EDWIN▲ Boni! ▼BONI▲ Jetzt will Sylva mich zum Mann haben! Schüttelt ihn. Wie komm ich dazu, deine Frau zu heiraten - während ich in deine Braut verliebt bin? schüttelt ihn Wie komme ich dazu, eine Frau zu heiraten, die einen Mann hat, der verlobt ist mit einer Braut, die ich zu meiner Frau machen’ will? schüttelt ihn. Wie komme ich dazu eine Braut zu meiner Frau machen zu wollen, die einen Bräutigam hat, der eine Frau hat, dich mich zu Ihrem Mann haben will? schüttelt ihn. ▼EDWIN▲ Lass mich los! Was erlaubst du dir? ▼BONI▲ Gleich für gleich bitte! Ich muss auch einmal mein Herz ausschütten! ▼GROOM▲ mit einer Visitkarte auf Boni zutretend Dieser Herr wünscht den Herrn Grafen zu sprechen. ▼BONI▲ sieht auf die Karte Der Teufel! ▼EDWIN▲ Wer ? ▼BONI▲ Der Teufel - soll’s holen! Schau, wer da is! Zeigt ihm die Karte. ▼EDWIN▲ rasch Mein Papa! Ich will ihn nicht seh’n! ▼BONI▲ Geh’ nur da hinein, zeigt Tür links ich hol’ dich schon später. Edwin links ab. ▼FÜNFTE SZENE▲ ▼FÜRST▲ sehr aufgeregt War Edwin da? ▼BONI▲ Ja! ▼FÜRST▲ Wo ist er? Wo? ▼BONI▲ verlegen In - im Kaffeehaus. ▼FÜRST▲ Ist er heil? Ist nichts passiert? ▼BONI▲ Nix. ▼FÜRST▲ Gottseidank! Stürzt zum Tischtelefon 14212! Ja, bitte! Horcht, wendet sich mit der Muschel am Ohr zu Boni Was hat er denn gesagt ? ▼BONI▲ Nix. Geschimpft hat er wie Nachtigall. ▼FÜRST▲ der Anschluss gefunden hat, spricht in den Apparat Anhilte, du? Hier Leopold Marie. Gottseidank, er ist da! Nein nein, nichts passiert! Ich bring’ ihn schon nach Haus! Läutet ab. ▼BONI▲ hat sich die Telefonnummer auf die Manchette notiert. 14121. Gut zu wissen. ▼FÜRST▲ Ohne deine alberne Komödie hätte die Verlobung stattgefunden. Jetzt ist das arme Mädel, die Stasi, kompromittiert. ▼BONI▲ O nein, bitte. Verlobung wird heute noch stattfinden. ▼FÜRST▲ barsch Was heisst das? ▼BONI▲ feierlich Das heisst - In anderem Ton Bitte nur ein Augenblick. Zieht sich seine weissen Handschuhe an, dann feierlich Ich habe die Ehre, Durchlaucht um die Hand von Fräulein Stasi zu bitten. ▼FÜRST▲ Du bist ja verrückt! Das Mädel liebt ja den Edwin. Nie würde sie einwilligen! ▼BONI▲ Werden wir ja gleich sehen. Geht zum Telefon, sieht auf die Manschette, läutet 14212, bitte! ▼FÜRST▲ Was treibst du? ▼BONI▲ Hallo! Hier Graf Kancsianu ! Bitte Komtesse Stasi zum Telefon! Zum Fürsten Scheint Gesellschaftstelefon. ▼FÜRST▲ Wieso? ▼BONI▲ Weil ich soviel Stimmen höre. Hineinsprechend - Hallo! Sehr freundlich Komtesse - verbeugt sich mehrmals Küss, die Handerln, küss’ die Handerln, bitte. Horcht. Sind bös’, bitte? Bin unschuldig wie Amen im Gebet. Horcht. Ja, ja. Bin mit Durchlaucht da mit alter, bitte. Horcht. Ja, Ja... Nur noch eine Kleinigkeit, bitte. Aber bitte sehr, nicht umfallen! Hab’ ich nämlich erlaubt bei Durchlaucht um Hand von Gnädige anzuhalten. Horcht. Sie lachen, bitte! - Bitte, sagen Sie gutes Wort - handelt es sich um mein ganzes Lebensglück. Horcht Wie bitte? Horcht mit steigender Freude. Ja! Ja? Ja! Dafür muss ich Ihnen Bussel geben! Küsst ins Telefon hinein. Ich bin glücklichster Mensch von ganzer Welt! Drückt die Muschel an sein Herz. Ja! Pah! Schluss! Läutet ab. Sehen Sie, das is einmal richtige Verbindung Schwiegerdurchlaucht, alter, kannst mir gratulieren ! Klopft ihm auf die Schulter. Du darfst mir “du” sagen, Onkel! ▼SECHSTE SZENE▲ ▼FERI▲ zu Boni Du Boni, Sylva lässt dir sagen, du sollst packen kommen. ▼BONI▲ Ich packe nicht, ich reise nicht. zum Fürsten Das ist Missverständnis. Keine Sylva, kein Weib auf ganzer Welt hat ein Recht auf mir. ▼JULISKA▲ auf der Treppe Boni! Geliebter! Komm doch! ▼BONI▲ winkt ihr lebhaft ab, verlegen, zum Fürsten Das zählt nicht, bitte. ▼GROOM▲ a tempo Herr Graf, zwei Damen lassen bitten. Sie warten im Vestibül. ▼BONI▲ Gleich zwei! zum Fürsten Die kenn’ ich gar nicht! Beiseite Wie wenn sie’s zu Fleiss täten! zum Fürsten Entschuldigen, Durchlaucht, auf einen Augenblick! zum Groom Ich komm’ schon, ich komm’ schon. Ab mit Groom. ▼SIEBTE SZENE▲ ▼FERI▲ Verzeihung - hab’ ich die Ehre mit altem Edwin? Sich vorstellend Ferencz Ritter Kerekes von Ferlsö-Mezötur und Also-Kirishaza, in Pest genannt der Feri bacsi. ▼FÜRST▲ Sehr angenehm. Leopold Maria Fürst von Lippert-Weylersheim. Verbeugung. ▼FERI▲ Verzeihung, wenn ich mich da bissel misch’ in die Familie hinein - aber Edwin is lieber junger Freund von mir, und weiss ich von alles. ▼FÜRST▲ Um so besser. - So werden Sie auch einseh’n - ▼FERI▲ Entschuldigen schon, kerem, aber seh’ ich gar nicht ein. Wann einmal Bursch Madel gern hat, dann muss Vater nachgeben. ▼FÜRST▲ Aber man kann doch schliesslich nicht von mir verlangen, dass ich eine Chansonette zur Schwiegertochter nehme! ▼FERI▲ Warum nicht, bitte? Ich selbst, bitte, bin doch auch Edelmann und hätt’ mir alle Finger abgeschleckt, wenn ich bekommen hätt’ die Kupfer Hilda von Orpheum in Miskolcz, wie sie Witwe war, is mir wieder der Graf Zentler Geza zuvorgekommen. ▼FÜRST▲ entgeistert Was sagen Sie da? Die Witwe des Grafen Zentler? Irren Sie sich auch nicht? ▼FERI▲ Aber nein! Zieht sein Portefeuille Das is sie! Trag’ ich noch Bild von ihr - in alle Ehren. Zeigt das Bild dem Fürsten, der es in die Hand nimmt. ▼FÜRST▲ wankt, beiseite Meine Frau! Eine Chansonette!! ▼FERI▲ Was ist Ihnen? Kennen Sie sie ? ▼FÜRST▲ Nein, nein - mir ist nur auf einmal so - würgend Ein bisschen Luft - ▼ACHTE SZENE▲ ▼FÜRSTIN▲ aufgeregt Wo ist mein Sohn, wo ist Edwin? ▼FÜRST▲ aufspringend Gut, dass du da bist, Ich habe mit dir zu sprechen. ▼FÜRSTIN▲ erblickt Feri, beiseite O mein Gott, Feri! ▼FERI▲ beiseite Hilda? zum Fürsten Frau Gemahlin, nicht wahr? Erlaube mich vorzustellen Ferencz Ritter Kerekes von Ferlsö-Mezötur und Also-Kirishaza. Ich schätze mich glücklich die Bekanntschaft von Euer Hochgeburt zu machen! Im Abgehen mit enttäuschtem Blick auf die Fürstin Jaj mamam! Ab. ▼FÜRST▲ Gottseidank, er hat sie nicht erkannt! ▼NEUNTE SZENE▲ ▼FÜRSTIN▲ Stasi wartet unten mit dem Grafen. - Was machst du für ein Gesicht? Was gibt es denn? ▼FÜRST▲ Was es gibt? Sich zu ihr neigend, mit finsterem Gesicht Ich sage nichts als Orpheum in Miskolcz! ▼FÜRSTIN▲ erschrocken O mein Gott! ▼FÜRST▲ Also wahr? Ich habe die Primadonna von Miskolcz geheiratet! Jetzt verstehe ich Edwin, der Bursch kann ja gar nicht anders! Er ist erblich belastet! ▼FÜRSTIN▲ Leopold Maria! ▼FÜRST▲ Ich gebe jeden Widerstand auf. Zwei Chansonetten in der Familie, mein Stammbaum zerfällt in lauter Brettl! ▼FÜRSTIN▲ Leopold Maria! ▼FÜRST▲ gebieterisch Miskolcz! ! Beide ab. Die Fürstin voraus mit gesenktem Kopf, Fürst mit ausgestrecktem Arm auf die Tür zeigend hinter ihr. ▼ZEHNTE SZENE▲ ▼STASI▲ Das ist eine Nacht! An die werd’ ich denken! ▼BONI▲ selig Ich auch. Es ist die glücklichste meines Lebens! Sie verliebt anblickend Vorläufig! ▼STASI▲ lachend Sind Sie aber komisch! ▼BONI▲ Damit is aus, bitte. Jetzt kommt Ernst des Lebens. ▼STASI▲ Nein, bleiben Sie nur wie Sie sind! ▼BONI▲ In Allem? ▼STASI▲ In Allem! ▼BONI▲ Dann erlauben schon! Küsst die ganz Überraschte plötzlich. ▼STASI▲ Was ist denn das? ▼BONI▲ Haben Sie gesagt, ich soll bleiben wie ich bin. Und ich bin so. Wenn ich verliebt bin, muss ich busseln. Küsst Sie wieder. ▼STASI▲ sich schwach wehrend Aufhören! ▼BONI▲ Aber fang’ ich ja erst an! Stasi, Stasikam, Braut süsse, liebe einzige, sag’ mir Wann machen wir Hochzeit? ▼STASI▲ Nicht eher, bis Sylva und Edwin vereint sind, das ist meine Bedingung. ▼BONI▲ Bitte, das überlassen Sie mir! Im Vereinen von Liebenden bin ich Fachmann. Noch heute Nacht bringe ich die Sache in Ordnung. ▼STASI▲ Wie werden Sie das anfangen? ▼BONI▲ Das ist mein Geheimnis. Bitte, betrachten Sie sich schon als mit mir verheiratet. Küsst sie. ▼STASI▲ Aber Boni! Wehrt sich. ▼BONI▲ Comtesse, ich liebe sie. ▼STASI▲ Und wenn ich sie nicht so lieben sollte … ▼BONI▲ Es macht nichts. Meine Liebe ist genug für beide. Nr. 15 Reminiszenz ▼BONI▲ Mädel guck Ich hab’ noch nicht genug! Es ist noch - lang nicht Schluss Gib mir schnell - noch ‘nen Kuss Mädel schau Bald sind wir - Mann und Frau - Und da nimmt man’ s nicht so genau. ▼STASI▲ Nicht so stürmisch, nur hübsch parlando! Glaub’, dass Dir das schon passen möcht’ - Kommst Du einmal erst, Freundchen, unter mein Kommando, Burscherl, dann geht’s Dir schlecht! ▼BEIDE▲ Das ist die Liebe. Die dumme Liebe! Die macht das Männchen (Weibchen) wie den Auerhahn so blind! Erst in der Ehe, So in der Nähe, Da merkt man, dass die Männchen Schwindler- (Weibchen Drachen) sind! Beide ab. ▼ELFTE SZENE.▲ Nach der Reminiszenz ▼BONI▲ eilig Sylva kommt! Jetzt mach’ ich meinen Schwindel vor. Setzt sich zum Telefon, ohne zu klingeln Hallo? Bist du’s Edwin? Hier Boni! Warum zitterst du so mit Stimme? Du siehst ja ganz blass aus! ▼SYLVA▲ ist schon einen Moment früher erschienen, hinter ihr der Groom Ja, ja, zum nächsten Zug! Groom verbeugt sich, ab. Sylva bleibt stehen und hört Boni zu, der sich stellt, als ob er sie nicht bemerkt hätte. ▼BONI▲ Edwin, was sagst du? Ich bitte dich, mach’ keine Dummheiten! Es kann ja noch alles gut werden. Was sagst du? Kannst ohne Sylva nicht leben? Aufschreiend Bitte, gib Revolver weg! ▼SYLVA▲ wankend, sich am Stuhl haltend O mein Gott! ▼BONI▲ fortfahrend Ich bitte dich, ich beschwöre dich, gib Revolver weg! In so jungen Jahren - bist ja noch Knospe! Kannst ja noch spriessen! Aufschreiend, sich die Haare verwirrend Ha! Wart’ doch noch! Noch nicht! Schiess nicht! ▼SYLVA▲ die in steigender Erregung zugehört hat, stürzt auf Boni zu Lass mich mit ihm sprechen! Will ihm das Hörrohr aus der Hand reissen. ▼BONI▲ es krampfhaft festhaltend Weg da! Stösst sie zurück Ein Menschenleben steht auf dem Spiel! ▼EDWIN▲ Erscheint im Hintergrund, von beiden unbemerkt, hört erstaunt zu. ▼BONI▲ telefoniert weiter Edwin, bin ich dein Freind? Aufschreiend Er zielt auf mich! Edwin, Sylva ist da, sie lasst dir sagen - Zu Sylva in natürlichstem Ton Was lasst du ihm sagen? ▼SYLVA▲ mit ehrlichster Empfindung Dass ich ihn liebe, dass ich seinetwegen gekommen bin. Dass ich ohne ihn nicht leben kann. Sie wankt. ▼EDWIN▲ stürzt auf sie zu, hält sie, Sylva stösst einen Schrei aus. Edwin fällt ihr zu Füssen, bedeckt ihre Hände mit Küssen. ▼BONI▲ hat davon gar nichtsbemerkt, telefoniert weiter Sie lässt dir sagen, dass ich dich liebe, dass sie meinetwegen gekommen ist, dass du ohne mich nicht leben kannst! Schiess nicht! Was soll ich ihr sagen? Was ist dein letztes Wort? Horcht ▼EDWIN▲ Dass ich sie liebe, dass ich ohne sie nicht leben kann. ▼BONI▲ Danke, Schluss. Dreht sich um, beim Anblick Edwins schreit er auf Der selige Edwin! ▼ZWÖLFTE SZENE▲ ▼STASI▲ Nun? ▼BONI▲ stolz Mein Werk! Zeigt auf Sylva und Edwin Wann machen wir Hochzeit? ▼STASI▲ Wann du willst! Umarmung. Schlussgesang ▼ALLE VIER▲ Tausend kleine Englein singen…. usw. V o r h a n g DRITTER AKT Spielt im 1. Stock-Vestibul eines hocheleganten Hotels in Wien. Sowohl rechts wie links vorne führen Stiegenausschnitte zu dem höheren Stock-Werk, rechts und links rückwärts solche zu dem tieferen. Die ganze Rückwand ist eine Marmorbalustrade, in der Mitte breite Freitreppe, rechts und links von mächtigen Kandelabern flankiert. Die Freitreppe führt von der Bühne (also vom 1. Stock) ins Parterre zu einem Konzertsaal, der erleuchtet ist und aus dem leise Zigeunermusik hörbar ist. - Alle Beleuchtungskörper (Kandelaber, Luster, Stiegen und Tischlampen) von vornehmster Ausstattung, Klubmöbel, zierliche Tischchen, Teppiche aller Arten, kurz, jeder moderne Komfort. Die Personen die quer über die Freitreppe in der Mitte und über die Stiegenaussehnitte rechts und links rückwärts die Bühne betreten, sind zuerst nur mit dem Kopf, dann erst mit dem Oberkörper usw. sichtbar. Es ist nach Mitternacht - unmittelbar an die Vorgänge des zweiten Aktes anschliessend. Alles ist hell erleuchtet. Aus dem Konzertsaal im Parterre gedämpfte Klänge einer Zigeunerkapelle, hie und da Gläserklirren und lebhafte Ausrufe. Nach einer kleinen Pause kommen über die breite Freitreppe von unten nach oben - nach und nach sichtbar werdend - Sylva und Boni. Sie sind in derselben Toilette und derselben Verfassung wie im Finale des zweiten Aktes, nur hat Boni Überzieher an und Claque auf. Boni führt Sylva zu einem Etablissement rechts, wo sie sich in einen Klubfauteuil fallen lässt. Boni sinkt ihr gegenüber in einen anderen Fauteuil. Kleine Pause. ERSTE SZENE SYLVA seufzt BONI ebenso, nur lauter, dann zündet er sich eine Zigarette an, macht in paar Züge; mit einem missbilligenden Blick auf Sylva. Is dir jetzt leichter? SYLVA Ja! Tausend-, tausendmal leichter. BONI Also ich will dir keinen Vorwurf nicht machen, aber du hast dich benommen wie Titelrolle in “Wildente“. SYLVA Die Achsel zuckend Olala! Ich bin, schon so gebaut! BONI Ja, olala! Wütend Aber ich bin nicht so gebaut! Springt auf, läuft aufgeregt auf und ab Komm ich da unschuldig in Sauce hinein wie Lämmerchen. Was wird sich Gesellschaft von mir denken? SYLVA ruhig Was sie will - das ist mir Wurst! BONI So? - Du hast manchmal Ausdrücke! Wurst! So was nimm ich nicht einmal in Mund hinein. SYLVA stützt sich auf beide Ellbogen, sieht ihm ruhig ins Gesicht. Sag’ willst du mit mir streiten? BONI gleich besänftigt, tritt zu ihr, sagt Nein, Sylvikam, aber schau’ bin ich dein Frajnd? Wozu war notwendig ganzer Skandal. Was hätt’ er denn noch machen sollen, der Edwin? Mehr wie dich heiraten wollen, kann er doch nicht! SYLVA Mich hat er nicht heiraten wollen! Die Gräfin Kancsianu, die ja - aber die Sylva Varescu - die nicht! BONI Aber geh’ - das ist doch ein- und dasselbige sich vergessend Das ist doch ganz Wurst! Da Sylva sich bei diesem Wort zu ihm wendet, sich verlegen verbessernd Will ich sagen Salami! SYLVA bebend Er hat sich meiner geschämt! BONI Was fällt dir ein? Wann einer sich schämt, wird er doch rot - und er war immer ganz blass. SYLVA Du guter Kerl, du willst ihn verteidigen. Beginnt leise zu weinen. BONI Geh’, Mutzikam, wein nicht! Schneuzt sich. Weisst, kann ich Frau’nzimmer nicht weinen seh’n. Wirft sich in einen Fauteuil links, auf der anderen Seite der Bühne Na also, da hast es! Weint und schneuzt sich komisch. ZWEITE SZENE FERI Zigarette im Mundwinkel, Zylinder schief auf dem Kopf, Überzieher mit aufgestelltem Kragen, die Hände in den Überziehertaschen, in der Rechten den Stock, dessen Griff in der Tasche steckt, kommt pfeifend von unten über die Freitreppe, will nach links über die Stiege, erblickt Boni, dann Sylva, bleibt stehen, schaut von einem zum andern, fängt vor Freude zu lachen an Ja, schlaf’ ich oder träum’ ich! Boni! Sylva! Jaj mamam! BONI und SYLVA blicken auf, ihr Weinen geht in Lachen über, sie springen auf Feri bacsi! Feri bacsi! FERI macht Luftsprünge, Boni und Sylva drehen ihn übermütig vor Freude im Kreis herum, fällt Sylva um den Hals Sylva, Einziges, gut schaust aus! Umarmt Boni Bonikam, Liebliches, elend schaust aus! Was für Teifel hat den Eich dahergeschneit? BONI Was machst denn du da ? FERI mit Würde Ich bin hier - in Dienst! SYLVA In was ? FERI In Dienst! Als Beschützer von weiblicher Tugend. Sollt Ihr gleich seh’n! Eilt über die Treppe hinunter. Boni und Sylva treten neugierig zur Balustrade. Feris Stimme von unten Juliska, Aranka, Madels, kommt’s herauf - schaut’s, wer da ist! DRITTE SZENE DIE MÄDCHEN stürmen die Treppe herauf Wer denn? Wer denn? Erblicken Sylva, sind ganz ausser sich vor Freude Sylva! Sylva! Umarmen und küssen sie. SYLVA Nein! So was! So eine Überraschung! DIE MÄDCHEN erblicken Boni, stürzen auf ihn zu, umarmen ihn, rufen Boni! Boni! JULISKA zu Boni Hast mir was mitgebracht? eine Tüte hervorziehend Ja, Kugler Bonbons mit Seegras gefüllt. FERI erklärend Sind alle in Apollo engagiert - treten morgen auf. SYLVA lachend Was machst denn du dabei? FERI Ich bin mitgefahren - väterlich! Weil alle sind in mich verliebt! - Jaj, Sylva, wird das Aufsehen machen in Budapest, dass du wieder da bist! Haus wird brechen, wenn du wieder auftrittst. SYLVA Ich trete nicht mehr auf. FERI Was? DIE MÄDCHEN Warum denn nicht? SYLVA Ich heirate! ALLE Ah! FERI Ja, wen denn? BONI rasch Den Edwin! DIE MÄDCHEN in die Hände klatschend Also doch! Wir gratulieren! SYLVA unterbrechend Ist ja nicht wahr. Es ist ein anderer. ALLE Wer? Wer? SYLVA auf Boni deutend Er! ALLE brechen in grosses Gelächter aus FERI Also wenn du den nimmt - das wär’ grösste Dummheit von deinem Leben. BONI So ist es. FERI Der passt zu dir wie ein Elephant zu ein Klavier. BONI Sehr richtig! Eljen! FERI Was brauchst du überhaupt heiraten? Komm zurück zum Theater! SYLVA Nein - nie mehr! FERI Geht’s hinunter, Mädels, alle, lasst’s mich allein mit ihr - werd’ ich einmal zeigen, was alter Feri kann! Mädchen lachend mit Boni über die Mittelstiege ab FERI nimmt Sylva bei der Hand Komm, Sylva. Schau mir in Aug’ hinein. Tut dir weh um Edwin, was? SYLVA schweigt. FERI Kann dich ja versteh’n. Hab’ so was selber durchgemacht. Aber deswegen ganze Zukunft wegschmeissen - das darfst du nicht! Warm, zart Wenn L i e b e hat dein Herz gekränkt, Kunst wird wieder alles schenken - Vergessenheit. Komm zurück zum Theater. dort ist Heimat deiniges! Wann du dort oben stehst auf Brettel zufliegen alle Herzen – besonders die männlichen - dann wird vor dir versinken Welt andre und du wirst wieder sein was du warst Singvogel kleiner, goldiger, mit Glück in Schnabel, mit Glück in Herzen! Dann wirst du wieder Sylva sein - unsere Sylva! SYLVA gerührt Feri bacsi! FERI Komm zurück! Öffnet die Arme Willst du? - Ja - willst! Seh’ ich dir am Nasenspitzel an! SYLVA sich an ihn lehnend, bewegt Ich - kann nicht! FERI Kannst! Läuft zur Treppe, ruft hinunter Boni, komm mit die Zigeuner! Boni und Zigeuner kommen. Die Zigeuner im Gegensatz zum 1. Akt, wo sie im Frack waren, jetzt in roten, goldverschnürten Uniformen. FERI Her, Zigeuner! Spielt’s ein Stückel feuriges - was ihr geht in Blut hinein! Pickt dem Primas eine Banknote auf die Stirn; auf Sylva deutend Sie braucht noch ein Ruckerl, ein letztes! Nr. 14 Terzett FERI Nimm, Zigeuner, Deine Geige, Lass seh’n, was du kannst! Schwarzer Teufel, spiel’ und zeige, Wie dein Bogen tanzt! Spiel’ ein Lied, das weint und lacht, Spiele, bis der Bogen kracht, Spiele, bis heranbricht das Morgenrot, Spiele, Betyar, schlage mir die Sorgen tot ! Jaj mamam, Bruderherz, ich kauf’ mir die Welt! Jaj mamam, was liegt mir am lumpigen Geld! Weisst du, wie lange noch der Globus sich dreht, Ob es morgen nicht schon zu spät! ALLE Jaj mamam usw. SYLVA Spiel’, Zigeuner, mir was Feines, Etwas fürs Gmüt! Alles spiel’ mir, nur nicht eines - Nur kein Liebeslied! Spiele auf dem Kontrabass So zum Spass mir irgendwas! Spiel’ mir ‘einen Feuercsardas - spiel mir ihn! Bring’ das dumme Herz zum Schweigen mir da drin! Jaj mamam, Bruderherz, ich kauf mir die Welt! usw. ALLE Jaj mamam usw. BONI Ganzes Dasein ist ein Schmarren! Freunderl, sei gescheit! Heute über fünfzig Jahren Leben andre Leut’ ! Dieses ganze Jammertal Ist für mich ein Nachtlokal. Überhaupt fahr’ ich in Himmel vorderhand Und verkaufe, wenn gefällig, mein Gewand. ALLE Jaj mamam, Bruderherz, ich kauf’ mir die Welt! usw. Alles ab. VIERTE SZENE Edwin über die Wendeltreppe rechts, gefolgt von einem Hotelgroom. GROOM Bitte hier zu warten. Werde den Herrn Grafen verständigen. Ab. EDWIN Geht ungeduldig auf und ab, zündet sich nervös einige Zigaretten hintereinander an, wirft sie wieder weg. BONI über die Freitreppe Servus, Edwin! Hab’ gewusst, du wirst nicht schlafen können. EDWIN Wo ist Sylva ? BONI Sylva? Sieht ihn einen Augenblick zögernd an, dann Sylva is in Konzert. EDWIN sprachlos In was? BONI In Konzert - mit Feri bacsi! EDWIN Mit Feri? BONI Ja, da- schaust - nicht wahr? Wohnt zufällig auch da im Hotel der Feri bacsi! EDWIN Sie kann in ein Konzert geh’n, während ich … Wo ist dieses Konzert? BONI ausweichend Im Konzertsaal! Muss gleich aus sein. EDWIN Ich werde warten. Geht erregt auf und ab. BONI Ist zum Tisch links gegangen, lehnt sich an einen Stuhl Einen Schlaf hab’ ich , dass ich umfallen könnt’ ! EDWIN auf- und ablaufend Sie kann in ein Konzert geh’n! O diese Weiber! Diese Weiber! Während der folgenden Szene schläft Boni stehend langsam ein. EDWIN nach einer kleinen Pause, sich erregt zu Boni wendend Über dein heutiges Vorgehen sprechen wir noch! Das geht ich dir nicht so durch! Ein Jugendfreund, dem ich so blind vertraut habe! Ein Mensch, auf dessen Treue ich Häuser gebaut hätt’! Wie oft hast du mir sagt, du wirst mir jedes Opfer bringen!? Du wirst für mich durchs Feuer geh’n, du wirst für mich wachen- und jetzt! Hahaha! - Du hast Sylva die Verlobung verraten, du hast mich in diese Situation gebracht! - Du kommst in unser Haus und spielst mir eine lächerliche Posse vor - du musst mich rein für einen Idioten halten! BONI lässt im Schlaf den Kopf auf die Brust sinken. EDWIN wütend Du nickst? Das verbitt’ ich mir! Ich kann auch anders mit Dir reden! BONI schnarcht. EDWIN wie oben Du lachst? Jetzt hab’ ich’s satt! Geht auf Boni zu, rüttelt ihn bei der Schulter Was glaubst du denn eigentlich ? BONI erwachend Wo bin ich? Ganz erstaunt Du hier? Da ihn Edwin anfasst Mörder! Hilfe! EDWIN Keine Ausflüchte! Klipp und klar Warum hast du Sylva für deine Frau ausgegeben? BONI verschlafen Hab’ ich gar nicht! EDWIN Was ? BONI wie oben Sie hat mich für ihren Mann ausgegeben. Das is Unterschied, bitte. EDWIN Ich habe nur Geduld mit deiner grenzlosen Dummheit, sonst … BONI plötzlich, ganz munter Was Dummheit? Bitte, modernisier’ dich! Ja? Erst verlobst dich und heiratest nach allen Seiten und Richtungen und dann tunkst du mich in deine Suppen hinein! Schüttelt ihn Wie komm ich dazu? EDWIN Boni! BONI Jetzt will Sylva mich zum Mann haben! Schüttelt ihn. Wie komm ich dazu, deine Frau zu heiraten - während ich in deine Braut verliebt bin? schüttelt ihn Wie komme ich dazu, eine Frau zu heiraten, die einen Mann hat, der verlobt ist mit einer Braut, die ich zu meiner Frau machen’ will? schüttelt ihn. Wie komme ich dazu eine Braut zu meiner Frau machen zu wollen, die einen Bräutigam hat, der eine Frau hat, dich mich zu Ihrem Mann haben will? schüttelt ihn. EDWIN Lass mich los! Was erlaubst du dir? BONI Gleich für gleich bitte! Ich muss auch einmal mein Herz ausschütten! GROOM mit einer Visitkarte auf Boni zutretend Dieser Herr wünscht den Herrn Grafen zu sprechen. BONI sieht auf die Karte Der Teufel! EDWIN Wer ? BONI Der Teufel - soll’s holen! Schau, wer da is! Zeigt ihm die Karte. EDWIN rasch Mein Papa! Ich will ihn nicht seh’n! BONI Geh’ nur da hinein, zeigt Tür links ich hol’ dich schon später. Edwin links ab. FÜNFTE SZENE FÜRST sehr aufgeregt War Edwin da? BONI Ja! FÜRST Wo ist er? Wo? BONI verlegen In - im Kaffeehaus. FÜRST Ist er heil? Ist nichts passiert? BONI Nix. FÜRST Gottseidank! Stürzt zum Tischtelefon 14212! Ja, bitte! Horcht, wendet sich mit der Muschel am Ohr zu Boni Was hat er denn gesagt ? BONI Nix. Geschimpft hat er wie Nachtigall. FÜRST der Anschluss gefunden hat, spricht in den Apparat Anhilte, du? Hier Leopold Marie. Gottseidank, er ist da! Nein nein, nichts passiert! Ich bring’ ihn schon nach Haus! Läutet ab. BONI hat sich die Telefonnummer auf die Manchette notiert. 14121. Gut zu wissen. FÜRST Ohne deine alberne Komödie hätte die Verlobung stattgefunden. Jetzt ist das arme Mädel, die Stasi, kompromittiert. BONI O nein, bitte. Verlobung wird heute noch stattfinden. FÜRST barsch Was heisst das? BONI feierlich Das heisst - In anderem Ton Bitte nur ein Augenblick. Zieht sich seine weissen Handschuhe an, dann feierlich Ich habe die Ehre, Durchlaucht um die Hand von Fräulein Stasi zu bitten. FÜRST Du bist ja verrückt! Das Mädel liebt ja den Edwin. Nie würde sie einwilligen! BONI Werden wir ja gleich sehen. Geht zum Telefon, sieht auf die Manschette, läutet 14212, bitte! FÜRST Was treibst du? BONI Hallo! Hier Graf Kancsianu ! Bitte Komtesse Stasi zum Telefon! Zum Fürsten Scheint Gesellschaftstelefon. FÜRST Wieso? BONI Weil ich soviel Stimmen höre. Hineinsprechend - Hallo! Sehr freundlich Komtesse - verbeugt sich mehrmals Küss, die Handerln, küss’ die Handerln, bitte. Horcht. Sind bös’, bitte? Bin unschuldig wie Amen im Gebet. Horcht. Ja, ja. Bin mit Durchlaucht da mit alter, bitte. Horcht. Ja, Ja... Nur noch eine Kleinigkeit, bitte. Aber bitte sehr, nicht umfallen! Hab’ ich nämlich erlaubt bei Durchlaucht um Hand von Gnädige anzuhalten. Horcht. Sie lachen, bitte! - Bitte, sagen Sie gutes Wort - handelt es sich um mein ganzes Lebensglück. Horcht Wie bitte? Horcht mit steigender Freude. Ja! Ja? Ja! Dafür muss ich Ihnen Bussel geben! Küsst ins Telefon hinein. Ich bin glücklichster Mensch von ganzer Welt! Drückt die Muschel an sein Herz. Ja! Pah! Schluss! Läutet ab. Sehen Sie, das is einmal richtige Verbindung Schwiegerdurchlaucht, alter, kannst mir gratulieren ! Klopft ihm auf die Schulter. Du darfst mir “du” sagen, Onkel! SECHSTE SZENE FERI zu Boni Du Boni, Sylva lässt dir sagen, du sollst packen kommen. BONI Ich packe nicht, ich reise nicht. zum Fürsten Das ist Missverständnis. Keine Sylva, kein Weib auf ganzer Welt hat ein Recht auf mir. JULISKA auf der Treppe Boni! Geliebter! Komm doch! BONI winkt ihr lebhaft ab, verlegen, zum Fürsten Das zählt nicht, bitte. GROOM a tempo Herr Graf, zwei Damen lassen bitten. Sie warten im Vestibül. BONI Gleich zwei! zum Fürsten Die kenn’ ich gar nicht! Beiseite Wie wenn sie’s zu Fleiss täten! zum Fürsten Entschuldigen, Durchlaucht, auf einen Augenblick! zum Groom Ich komm’ schon, ich komm’ schon. Ab mit Groom. SIEBTE SZENE FERI Verzeihung - hab’ ich die Ehre mit altem Edwin? Sich vorstellend Ferencz Ritter Kerekes von Ferlsö-Mezötur und Also-Kirishaza, in Pest genannt der Feri bacsi. FÜRST Sehr angenehm. Leopold Maria Fürst von Lippert-Weylersheim. Verbeugung. FERI Verzeihung, wenn ich mich da bissel misch’ in die Familie hinein - aber Edwin is lieber junger Freund von mir, und weiss ich von alles. FÜRST Um so besser. - So werden Sie auch einseh’n - FERI Entschuldigen schon, kerem, aber seh’ ich gar nicht ein. Wann einmal Bursch Madel gern hat, dann muss Vater nachgeben. FÜRST Aber man kann doch schliesslich nicht von mir verlangen, dass ich eine Chansonette zur Schwiegertochter nehme! FERI Warum nicht, bitte? Ich selbst, bitte, bin doch auch Edelmann und hätt’ mir alle Finger abgeschleckt, wenn ich bekommen hätt’ die Kupfer Hilda von Orpheum in Miskolcz, wie sie Witwe war, is mir wieder der Graf Zentler Geza zuvorgekommen. FÜRST entgeistert Was sagen Sie da? Die Witwe des Grafen Zentler? Irren Sie sich auch nicht? FERI Aber nein! Zieht sein Portefeuille Das is sie! Trag’ ich noch Bild von ihr - in alle Ehren. Zeigt das Bild dem Fürsten, der es in die Hand nimmt. FÜRST wankt, beiseite Meine Frau! Eine Chansonette!! FERI Was ist Ihnen? Kennen Sie sie ? FÜRST Nein, nein - mir ist nur auf einmal so - würgend Ein bisschen Luft - ACHTE SZENE FÜRSTIN aufgeregt Wo ist mein Sohn, wo ist Edwin? FÜRST aufspringend Gut, dass du da bist, Ich habe mit dir zu sprechen. FÜRSTIN erblickt Feri, beiseite O mein Gott, Feri! FERI beiseite Hilda? zum Fürsten Frau Gemahlin, nicht wahr? Erlaube mich vorzustellen Ferencz Ritter Kerekes von Ferlsö-Mezötur und Also-Kirishaza. Ich schätze mich glücklich die Bekanntschaft von Euer Hochgeburt zu machen! Im Abgehen mit enttäuschtem Blick auf die Fürstin Jaj mamam! Ab. FÜRST Gottseidank, er hat sie nicht erkannt! NEUNTE SZENE FÜRSTIN Stasi wartet unten mit dem Grafen. - Was machst du für ein Gesicht? Was gibt es denn? FÜRST Was es gibt? Sich zu ihr neigend, mit finsterem Gesicht Ich sage nichts als Orpheum in Miskolcz! FÜRSTIN erschrocken O mein Gott! FÜRST Also wahr? Ich habe die Primadonna von Miskolcz geheiratet! Jetzt verstehe ich Edwin, der Bursch kann ja gar nicht anders! Er ist erblich belastet! FÜRSTIN Leopold Maria! FÜRST Ich gebe jeden Widerstand auf. Zwei Chansonetten in der Familie, mein Stammbaum zerfällt in lauter Brettl! FÜRSTIN Leopold Maria! FÜRST gebieterisch Miskolcz! ! Beide ab. Die Fürstin voraus mit gesenktem Kopf, Fürst mit ausgestrecktem Arm auf die Tür zeigend hinter ihr. ZEHNTE SZENE STASI Das ist eine Nacht! An die werd’ ich denken! BONI selig Ich auch. Es ist die glücklichste meines Lebens! Sie verliebt anblickend Vorläufig! STASI lachend Sind Sie aber komisch! BONI Damit is aus, bitte. Jetzt kommt Ernst des Lebens. STASI Nein, bleiben Sie nur wie Sie sind! BONI In Allem? STASI In Allem! BONI Dann erlauben schon! Küsst die ganz Überraschte plötzlich. STASI Was ist denn das? BONI Haben Sie gesagt, ich soll bleiben wie ich bin. Und ich bin so. Wenn ich verliebt bin, muss ich busseln. Küsst Sie wieder. STASI sich schwach wehrend Aufhören! BONI Aber fang’ ich ja erst an! Stasi, Stasikam, Braut süsse, liebe einzige, sag’ mir Wann machen wir Hochzeit? STASI Nicht eher, bis Sylva und Edwin vereint sind, das ist meine Bedingung. BONI Bitte, das überlassen Sie mir! Im Vereinen von Liebenden bin ich Fachmann. Noch heute Nacht bringe ich die Sache in Ordnung. STASI Wie werden Sie das anfangen? BONI Das ist mein Geheimnis. Bitte, betrachten Sie sich schon als mit mir verheiratet. Küsst sie. STASI Aber Boni! Wehrt sich. BONI Comtesse, ich liebe sie. STASI Und wenn ich sie nicht so lieben sollte … BONI Es macht nichts. Meine Liebe ist genug für beide. Nr. 15 Reminiszenz BONI Mädel guck Ich hab’ noch nicht genug! Es ist noch - lang nicht Schluss Gib mir schnell - noch ‘nen Kuss Mädel schau Bald sind wir - Mann und Frau - Und da nimmt man’ s nicht so genau. STASI Nicht so stürmisch, nur hübsch parlando! Glaub’, dass Dir das schon passen möcht’ - Kommst Du einmal erst, Freundchen, unter mein Kommando, Burscherl, dann geht’s Dir schlecht! BEIDE Das ist die Liebe. Die dumme Liebe! Die macht das Männchen (Weibchen) wie den Auerhahn so blind! Erst in der Ehe, So in der Nähe, Da merkt man, dass die Männchen Schwindler- (Weibchen Drachen) sind! Beide ab. ELFTE SZENE. Nach der Reminiszenz BONI eilig Sylva kommt! Jetzt mach’ ich meinen Schwindel vor. Setzt sich zum Telefon, ohne zu klingeln Hallo? Bist du’s Edwin? Hier Boni! Warum zitterst du so mit Stimme? Du siehst ja ganz blass aus! SYLVA ist schon einen Moment früher erschienen, hinter ihr der Groom Ja, ja, zum nächsten Zug! Groom verbeugt sich, ab. Sylva bleibt stehen und hört Boni zu, der sich stellt, als ob er sie nicht bemerkt hätte. BONI Edwin, was sagst du? Ich bitte dich, mach’ keine Dummheiten! Es kann ja noch alles gut werden. Was sagst du? Kannst ohne Sylva nicht leben? Aufschreiend Bitte, gib Revolver weg! SYLVA wankend, sich am Stuhl haltend O mein Gott! BONI fortfahrend Ich bitte dich, ich beschwöre dich, gib Revolver weg! In so jungen Jahren - bist ja noch Knospe! Kannst ja noch spriessen! Aufschreiend, sich die Haare verwirrend Ha! Wart’ doch noch! Noch nicht! Schiess nicht! SYLVA die in steigender Erregung zugehört hat, stürzt auf Boni zu Lass mich mit ihm sprechen! Will ihm das Hörrohr aus der Hand reissen. BONI es krampfhaft festhaltend Weg da! Stösst sie zurück Ein Menschenleben steht auf dem Spiel! EDWIN Erscheint im Hintergrund, von beiden unbemerkt, hört erstaunt zu. BONI telefoniert weiter Edwin, bin ich dein Freind? Aufschreiend Er zielt auf mich! Edwin, Sylva ist da, sie lasst dir sagen - Zu Sylva in natürlichstem Ton Was lasst du ihm sagen? SYLVA mit ehrlichster Empfindung Dass ich ihn liebe, dass ich seinetwegen gekommen bin. Dass ich ohne ihn nicht leben kann. Sie wankt. EDWIN stürzt auf sie zu, hält sie, Sylva stösst einen Schrei aus. Edwin fällt ihr zu Füssen, bedeckt ihre Hände mit Küssen. BONI hat davon gar nichtsbemerkt, telefoniert weiter Sie lässt dir sagen, dass ich dich liebe, dass sie meinetwegen gekommen ist, dass du ohne mich nicht leben kannst! Schiess nicht! Was soll ich ihr sagen? Was ist dein letztes Wort? Horcht EDWIN Dass ich sie liebe, dass ich ohne sie nicht leben kann. BONI Danke, Schluss. Dreht sich um, beim Anblick Edwins schreit er auf Der selige Edwin! ZWÖLFTE SZENE STASI Nun? BONI stolz Mein Werk! Zeigt auf Sylva und Edwin Wann machen wir Hochzeit? STASI Wann du willst! Umarmung. Schlussgesang ALLE VIER Tausend kleine Englein singen…. usw. V o r h a n g Kalman,Emmerich/Die Csárdásfürstin
https://w.atwiki.jp/oper/pages/1611.html
VIERTE SZENE Die Vorigen, Benozzo BENOZZO kommt aus dem Wirtshaus Haben Exzellenza mich gerufen? NASONI Weisst du, dass ich Lust hätte, dich durchprügeln zu lassen? BENOZZO unterwürfig Mich ... Exzellenza? NASONI Du Lügenmaul hast uns abermals um eine ganze Nacht betrogen! BENOZZO Also Exzellenza haben Gasparone nicht gefunden? NASONI stark Nein! einlenkend, leiser Das heisst ... eine Spur von ihm schon! BENOZZO Also doch! NASONI leise Dies Billett. BENOZZO beiseite Unser Schiffsschreiber hat s geschrieben! NASONI Dies Billett, das mir, an einen Stein gebunden, vor die Füsse fiel! liest "Wo der Podestà Nasoni erscheint, zieht sich Gasparone zurück. Der kleine Räuber weicht dem grösseren!" BENOZZO heiter, mit dem Finger drohend Exzellenza, der kennt Sie! leise Er wird gehört haben, dass unser Podestà gern ein Auge zudrückt, wenn man ein Pflaster drauflegt. macht die Gebärde des Geldzählens NASONI leise Ah bah! Wenn ich nur täglich ein Auge zumache, so trägt das mehr ein, als wenn ich alle beide eine Woche lang offen habe. Das bin ich meiner Gesundheit schuldig! laut Es ist nun schon das dritte Mal, Benozzo, dass du mich, die Gendarmen und Zollwächter umsonst auf Gasparones Spur gehetzt hast! Warum begleitest du uns nie? BENOZZO Ei, wenn ich gerade meinen mutigen Tag habe, mit Freuden! NASONI Mutigen Tag? Sora ist in den Hintergrund abgegangen. BENOZZO sanft Mein Vater, Exzellenza, war Hirte und Witwer. Er päppelte das Kind mit Schafsmilch auf, und diese Milch gab meinem Charakter jene Milde, welche mich zum Liebling von ganz Syrakus machte. NASONI spöttisch Eingebildeter Tropf! BENOZZO achselzuckend Geschmacksache! Eines Abends geriet unser Büffelstier mit einer seiner Odalisken in Streit, ich wollte sie trennen, der Stier gabelte mich auf, rannte davon und... stürzte mit mir in einen Abgrund! NASONI misstrauisch Ist das auch alles wahr? BENOZZO Der Abgrund existiert noch! NASONI Nun dann! BENOZZO Ein Eremit nahm sich meiner an, flösste mir das Herzblut des schwer verwundeten Stiers ein und rettete mir so das Leben! NASONI misstrauisch Ist das ebenfalls wahr? BENOZZO So wahr Sie - ein ehrlicher Mann sind! NASONI Also hast du Kerl Büffelblut in den Adern? BENOZZO Und Schafsmilch! Deshalb habe ich Tage, wild wo ich mutig bin wie ein Büffel und welche, sanft wo ich sanft bin wie ein Lämmchen! NASONI Mir scheint, mit diesem Lämmchen, diesem Büffel willst du mir einen Bären aufbinden?! BENOZZO Gewiss nicht! So wahr Sie ein ehrlicher Mann... NASONI Haha! Das hast du schon einmal gesagt! BENOZZO Gestern zum Beispiel, als Sie auszogen gegen Gasparone, war ich ein ... Lämmchen. Heute aber bin ich der Büffel! brummt wild Muh! Wenn s heute gefällig ist, heute ziehe ich mit! NASONI überlegend Heute? Hm! Heute schon wieder? Ach, wenn s nicht wegen der tausend Zechinen Belohnung wäre, die ich so notwendig brauche! Also einverstanden! Wir ziehen abends wieder aus ich, du, die Gendarmen und die Zollwache! BENOZZO Ja, namentlich die brave, ortskundige Zollwache! für sich Wir haben noch eine ganze Schiffsladung draussen! ... plötzlich kleinlaut Aber ... wenn sich Gasparone an mir rächt ... mich über den Haufen schiesst? NASONI Oho! Keine Schafsmilch! Büffelblut! Büffelmut! Wenn Gasparone dich tötet, das schwöre ich, hängt er zehn Minuten später am nächsten Baum! BENOZZO Zehn Minuten früher wäre mir lieber! Man hört, ziemlich entfernt, kurz nacheinanderfolgende Pistolenschüsse; Bewegung. Alles springt auf und greift zu den Waffen. NASONI Was ist das? BENOZZO zeigt links Schüsse im Pinienwäldchen! NASONI Gasparone etwa? BENOZZO für sich Gasparone? Sollte dahinter nicht eher "Zucker und Kaffee" stecken? NASONI ersteigt einen hohen Stein Da kommt Sora ... sie winkt, sie deutet, sie ruft! allgemeine Stille FÜNFTE SZENE Die Vorigen, Sora, dann Carlotta Nr. 3 - Melodram, Ensemble und Couplet SORA ruft hinter der Szene Rettet die Gräfin Santa Croce! NASONI gesprochen Die Gräfin Santa Croce? Meine künftige Schwiegertochter in Gefahr? Entsetzlich! für sich Ohne ihre Million wäre ich ein ruinierter Mann! BENOZZO, NASONI, CHOR FRAUEN, MÄNNER, ZOLLWÄCHTER Da ist sie! Sprich, was ist geschehn? SORA auftretend, sinkt erschöpft in Benozzos Arme, der sie nach vorn geleitet; alle folgen Geduld! BENOZZO Wie soll ich das verstehn? So sag! CHOR Was ist mit ihr? SORA sich angstvoll umschauend Der Schreck! NASONI Was fehlet dir? SORA stockend und atemlos Mir fehlt der Atem noch! Ich bin ganz ausser mir! NASONI Ja, ja, das sehen wir! BENOZZO So sprich, erzähle doch! SORA Im dichten Walde hier ein Hilferuf ... ganz nah! Die Angst, ich kann nicht mehr! NASONI Und weisst du, was geschah? SORA Gewiss! Die Gräfin, sie ward angefallen! NASONI Wie? Die Gräfin Santa Croce? SORA Schon ist sie in des Räubers Krallen! NASONI, CHOR Schnell hin zu ihr, zu retten sie! sich gegen den Hintergrund wendend CARLOTTA in leichter Erregung, doch lächelnd, plötzlich entgegen Ich bin schon da! SORA, BENOZZO, NASONI, CHOR Sie ist da! Was geschah? NASONI bietet Carlotta einen Stuhl an, den sie verweigert Was haben wir gehört? Ist s möglich, dass Sie in Gefahr geschwebt? CARLOTTA lächelnd s war nicht der Rede wert! NASONI O teilen Sie uns mit, was Sie erlebt! CARLOTTA mit heiterer Laune 1. Ein höchst romantisch Abenteuer, nicht weit von hier, im Pinienwald! Zwar, die Gefahr schien ungeheuer, doch ging s zum Glück vorüber bald. Mein muntres Pferd war der Begleitung vorausgeeilt auf schmalem Pfad; ich überliess mich seiner Leitung und träumte von der Zukunft grad. Da plötzlich wurd aus meinen Träumen ich aufgeschreckt recht schauerlich zwei Räuber stürzten aus den Bäumen, der packt mein Pferd, der andre mich! Da fühlte ich, mein Mut entwich, erbleichend dacht ich innerlich Recht gefährlich ist der Aufenthalt so allein im dunklen Pinienwald! Ja, gefährlich ist der Aufenthalt so allein im dunklen Pinienwald! SORA, BENOZZO, NASONI, CHOR Ja, gefährlich, ist s im dunklen Pinienwald! CARLOTTA 2. Im Innern fühlt ich mich erbeben! Kein Wunder, wenn so plötzlich man den Raubgesellen preisgegeben, an Widerstand nicht denken kann! Schon war vom Rosse ich gesunken, da knallt ein Schuss, ein zweiter dann, ich blick empor ... und freudetrunken sah einen Helfer kühn ich nahn! Die feigen Räuber fiohn ins Weite. Mein Retter hob mit sichrer Hand mich in den Sattel, trat zur Seite, verbeugt sich artig und verschwand! Was ich galant, diskret auch fand, weil er die Situation verstand! Denn gefährlich ist der Aufenthalt so zu zwein im dunklen Pinienwald! Ja, gefährlich ist der Aufenthalt so zu zwein im dunklen Pinienwald! SORA, BENOZZO, NASONI, CHOR Ja, gefährlich ist s im dunklen Pinienwald! NASONI Und jener Retter? CARLOTTA War NASONI Mein Sohn! Das dacht ich mir! CARLOTTA leicht verlegen O nein! Es war ein andrer Kavalier, sehr artig scheint er immer gegen Damen. NASONI Sie kennen ihn? CARLOTTA Nicht seinen Namen, doch bin ich früher schon begegnet ihm. NASONI parodistisch Gleichviel! Die Heldentat war gross, sublim! Wo ist der edle Mann, dass ich ihm danken kann? Der teuren Schwiegertochter Leben erhielt er mir! CARLOTTA blickt in den Hintergrund, mit leichtem Schrei, da sie Erminio erblickt Ha! Da kommt er eben! NASONI Mein Sohn! Kommt endlich er hierher? CARLOTTA Nein, nicht Ihr Sohn! Mein Retter! Er! SECHSTE SZENE Die Vorigen, Erminio NASONI Wer? CARLOTTA Er! NASONI Der? BENOZZO Der? SORA Der? CARLOTTA Ja, er! SORA, BENOZZO, NASONI Wie, der wär Er? ERMINIO war anfangs im Hintergrund geblieben, tritt jetzt vor Vergebung, wenn ich stör ! zu Carlotta Mich zog s hierher, zu sehn, wie Ihr Befinden wär! CARLOTTA Nach dem Malheur? Ich danke sehr! NASONI für sich Dieser Er kommt hierher? Meinem Sohn zum Malheur! Was ist sein Begehr? Mir ist verdächtig gar mancherlei! Erfahren möcht ich, wer er wohl sei! Als Unbekannter, als Ungenannter kommt er hierher, der Herr von Er! Er! CARLOTTA für sich Scheint auch verdächtig noch mancherlei, erfahren möcht ich doch, wer er sei! Ein Ungekannter, ein Ungenannter blieb er bisher, doch hübsch ist er! ERMINIO für sich Ja, wetten möcht ich bei meiner Treu, dass ich allen verdächtig hier sei, und trotzdem kam ich hierher! NASONI für sich Mir ist verdächtig gar mancherlei! Erfahren möcht ich, wer das wohl sei! Als Ungekannter, als Ungenannter kommt er hierher, der Herr von Er! BENOZZO für sich Mir ist verdächtig gar mancherlei! Erfahren möcht ich, wer das wohl sei! Als Ungekannter, als Ungenannter kommt er, der Herr von Er! SORA für sich Ein Ungekannter blieb er bisher, doch hübsch ist er! ERMINIO für sich Ja, wetten möcht ich, meiner Treu, dass ich verdächtig hier sei! BENOZZO, NASONI für sich Mir ist verdächtig mancherlei, und wissen möcht ich, wer er sei! CARLOTTA, SORA für sich Scheint auch verdächtig er bisher, doch hübsch ist er! Wissen möchte ich, wer er wohl wär! BENOZZO, NASONI für sich Ganz unbekannt kommt er hierher, der Herr von Er! Hier ist verdächtig gar mancherlei! Erfahren möcht ich, wer wohl der Er da sei, denn verdächtig ist er, dieser Er! ERMINIO für sich Schwören möcht ich, dass verdächtig ich hier, meiner Ehr! FRAUEN untereinander Ein Ungenannter blieb er bisher, doch ist er hübsch, der Herr von Er! MÄNNER, ZOLLWÄCHTER untereinander Ein Ungenannter blieb er bisher. Was will er hier, der Herr von Er! Erminio tritt einige Schritte näher. NASONI ihm entgegen Mein Herr! Sie nennen sich? ERMINIO Noch nicht! NASONI für sich Das klingt etwas verdächtig. laut doch meine ich, Sie kennen mich! ERMINIO Noch nicht! NASONI für sich Das klingt noch mehr verdächtig, und dabei lächelt er ganz niederträchtig! laut und heftig Mein Herr, wenn Sie s nicht wissen schon. nun so erfahren Sie ich habe einen Sohn! ERMINIO verbeugt sich lächelnd Sie sind beneidenswert! NASONI mit Grimasse Nun, wie man s nimmt... heftiger Mein Sohn ist Bräutigam der Dame! zeigt auf Carlotta ERMINIO mit Verbeugung, lächelnd Bedaure! Ist das schon bestimmt? NASONI Gewiss! Drum frag ich, wie Ihr Name? CARLOTTA Nur nicht so heftig! NASONI in Wut Ja, zur Stunde muss ich das wissen, weil s nicht klar, ob mit dem Räuber Sie im Bunde, vielleicht der Räuber selbst sogar! ERMINIO Hahaha! Hahaha! CARLOTTA Nasoni beruhigend Was fällt Ihnen ein? ERMINIO Hahaha! Hahaha! CARLOTTA Was fällt Ihnen ein? SORA, BENOZZO, FRAUEN, MÄNNER, ZOLLWÄCHTER Wie? Der soll Gasparone sein. ein Räuber sein? Romanze ERMINIO mit Innigkeit gegen Carlotta, mit leiser Ironie gegen Nasoni 1. Oh, dass ich doch der Räuber wäre, ich strebte nicht nach Eurem Gold! Erringen wollt , bei meiner Ehre, ich mir weit süssern Minnesold! Ein Lösegeld ich dann begehrte, das aufzubringen nimmermehr, das von unschätzbar hohem Werte. Oh, dass ich doch der Räuber wär! 2. Ja, wenn mir solch ein Fang gelungen, wär meine Macht zu End fürwahr! Gefangen würd ich sein, bezwungen in Ihren Fesseln ganz und gar! Doch nein, ich muss ja einem andern nun dieses Kleinod geben hin, muss meine Strasse weiter wandern, weil leider ich kein Räuber bin! hat bei den letzten Worten Carlottas Hand geküsst, verbeugt sich nun leicht und verschwindet im Hintergrund, wie er gekommen, während alle andern verblüfft dastehen. Carlotta blickt ihm mit Teilnahme nach. VIERTE SZENE Die Vorigen, Benozzo BENOZZO kommt aus dem Wirtshaus Haben Exzellenza mich gerufen? NASONI Weisst du, dass ich Lust hätte, dich durchprügeln zu lassen? BENOZZO unterwürfig Mich ... Exzellenza? NASONI Du Lügenmaul hast uns abermals um eine ganze Nacht betrogen! BENOZZO Also Exzellenza haben Gasparone nicht gefunden? NASONI stark Nein! einlenkend, leiser Das heisst ... eine Spur von ihm schon! BENOZZO Also doch! NASONI leise Dies Billett. BENOZZO beiseite Unser Schiffsschreiber hat s geschrieben! NASONI Dies Billett, das mir, an einen Stein gebunden, vor die Füsse fiel! liest "Wo der Podestà Nasoni erscheint, zieht sich Gasparone zurück. Der kleine Räuber weicht dem grösseren!" BENOZZO heiter, mit dem Finger drohend Exzellenza, der kennt Sie! leise Er wird gehört haben, dass unser Podestà gern ein Auge zudrückt, wenn man ein Pflaster drauflegt. macht die Gebärde des Geldzählens NASONI leise Ah bah! Wenn ich nur täglich ein Auge zumache, so trägt das mehr ein, als wenn ich alle beide eine Woche lang offen habe. Das bin ich meiner Gesundheit schuldig! laut Es ist nun schon das dritte Mal, Benozzo, dass du mich, die Gendarmen und Zollwächter umsonst auf Gasparones Spur gehetzt hast! Warum begleitest du uns nie? BENOZZO Ei, wenn ich gerade meinen mutigen Tag habe, mit Freuden! NASONI Mutigen Tag? Sora ist in den Hintergrund abgegangen. BENOZZO sanft Mein Vater, Exzellenza, war Hirte und Witwer. Er päppelte das Kind mit Schafsmilch auf, und diese Milch gab meinem Charakter jene Milde, welche mich zum Liebling von ganz Syrakus machte. NASONI spöttisch Eingebildeter Tropf! BENOZZO achselzuckend Geschmacksache! Eines Abends geriet unser Büffelstier mit einer seiner Odalisken in Streit, ich wollte sie trennen, der Stier gabelte mich auf, rannte davon und... stürzte mit mir in einen Abgrund! NASONI misstrauisch Ist das auch alles wahr? BENOZZO Der Abgrund existiert noch! NASONI Nun dann! BENOZZO Ein Eremit nahm sich meiner an, flösste mir das Herzblut des schwer verwundeten Stiers ein und rettete mir so das Leben! NASONI misstrauisch Ist das ebenfalls wahr? BENOZZO So wahr Sie - ein ehrlicher Mann sind! NASONI Also hast du Kerl Büffelblut in den Adern? BENOZZO Und Schafsmilch! Deshalb habe ich Tage, wild wo ich mutig bin wie ein Büffel und welche, sanft wo ich sanft bin wie ein Lämmchen! NASONI Mir scheint, mit diesem Lämmchen, diesem Büffel willst du mir einen Bären aufbinden?! BENOZZO Gewiss nicht! So wahr Sie ein ehrlicher Mann... NASONI Haha! Das hast du schon einmal gesagt! BENOZZO Gestern zum Beispiel, als Sie auszogen gegen Gasparone, war ich ein ... Lämmchen. Heute aber bin ich der Büffel! brummt wild Muh! Wenn s heute gefällig ist, heute ziehe ich mit! NASONI überlegend Heute? Hm! Heute schon wieder? Ach, wenn s nicht wegen der tausend Zechinen Belohnung wäre, die ich so notwendig brauche! Also einverstanden! Wir ziehen abends wieder aus ich, du, die Gendarmen und die Zollwache! BENOZZO Ja, namentlich die brave, ortskundige Zollwache! für sich Wir haben noch eine ganze Schiffsladung draussen! ... plötzlich kleinlaut Aber ... wenn sich Gasparone an mir rächt ... mich über den Haufen schiesst? NASONI Oho! Keine Schafsmilch! Büffelblut! Büffelmut! Wenn Gasparone dich tötet, das schwöre ich, hängt er zehn Minuten später am nächsten Baum! BENOZZO Zehn Minuten früher wäre mir lieber! Man hört, ziemlich entfernt, kurz nacheinanderfolgende Pistolenschüsse; Bewegung. Alles springt auf und greift zu den Waffen. NASONI Was ist das? BENOZZO zeigt links Schüsse im Pinienwäldchen! NASONI Gasparone etwa? BENOZZO für sich Gasparone? Sollte dahinter nicht eher "Zucker und Kaffee" stecken? NASONI ersteigt einen hohen Stein Da kommt Sora ... sie winkt, sie deutet, sie ruft! allgemeine Stille FÜNFTE SZENE Die Vorigen, Sora, dann Carlotta Nr. 3 - Melodram, Ensemble und Couplet SORA ruft hinter der Szene Rettet die Gräfin Santa Croce! NASONI gesprochen Die Gräfin Santa Croce? Meine künftige Schwiegertochter in Gefahr? Entsetzlich! für sich Ohne ihre Million wäre ich ein ruinierter Mann! BENOZZO, NASONI, CHOR FRAUEN, MÄNNER, ZOLLWÄCHTER Da ist sie! Sprich, was ist geschehn? SORA auftretend, sinkt erschöpft in Benozzos Arme, der sie nach vorn geleitet; alle folgen Geduld! BENOZZO Wie soll ich das verstehn? So sag! CHOR Was ist mit ihr? SORA sich angstvoll umschauend Der Schreck! NASONI Was fehlet dir? SORA stockend und atemlos Mir fehlt der Atem noch! Ich bin ganz ausser mir! NASONI Ja, ja, das sehen wir! BENOZZO So sprich, erzähle doch! SORA Im dichten Walde hier ein Hilferuf ... ganz nah! Die Angst, ich kann nicht mehr! NASONI Und weisst du, was geschah? SORA Gewiss! Die Gräfin, sie ward angefallen! NASONI Wie? Die Gräfin Santa Croce? SORA Schon ist sie in des Räubers Krallen! NASONI, CHOR Schnell hin zu ihr, zu retten sie! sich gegen den Hintergrund wendend CARLOTTA in leichter Erregung, doch lächelnd, plötzlich entgegen Ich bin schon da! SORA, BENOZZO, NASONI, CHOR Sie ist da! Was geschah? NASONI bietet Carlotta einen Stuhl an, den sie verweigert Was haben wir gehört? Ist s möglich, dass Sie in Gefahr geschwebt? CARLOTTA lächelnd s war nicht der Rede wert! NASONI O teilen Sie uns mit, was Sie erlebt! CARLOTTA mit heiterer Laune 1. Ein höchst romantisch Abenteuer, nicht weit von hier, im Pinienwald! Zwar, die Gefahr schien ungeheuer, doch ging s zum Glück vorüber bald. Mein muntres Pferd war der Begleitung vorausgeeilt auf schmalem Pfad; ich überliess mich seiner Leitung und träumte von der Zukunft grad. Da plötzlich wurd aus meinen Träumen ich aufgeschreckt recht schauerlich zwei Räuber stürzten aus den Bäumen, der packt mein Pferd, der andre mich! Da fühlte ich, mein Mut entwich, erbleichend dacht ich innerlich Recht gefährlich ist der Aufenthalt so allein im dunklen Pinienwald! Ja, gefährlich ist der Aufenthalt so allein im dunklen Pinienwald! SORA, BENOZZO, NASONI, CHOR Ja, gefährlich, ist s im dunklen Pinienwald! CARLOTTA 2. Im Innern fühlt ich mich erbeben! Kein Wunder, wenn so plötzlich man den Raubgesellen preisgegeben, an Widerstand nicht denken kann! Schon war vom Rosse ich gesunken, da knallt ein Schuss, ein zweiter dann, ich blick empor ... und freudetrunken sah einen Helfer kühn ich nahn! Die feigen Räuber fiohn ins Weite. Mein Retter hob mit sichrer Hand mich in den Sattel, trat zur Seite, verbeugt sich artig und verschwand! Was ich galant, diskret auch fand, weil er die Situation verstand! Denn gefährlich ist der Aufenthalt so zu zwein im dunklen Pinienwald! Ja, gefährlich ist der Aufenthalt so zu zwein im dunklen Pinienwald! SORA, BENOZZO, NASONI, CHOR Ja, gefährlich ist s im dunklen Pinienwald! NASONI Und jener Retter? CARLOTTA War NASONI Mein Sohn! Das dacht ich mir! CARLOTTA leicht verlegen O nein! Es war ein andrer Kavalier, sehr artig scheint er immer gegen Damen. NASONI Sie kennen ihn? CARLOTTA Nicht seinen Namen, doch bin ich früher schon begegnet ihm. NASONI parodistisch Gleichviel! Die Heldentat war gross, sublim! Wo ist der edle Mann, dass ich ihm danken kann? Der teuren Schwiegertochter Leben erhielt er mir! CARLOTTA blickt in den Hintergrund, mit leichtem Schrei, da sie Erminio erblickt Ha! Da kommt er eben! NASONI Mein Sohn! Kommt endlich er hierher? CARLOTTA Nein, nicht Ihr Sohn! Mein Retter! Er! SECHSTE SZENE Die Vorigen, Erminio NASONI Wer? CARLOTTA Er! NASONI Der? BENOZZO Der? SORA Der? CARLOTTA Ja, er! SORA, BENOZZO, NASONI Wie, der wär Er? ERMINIO war anfangs im Hintergrund geblieben, tritt jetzt vor Vergebung, wenn ich stör ! zu Carlotta Mich zog s hierher, zu sehn, wie Ihr Befinden wär! CARLOTTA Nach dem Malheur? Ich danke sehr! NASONI für sich Dieser Er kommt hierher? Meinem Sohn zum Malheur! Was ist sein Begehr? Mir ist verdächtig gar mancherlei! Erfahren möcht ich, wer er wohl sei! Als Unbekannter, als Ungenannter kommt er hierher, der Herr von Er! Er! CARLOTTA für sich Scheint auch verdächtig noch mancherlei, erfahren möcht ich doch, wer er sei! Ein Ungekannter, ein Ungenannter blieb er bisher, doch hübsch ist er! ERMINIO für sich Ja, wetten möcht ich bei meiner Treu, dass ich allen verdächtig hier sei, und trotzdem kam ich hierher! NASONI für sich Mir ist verdächtig gar mancherlei! Erfahren möcht ich, wer das wohl sei! Als Ungekannter, als Ungenannter kommt er hierher, der Herr von Er! BENOZZO für sich Mir ist verdächtig gar mancherlei! Erfahren möcht ich, wer das wohl sei! Als Ungekannter, als Ungenannter kommt er, der Herr von Er! SORA für sich Ein Ungekannter blieb er bisher, doch hübsch ist er! ERMINIO für sich Ja, wetten möcht ich, meiner Treu, dass ich verdächtig hier sei! BENOZZO, NASONI für sich Mir ist verdächtig mancherlei, und wissen möcht ich, wer er sei! CARLOTTA, SORA für sich Scheint auch verdächtig er bisher, doch hübsch ist er! Wissen möchte ich, wer er wohl wär! BENOZZO, NASONI für sich Ganz unbekannt kommt er hierher, der Herr von Er! Hier ist verdächtig gar mancherlei! Erfahren möcht ich, wer wohl der Er da sei, denn verdächtig ist er, dieser Er! ERMINIO für sich Schwören möcht ich, dass verdächtig ich hier, meiner Ehr! FRAUEN untereinander Ein Ungenannter blieb er bisher, doch ist er hübsch, der Herr von Er! MÄNNER, ZOLLWÄCHTER untereinander Ein Ungenannter blieb er bisher. Was will er hier, der Herr von Er! Erminio tritt einige Schritte näher. NASONI ihm entgegen Mein Herr! Sie nennen sich? ERMINIO Noch nicht! NASONI für sich Das klingt etwas verdächtig. laut doch meine ich, Sie kennen mich! ERMINIO Noch nicht! NASONI für sich Das klingt noch mehr verdächtig, und dabei lächelt er ganz niederträchtig! laut und heftig Mein Herr, wenn Sie s nicht wissen schon. nun so erfahren Sie ich habe einen Sohn! ERMINIO verbeugt sich lächelnd Sie sind beneidenswert! NASONI mit Grimasse Nun, wie man s nimmt... heftiger Mein Sohn ist Bräutigam der Dame! zeigt auf Carlotta ERMINIO mit Verbeugung, lächelnd Bedaure! Ist das schon bestimmt? NASONI Gewiss! Drum frag ich, wie Ihr Name? CARLOTTA Nur nicht so heftig! NASONI in Wut Ja, zur Stunde muss ich das wissen, weil s nicht klar, ob mit dem Räuber Sie im Bunde, vielleicht der Räuber selbst sogar! ERMINIO Hahaha! Hahaha! CARLOTTA Nasoni beruhigend Was fällt Ihnen ein? ERMINIO Hahaha! Hahaha! CARLOTTA Was fällt Ihnen ein? SORA, BENOZZO, FRAUEN, MÄNNER, ZOLLWÄCHTER Wie? Der soll Gasparone sein. ein Räuber sein? Romanze ERMINIO mit Innigkeit gegen Carlotta, mit leiser Ironie gegen Nasoni 1. Oh, dass ich doch der Räuber wäre,ich strebte nicht nach Eurem Gold!Erringen wollt , bei meiner Ehre,ich mir weit süssern Minnesold!Ein Lösegeld ich dann begehrte,das aufzubringen nimmermehr,das von unschätzbar hohem Werte.Oh, dass ich doch der Räuber wär! 2. Ja, wenn mir solch ein Fang gelungen,wär meine Macht zu End fürwahr!Gefangen würd ich sein, bezwungenin Ihren Fesseln ganz und gar!Doch nein, ich muss ja einem andernnun dieses Kleinod geben hin,muss meine Strasse weiter wandern,weil leider ich kein Räuber bin! hat bei den letzten Worten Carlottas Hand geküsst, verbeugt sich nun leicht und verschwindet im Hintergrund, wie er gekommen, während alle andern verblüfft dastehen. Carlotta blickt ihm mit Teilnahme nach. Millöcker,Carl/Gasparone/I-3
https://w.atwiki.jp/oper/pages/130.html
No. 11 序幕 第三幕 短い森のシーン。昼間。 舞台裏から、時々狩の音楽が響いてくる。 第一場 侯爵のお抱え狩人二人。後にマックスとカスパーが加わる。最後に今一人のお抱え狩人が加わる。 狩人1 素晴らしい狩日和りだ! 狩人2 こんなに良い天気になるなんて思ってもみなかった。朝方までものすごい荒れ方だったから! 狩人1 ことに狼谷じゃ、実際に、我々の宿敵の性悪奴が暴れまわっておったということだ。 狩人2 あそこは、もともと、あいつの婆の遊園地だったんだ。 狩人1 あそこは風害にやられたんだ!人間の胴ほどもある幹が、葦の茎のようにもぎられておる。巨大なモミの根っこが天に向かって突っ立っておる。 狩人2 そうだ、そうだ、誰があそこで暴れまわったかは、判ってる。 狩人1 また、お前の馬鹿話が始まった!さあ、行こうぜ! (マックスがいくらか興奮気味でカスパーと登場) 狩人1 (すれ違いながら彼らに) 今日は! 狩人2 (マックスの前で帽子を脱ぐ) ご幸運を、想定相続人殿! マックス 良い狩を! 狩人2 (狩人1を引きとめながら、マックスを指して) おい、聞けよ、彼に丁寧にしろよ!すごい奴なんだぜ!彼は三発も命中させたんだ-我々なんぞ、命中なんておろか、そんなに遠くまで見ることも出来んのに! お殿様は彼にぞっこんだ。幸運の輪は不思議に廻るもんだ。このまま行ったら彼は国の狩人頭になるかも知れん。 狩人1 俺ゃ別にかまわんよ!来いったら! (彼ら退場) マックス (カスパーに) 誰もいなくて良かった!お前さん、まだ幸運の弾をもってるかい?おくれよ! カスパー それは俺のだよ!俺は三発取って、お前に四発やった!兄弟として、これ以上誠実な分け方があるか? マックス でも、俺には後一発しかない!侯爵様が俺に目を留めたんだ。三発当ててびっくりさせたんだ。兄貴はその弾を何に使うつもりなんですかい? カスパー その辺のハゲタカに一発見舞うのが面白いだけだ!侯爵の狩なんぞ俺には何の興味も無い。 マックス お前さん正気かい! (詰め寄って) じゃまだ一発は持ってるんだ、それをおくれよ! カスパー 馬鹿なことを言え!俺にはあと一発 - お前にもあと一発。そいつを、一発試しの為に大事にしておけよ。 マックス 兄貴の三発目のをくれったら! カスパー やりたくないね - マックス カスパー! 狩人3 (登場、マックスに向かって) 侯爵様がお前さんを呼んでいる、すぐに来いって!お前さんの弾がどんなに遠くまで飛ぶかって、言い争いが起きてるんだ。 (彼退場) マックス すぐに行く! (カスパーに向かって、切羽詰まった様子で) 三発目のを、呉れったら! カスパー いやだ、跪いて頼んでもやらん - ! マックス 悪党! (退場) カスパー とにもかくにも! - 第六発目の弾を、さっさと使ってしまおう。 (彼は弾をこめる) 七発目は悪魔の弾だ。あいつは、それを一発試しの為に取っておいたぞ!は、は、は!まったく理想的な状況だ。そいつを綺麗なお嫁さんに進呈申す!あそこを狐が走った。六発目をあいつの毛皮にぶち込もう! (彼は退場しながら銃を構える。まもなく、舞台の外で銃声がする) 舞台転換 アガーテの部屋。古めかしいが、こぎれいに飾られている。一つのコーナーに小さな祭壇、その上に 花瓶があり、白いバラの花束が入っており、窓から差し込む陽光を受けて、明るく輝いている。 第二場 アガーテ独り アガーテ (緑のリボンで飾られた、純白の花嫁衣裳をつけ、祭壇の前に跪いている。立ち上がり、打ち沈んだ、敬虔な態度で正面に向かう) No. 12 カヴァティーナ どれほど雲が隠そうと、 御空の高みに、陽は永遠(とわ)に。 盲目(めしい)なる偶然の仕業にはあらず、 万世を統べるは、聖なる御心! 永遠に澄み渡りたる神の瞳(め)は、 なべて生あるものをいつくしみたもう! 幼子の心と知恵もて頼み来し、 御父の守りは吾にもあらん。 たとえ吾が命の尽くる朝(あした)といえど 御父は吾を花嫁と呼びたもう、 御目は永遠(とわ)にぞ澄みてあり、 吾にも覚えを、愛もて給れ(たもれ)! 第三場 アガーテ。エンヒェン(着飾ってはいるが花や緑などは付けていない) エンヒェン あら、急いだのね! - だけど、とっても悲しそう。あなたキット泣いたんでしょう?花嫁の涙と朝の雨は長引きはしない、って諺があるじゃない。ま、そんなこと、どうだって良いけど、雨は降りすぎるほど降ったわ!あたし時々、嵐が,古い狩の館を完全にぺちゃんこにしてしまうかと思ったわ! アガーテ この恐ろしい嵐にマックスは森へ行ったのよ!それに私、とても嫌な夢を見たの。 エンヒェン 夢ですって?あたし、いつか聞いたんだけど、結婚式の前夜に見た夢は覚えておくものだって。その夢は.、生涯の結婚生活のお天気を、アマガエルみたいに予告するものだって。一体どんな夢をみたの? アガーテ 不思議なのよ。私は白い鳩に変身していて、木の枝から枝えと飛び回っているの、マックスが私に狙いをつけて、私は墜ちた。そのとたん白い鳩は消えて、私はまたアガーテになっていたの、そして、大きな黒い猛禽が血の中でもがいていたの。 エンヒェン (手を叩く) いいわ!いいわ! アガーテ あなた、どうして、そんな夢がいいの? エンヒェン だって、黒い猛禽でしょ! - だから、言わないことじゃない。あなた夜遅くまで白い花嫁衣裳を手にしていたでしょう、そして、眠りに入る前に、きっと今日のお式の事を考えていたに違いないわ。だから、白い鳩なの!それから黒い猛禽は - あなた、マックスの帽子に付いていた鷲の羽根に驚いたでしょう、あなたは、大体、猛禽が嫌いなのよね。だから黒い鳥!あたしって、夢判断が上手いでしょう。 アガーテ 私の事を好いててくれるから、そんな解釈ができるのよね。あなたって、可愛い楽しい人ね! - それはそうと、夢って現実になるって聞いたことがある? エンヒェン (独りごちて) 彼女の気を紛らわすために、何か思いつかないかしら?(声に出して怯えた風で真面目に)本当ね、 何でもかんでも否定するってわけにはいかないわ!あたしも、ぞっとするような例をしってるわ。 No. 13 - ロマンツェ と アリア エンヒェン あるとき、私の死んじゃった小母さんが夢をみたの。 小部屋の扉がひとりでに開いて、 彼女の顔から血の気が引いた。 だって、お化けが、だんだん 近くへ、近くへと、寄って来るんだもの。 お化けの目玉はらんらん、炎のよう。 チャリン、チャりんと鎖を鳴らして ー お化けがベッドの傍に来た。 まさに彼女が寝ているとこへ - 彼女って、その小母さんの事よ 血の気の失せた鼻っ柱で - ああ!すんごく高い呻めき声!ああ!すんごく低い唸り声! 十字を切ったり、祈ったり、 さんざん怯えた末に、呼んだ。 スザンナ!マルガレート! それで、二人が明かりを持ってやって来た - それで、- 考えてみてよ!それでー びっくりしないでよ! - そして - やっぱり あたし怖い! - そして - お化けは、 - ネロ - 番犬だったのよ! (アガーテ、気を悪くした風でそっぽを向く) エンヒェン (やさしく) 怒ったの? でも、わかっているんでしょう、 あたしが、あなたの気持ちを分かってるってこと? だけど花嫁には涙は似合わないのよ! 曇った目はね、 可愛い子ちゃま、 清らかな花嫁にはだめなのよ。 眼差しを通して 人を陽気にし そして幸せにし、 みんなの心を虜にし、 周りの皆を喜ばせるの それが花嫁の一番素晴らしい義務。 荒れ果てた壁の中で悲しむのは、 尼さんたちに任せなさい。 ばら色の希望の光が、あなたを手招いているの! 誠実な心を結び合わせるための、 明かりはもう点っているのよ! 穢れを知らない人、弱気をだしちゃだめ! さて、あたしは急いで、花冠を持ってこなければ。エルスベートお婆さんが町から持ってきたのよ、忘れんぼの、あたし、まだ下に置いたままなの。ほら、花嫁の介添え娘達がもうやってくるわ! (退場しながら) 今日は、皆!じゃ、いつものように花嫁を称えてあげてね。あたしすぐに戻ってくるわ。 (彼女退場する). 第四場 アガーテ。 田舎風の晴れ着を着た花嫁の介添え娘達、だが冠や花は着けていない。 No. 14 - 民謡。合唱 花嫁の介添えの一人 すみれ色の絹のリボンで、 編むのは、あなたの処女(おとめ)の冠り たわむれに踊りに、あなたを誘う、 幸せと愛の喜びに! 一同 (アガーテを輪舞の輪の中に取り囲んで) きれいな緑、きれいな緑の処女の冠り! 絹のリボンはすみれ色!絹のリボンはすみれ色! 花嫁の介添えの一人 ラヴェンダーにミルテにタイム、 あたしの庭で育ってる、 何時まで待たせる、お婿さん? 待ちきれないのは、あたしなの。 一同 (同上) きれいな緑、きれいな緑の処女の冠り! 絹のリボンはすみれ色!絹のリボンはすみれ色! 花嫁の介添えの一人 糸を紡いで、七年(ななとせ)過ごす、 前垂れ覆うは、金色の亜麻、 ヴェールは、蜘蛛の糸のよう、 巻き毛に緑の冠りをつけて。 一同 (同上) きれいな緑、きれいな緑の処女の冠り! 絹のリボンはすみれ色!絹のリボンはすみれ色! 花嫁の介添えの一人 七年が、遠の昔に過ぎ去って、 素敵な婿さん現れた。 最愛の彼が選んでくれたから、 彼女は冠を勝ち取った。 一同 (同上) きれいな緑、きれいな緑の処女の冠り! 絹のリボンはすみれ色!絹のリボンはすみれ色! 第五場 先の登場者。エンヒェン エンヒェン (包装された丸い箱を持って現れ、歌に加わる) きれいな緑、きれいな緑の処女の冠り!もう少しで転んじゃうところだった。アガーテ、あなた想像できる?あのクーノじいさんの霊が、又悪戯したみたい。 アガーテ (不安げに) 何ですって? エンヒェン あの古い絵に引っかかって足を折りそうになったのよ。昨夜また壁から落っこちたんだわ、そして壁の漆喰を大きく引っぺがしたのよ。額ぶちはすっかり壊れてしまったわ。 アガーテ 私、心配になってきたわ!あの人は、私の家系のご先祖様よ。 エンヒェン あなたったら、蜘蛛を見ただけでも震えだすんだから!昨夜は、家中の柱がきしむほど荒れたんですもの、不思議は無いじゃない?それにあたしは上手に釘を打てないし、あの古釘は錆びてたのよ。さ、もう一度、元気に、歌の最後の部分をくりかえしましょう! (彼女は結び紐を切り、他の娘達と一緒に歌いながら、アガーテの前にふざけたしぐさで跪いて、箱をさしだす) うるわしき緑、うるわしき緑の処女の冠り! 絹のリボンはすみれ色 - アガーテ (箱を開け飛びすさる) キャッ! (跪いたままのエンヒェン以外の一同が、青くなって後に飛び退る) エンヒェン どうしたっての? (アガーテが冠を取り出す。それは銀色の死者の冠である。自分も驚いて) 死者の冠だ!どうしてなのよ、そんな - (はね起きて、自分の困惑を押し隠しながら) ほんとうに、やりきれないわ!あの半盲目の使いのおばさんか、売り子が箱を取り違えたんだわ! (花嫁の介添えたちは、怪訝そうにお互いを見やる。アガーテは黙って俯いて手指を組んでいる) さあて、どうしましょう? (彼女は急いで箱の蓋を閉めて、それを隠す) こんなもの、捨てちゃえ!さて冠を手に入れなければ! アガーテ これは、ひょっとすると天のお導きかもしれない。あの敬虔な修行者が、私に白いバラの花を呉れたときに、あんなに真剣に言ったわ、これで花嫁の冠を編むようにって! エンヒェン 祭壇の前とお棺の中で、処女は白いバラの花を持つんだそうだけど。 (彼女は急いで花瓶からバラの花をとりだして、冠を形作る) すごくいいアイデアだわ!お花がひとりでに編み上がっていく。 (彼女は花輪をアガーテにかぶせる) あなたに素晴らしく良く似合うわ!- でも、もう行かなければ、お供の人たちがお待ちかねよ - 歌って!歌って! 花嫁の介添えとエンヒェン (退場しながら、声をおとして) うるわしき緑、うるわしき緑の処女の冠り! 絹のリボンはすみれ色!絹のリボンはすみれ色! 場面転換 ロマンチックな、美しい風景の場所 舞台の片側と、後方の半分には侯爵の狩のテントが設えられてある。中には高貴な客人と宮廷人たちが、緑の小枝( 註6 )を帽子につけて、宴会を開いている。もう一方には狩人たちと、勢子たちが座を占めて、同様に馳走にあずかっている。彼らの後ろには、鹿や、猪や、その他の野獣が積み上げられている。 第六場 オットカー、クーノ、マックス、狩人達、勢子達。最後にアガーテ、エンヒェン、隠遁者、花嫁の介添え達に、地方の住民が加わる。オットカーは、メインのテントでテーブルに着いている、その末席にクーノがいる。 マックスは、クーノの近くだがテントの外で銃に寄りかかっている。反対側では、カスパーが一本の木の陰で聞き耳を立てている。 No 15 - 狩人の合唱 狩人達の合唱 世の中にゃ、狩ほど楽しいものはない。 命の杯、誰がため、此れほどまでに満ち溢る? 角笛が響き渡れば、草に伏し、 沼渡り、茨(いばら)踏み分け、鹿を追う、 これまさに、王者の喜び、男の愉楽、 鍛えた身体に、食い物ぁ旨い! 樹々や岩場が、我等を囲み、こだまを返せば、 高杯に酒は溢れて、自由と歓喜の響き! ヨーホー! トラララララ! 賢明な月の女神は、夜を照らし、 昼はその涼しき陰もて、吾らを癒す。 血に飢えた狼どもや、芽生えの緑 食い荒らす、猪どもを、仕留めるは、 これまさに、王者の喜び、男の愉楽、 鍛えた身体に、食い物ぁ旨い! 樹々や岩場が、我等を囲み、こだまを返せば、 高杯に酒は溢れて、自由と歓喜の響き! ヨーホー! トラララララ! (グラスを打ち合わせ、歓声を上げる) オットカー 親愛なる友人の方々、猟友達、宴席の楽しみはもう十分であろう! この辺で、今少し真剣な事柄に移ろう。勇気あるクーノ老人、わしはお前の選択を大いに喜んで認める。お前の選んだ婿は、わしの気に入ったぞ。 クーノ あいつめには何事においても最高点を与えられまする。いかなる時にもお殿様の恩義に報うよう励むに違いござりませぬ。 オットカー わしも、そう期待するぞ。あいつに、準備をするように言え! (クーノはテントから出て、マックスと話し合い、また中に入ってゆく) カススパー (独りごちて) お人形ちゃんは、一体何処にいるんだ?ザミエル様お助けを! (彼は木に登ってあたりを見回す) オットカー 花嫁は何処におる?わしは、お前の娘についての誉め言葉を沢山聞いておる、会うのが楽しみじゃ。 クーノ 尊いご先祖様のひそみに倣い、お殿様は私めと私めの一族に対し、何時も寛大なお取り扱いを下さいます。 マックス (鉄砲玉を手のひらに載せてじっと見つめて、独りごちる) お前を最後まで残しておいたんだ - 絶対命中の弾!幸運の弾!だが今俺の手の中で、百貫もあるように重い。 クーノ 時間からすれば、娘は間も無くここに来るはずでございます。ですが、お殿様、お聴き下されませぬか、一発試しを娘の来る前にやらしてはいただけますまいか。あのいい奴(やつ)は、このところ、あいつの運の決定が近づくに連れて、特別な不運に見舞われておるようなのでござります。花嫁が近くにおると、よけいに、気持ちが乱れるのではなかろうかと、わしは恐れますんで。 オットカー (笑いながら) あいつは狩人にしては、いまだ、冷静さに欠けとるように見受けるな。わしが遠くから見ておったときには、あいつは名人級の弾を三発放った。じゃが、わしが、そばに呼んでからは、どれも撃ち損じておった。 クーノ その通りでございます、以前には、いつでも、一番の腕前でござったのですが。 オットカー じいさん、結婚式の日にゃ、我々も、あいつよりはましな状態であったかどうか、判らんわな!じゃが、古式には敬意を表さねばならん!- わけても - (マックスに聞こえるように、笑いながら、大声で) クーノ、お前のところには、もう一人、年長の徒弟がおったな!年功序列じゃ、少なくとも、そいつに先駆けをやらせてやれ。 クーノ あいつは - お殿様 - お許しくだされ - マックス (独りごちて) カスパーはまだ彼の最後の弾を持っておるかもしれん。ひょっとしてあいつが - (彼は急いで弾を銃身にこめる) これで、金輪際、最後だぞ! オットカー いや、ただ、しきたりを守って、わしの恩顧を正当なものにしておこうと思うただけじゃ。 (彼はテントから出る。客達と宮廷人達も従う。狩人達も立ち上がり別の一方に居並ぶ) いざ、若い射手!お前の今朝の三発のような、一発を頼むぞ。それでお前はわしの庇護を受けることになるのだぞ! (あたりを見回した後に) 向こうの木の枝に止まっておる白い鳩が見えるか?課題は易しいぞ! (マックスは狙いを定める。彼が発砲しようとする瞬間に、アガーテがその他の村人達と、鳩の止まっている樹の下に現れる) アガーテ (叫ぶ) 撃たないで!その鳩は私よ! 鳩は羽ばたいて別の樹に移る、その樹からカスパーが急いで降りかかる。マックスは狙いを定めて、発砲。鳩は飛び去る。アガーテとカスパーの二人が叫んで倒れる。アガーテの後ろから隠者が現れ、彼女を抱え上げて、また群集の中に隠れる。これらは一瞬の出来事である。弾が撃たれるのと同時に、フィナーレが始まる。 No.16 フィナーレ エンヒェン、マックス、オットカー、クーノと数人の農民達が、舞台後方でアガーテの周りに集まってゆく。その他のコーラスメンバーは幾つかのグループに別れ、心配そうにアガーテとマックスの方を見ている。 宮廷人、狩人と農民の合唱 見ろ!おー 、見ろ! あいつは自分の花嫁を撃ったぞ! 一部の人々 狩人が樹から落ちたぞ! 合唱 見やることさえ はばかられる! おお、恐ろしい運命、おお、気味の悪い! 心が、怖気づいて、慄く! 犯罪が起きたのだろうか? 目は、誰が犠牲者か、 見るのを拒む。 オットカーと彼の周りの人々はアガーテの方に駆け寄る。狩人の二、三人がカスパーに向かう。アガーテは舞台前面の芝生に覆われた小高いところ運ばれる。皆が彼女にかかわっている。マックスは彼女の前に跪いている。 アガーテ (失神から甦る) ここは、どこ? 私が、斃れたのは夢だったのかしら? エンヒェン ああ、しっかりしてよ! マックスとクーノ 生きている! マックス、クーノと合唱 神様のお陰だ、ありがたい事だ! 彼女が目を開けた! 数人 (カスパーを指差しながら) この男に命中したんだ。 血で真っ赤だ! カスパー (痙攣して、もがきながら) 俺は隠者が彼女に付いているのを見た。 天が勝った! 俺は破滅だ! アガーテ (徐々に回復して立ち上がりながら) 私、まだ息をしているのね、驚いて卒倒しただけだったのね。 私、美味しい空気を吸ってるのね、 私は、息をしているのね! クーノ ちゃんと息をしとる! マックス また、笑顔が戻った! アガーテ ああ、マックス! マックス 優しい呼び声! アガーテ ああ、マックス、私は生きてたのね! マックス アガーテ、お前は生きてるんだよ! 一同 神様のお蔭だ、ありがたい事だ! ザミエルがカスパーの後ろの地面から現れるが、群集の目には見えない。 カスパー (ザミエルを見上げて) ザミエル!お前、もうここに? 俺との約束をこんな風に果たしてくれたのか? お前の獲物を持ってゆけ!俺は破滅に手向かうぞ! (彼は天に向かって握り拳を振り上げる) 天に呪いを! - 呪ってやるぞ! (彼は激しく痙攣しながら倒れる。ザミエルは消える。) 合唱 (深く恐怖に打たれて) は!- あれが、死に際の祈りだったのか? クーノ あれは元来、性悪なやつだった! あいつに天罰があたったのじゃ! 合唱とクーノ あれは元来、性悪なやつだった! あいつに天罰があたったのだ! あいつは天をさえ呪った! 聴いたか!あいつは悪魔を呼んだんだ! オットカー あっちへ持ってゆけ!化け物を狼谷に突き落としてしまえ! (数人の狩人達が死体を運び去る) オットカー (マックスに向かって) さて、この謎が解けるのはお前一人じゃ。 重い犯罪が行われたことは確かじゃ! 許さんぞ!すべてをありのままに話さんと! マックス お殿様!自分は、お殿様の恩寵に相応しからぬ者です。 死神の誤魔化しに惑わされたのです。 絶望のために、信心と徳の道から外れてしまいました。 今日、私めが撃った、四つの弾は - 魔弾だったのです、私はそれをあいつと鋳ました。 オットカー (怒って) さっさと、俺の領地から出てゆけ。 そして、二度とこの国に戻ってくるな! 天国と地獄は、離れ離れでなけりゃならん、 決して、- この穢れのない手をお前には渡さんぞ! マックス 不服を申しあげることなど 思いも及びません。 自分が弱かったのです、決して悪人だとは思いませんが。 クーノ こいつは、いつも忠実に役目を果たしておりましたのに! アガーテ ああ、この人を私からもぎ取らないでくださいまし! 狩人達 こいつは真面目で力と勇気のあるやつです! 合唱 ああ、彼は何時も誠実で良い男だった! エンヒェン お殿様、ああ、どうか、お慈悲を! クーノと合唱 お殿様、ああ、どうか、お慈悲を! エンヒェン ああ、どうか、お慈悲を! オットカー ならぬ、ならぬ、ならぬ! アガーテは、こやつには清らか過ぎる! (マックスに向かって) 失せろ!俺の目の前から失せろ! もし戻って来ようものなら、獄が待ち構えておるわい! (隠者が進み出る。皆の者が道を開け、彼に恭しく挨拶する、侯爵でさえ脱帽する) 隠者 この男にそれほど厳しい破門を申し渡されるは、どなたでござるか!一度の過ちに、それほどの贖罪がふさわしかろうや? オットカー お前か、聖人と呼ばれておるのは! この近辺の者、皆に敬われておるのは? ようこそ来られた、神に祝福されたお方! お前の言うことには、わしも喜んで従うぞ。 あの男に判決を下せ、お前の意思なら、 わしも喜んで叶えように。 隠者 敬虔な心も簡単に揺らいで、 正義と務めの枠を超えることがござりまする。 恋心と恐れとが徳を制し、 絶望が堰を切ってしもうた時には。 二つの穢れない心の幸せを 一発の弾の行方に賭けるのは、 正しいことでござりましょうか? そして、彼らが、恋情という網に からみ捕らまえられた時に、 最初に石礫を拾いあげるのは、誰でござろう? 己の胸に手をあててみない者がありましょうか? それ故に、一発試しは二度とあってはなりませぬ! あの男は - お殿様 - (マックスに厳しいまなざしを向けて) 重い罪を犯したとはいえ、 これまで、いつも純で実直でござったゆえ、 一年の試し期間を認めておやりなされ! そして、私が、爾来見立てたとおりでござったら、 アガーテの手をこの男にゆだねてやりなされ! オットカー お前の言葉で十分だ、 お前の言葉は、神の御心から出ておる。, 一同 我等のお殿様、万歳!お殿様は、 敬虔な隠者の言葉に逆らわれなかった! オットカー (マックスに向かって) 期待に応えるのだぞ、隠者が見立てたとおりのお前になれ、 そうすれば、わしが自分で、縁を結んでやろう! マックス 将来を持って、私の真心を証拠立てまする。 正義と務めを常に神聖なものといたしまする! アガーテ (オットカーに向かって) おお、感謝の心をこの涙の中にお認めくださいまし、 弱々しい言葉ではとてもたりませぬ! オットカーと隠者 星の彼方に座する方は、恩寵に満ちておられる、 ゆえに、王侯は許すことを、栄誉とする! クーノ (マックスとアガーテに向かって) お前達の幸せにふさわしくあるために けして、徳の道を踏み外すなよ! エンヒェン (アガーテに向かって) ああ、その時には、大好きなお友達、 あなたを、もう一度お式の為に飾ってあげるわ! 隠者 だが、今は、お前さん方の眼を、穢れ無き者をお守りくださるお方のほうに向かってあげるのじゃ! (彼は跪いて手を差し上げる。アガーテ、クーノ、マックス、エンヒェンそして群集の多くのものがそれに習う) 一同コーラスと共に いざ、天をば、仰ぎ見ん、 永久なる者の捌きを固く信じて! ― アガーテ、エンヒェン、マックス、クーノ、オットカー、隠者 心の清き者、罪なく生きる者は、 許されて、御父の慈愛に身をまかす、幼子の如く! 一同 いざ、天をば、仰ぎ見ん 永久なる者の捌きを固く信じて。 身を任せん、御父の慈愛に! 心の清き者、罪なく生きる者は、 許されて、御父の慈愛に身をまかす、幼子の如く! 註6:獣の足跡の目印に折っておく小枝。大猟の帰りには帽子に飾る。 Nr. 11 - Entre-Akt DRITTER AUFZUG Kurze Waldszene. Tag.Man hört hinter der Szene von Zeit zu Zeit Jagdmusik. ERSTER AUFTRITT Zwei fürstliche Jäger. Späterhin Max und Kaspar. Zuletzt noch ein fürstlicher Jäger. ERSTER JÄGER Es ist herrliches Jagdwetter! ZWEITER JÄGER Nimmermehr hätt' ich das geglaubt; bis gegen Morgen war ein Mordlärm! ERSTER JÄGER Besonders in der Wolfsschlucht soll ganz und gar der böse Feind gehaust haben. ZWEITER JÄGER Das ist ein für allemal seiner Grossmutter Lustwäldchen. ERSTER JÄGER Dort gibt's Windbrüche! Mannsdicke Stämme sind zersplittert wie Rohrstäbe, Riesentannen strecken die Wurzeln gen Himmel. ZWEITER JÄGER Ja, ja, man weiss schon, wer dort sein Wesen treibt. ERSTER JÄGER Mit deinen Fratzen! lass uns gehen! Max etwas erhitzt, kommt mit Kaspar. ERSTER JÄGER zu ihnen im Vorübergehen Guten Tag! ZWEITER JÄGER zieht vor Max den Hut Glück zu, Herr Expektant! MAX Gute Jagd! ZWEITER JÄGER den ersten noch zurückhaltend und auf Max deutend Hör', sei höflich gegen den! Das ist ein Mordskerl! Er hat drei Schüsse getan - unsereiner kann nicht so weit sehen, geschweige denn treffen! Die Durchlaucht ist ganz versessen auf ihn. Das Glücksrädchen dreht sich wunderlich. Läuft's so fort, kann er noch Landjägermeister werden. ERSTER JÄGER Meinethalben! Komm! Sie gehen. MAX zu Kaspar Gut, dass wir allein sind! Hast du noch von den Glückskugeln? Gib! KASPAR Das wär' mir! Bedenk', drei nahm ich, vier für dich! Kann ein Bruder redlicher teilen? MAX Aber ich habe nur noch eine! Der Fürst hatte mich ins Auge gefasst. Drei Schüsse hab' ich getan zum Erstaunen. Was hast du denn mit den Kugeln angefangen? KASPAR Es macht mir Spass, so einen Galgenvogel herunterzulangen! Was kümmert mich die ganze fürstliche Jagd! MAX Bist du toll? dringend So hast du noch eine; gib mir sie! KASPAR Dass ich kein Narr war'! Ich noch eine - du noch eine! Die heb' dir fein auf zu dem Probeschuss. MAX Gib mir deine dritte! KASPAR Ich mag nicht - MAX Kaspar! DRITTER JÄGER tritt ein, zu Max Der Fürst verlangt Euch, aber augenblicklich! Es ist ein Streit entstanden, wie weit Euer Gewehr trifft Er geht ab. MAX Sogleich! Zu Kaspar, dringend Gib mir die dritte! KASPAR Nein, und wenn du mir zu Füssen fielst -! MAX Schuft! Ab. KASPAR Immerhin! - Jetzt geschwind die sechste Kugel verbraucht. Er ladet Die siebente, die Teufelskugel, hebt er mir schon zum Probeschuss auf! Hahaha! Das Exempel ist richtig. Wohl bekomm's der schönen Braut! - Dort läuft ein Füchslein; dem die sechste in den Pelz! Er legt im Abgehen an; man hört alsbald ausserhalb den Schuss fallen. Verwandlung Agathens Stübchen, altertümlich, doch niedlich verziert. An einer Stelle ein kleiner Hausaltar, worauf in einem Blumentopf der Strauss weisser Rosen, von dem durch das Fenster hereinfallenden Sonnenstrahl beleuchtet. ZWEITER AUFTRITT Agathe allein. AGATHE bräutlich und blendend weiss, mit grünem Band gekleidet, kniet an dem Altar, steht auf und wendet sich dann vorwärts mit wehmütiger Andacht. Nr. 12 - Kavatine Und ob die Wolke sie verhülle, Die Sonne bleibt am Himmelszelt; Es waltet dort ein heil'ger Wille, Nicht blindem Zufall dient die Welt! Das Auge, ewig rein und klar, Nimmt aller Wesen liebend war! Für mich auch wird der Vater sorgen, Dem kindlich Herz und Sinn vertraut, Und wär' dies auch mein letzter Morgen, Rief' mich sein Vaterwort als Braut Sein Auge, ewig rein und klar, Nimmt meiner auch mit Liebe wahr! DRITTER AUFTRITT Agathe. Ännchen, geschmückt, doch nicht mit Blumen oder Zweigen. ÄNNCHEN Ei, du hast dich dazugehalten! - Aber du bist ja so wehmütig; ich glaube gar, du hast geweint? Brauttränen und Frühregen, sagt das Sprichwort, währen nicht lange. Nun, das weiss der Himmel, Regen genug hat's gegeben! Oft dacht' ich, der Sturm würde das alte Jagdschlösschen ganz über den Haufen blasen! AGATHE Und Max war in diesem schrecklichen Wetter im Walde! Zudem habe ich so quälende Träume gehabt. ÄNNCHEN Träume? Ich habe immer gehört, was einen vor dem Hochzeitstage träumt, muss man sich merken. Solche Träume sollen, wie Laubfrösche, das ganze liebe Ehestandswetter verkündigen. Was träumtest du denn? AGATHE Es klingt wunderbar. Mir träumte, ich sei in eine weisse Taube verwandelt und fliege von Ast zu Ast, Max zielte nach mir, ich stürzte; aber nun war die weisse Taube verschwunden, ich war wieder Agathe, und ein grosser schwarzer Raubvogel wälzte sich im Blute. ÄNNCHEN klatscht in die Hände Allerliebst! allerliebst! AGATHE Wie kannst du dich nur über so etwas freuen? ÄNNCHEN Nun, der schwarze Raubvogel - da hast du ja die ganze Bescherung du arbeitest noch spät an dem weissen Brautkleide und dachtest gewiss vor dem Einschlafen an deinen heutigen Staat; da hast du die weisse Taube! Du erschrakst vor den Adlerfedern auf Maxens Hut, es schauert dir überhaupt vor Raubvögeln; da hast du den schwarzen Vogel! Bin ich nicht eine geschickte Traumdeuterin? AGATHE Deine Liebe zu mir macht dich dazu, liebes, fröhliches Kind! Gleichwohl - hast du nie gehört, dass Träume in Erfüllung gingen? ÄNNCHEN für sich Fällt mir denn nichts ein, sie zu zerstreuen? Laut mit scheinbarer Ernsthaftigkeit und Furcht. Freilich, alles kann man nicht verwerfen! Ich selbst weiss da ein grausenerregendes Beispiel. Nr. 13 - Romanze und Arie ÄNNCHEN Einst träumte meiner sel'gen Base, Die Kammertür eröffnete sich, Und kreideweiss ward ihre Nase, Denn näher, furchtbar näher schlich Ein Ungeheuer Mit Augen wie Feuer, Mit klirrender Kette - Es nahte dem Bette, In welchem sie schlief - Ich meine die Base Mit kreidiger Nase - Und stöhnte, ach! so hohl! und ächzte, ach! so tief! Sie kreuzte sich, rief, Nach manchem Angst- und Stossgebet Susanne! Margaret! Susanne! Margaret! Und sie kamen mit Licht - Und - denke nur! - und - Erschrick mir nur nicht! - Und - graust mir doch! - und - Der Geist war - Nero - der Kettenhund! Agathe wendet sich unwillig ab. ÄNNCHEN zärtlich Du zürnest mir? Doch kannst du wähnen, Ich fühle nicht mit dir? Nur ziemen einer Braut nicht Tränen! Trübe Augen, Liebchen, taugen Einem holden Bräutchen nicht. Dass durch Blicke Sie erquicke Und beglücke, Und bestricke, Alles um sich her entzücke, Das ist ihre schönste Pflicht. Lass in öden Mauern Büsserinnen trauern, Dir winkt ros'ger Hoffnung Licht! Schon entzündet sind die Kerzen Zum Verein getreuer Herzen! Holde Freundin zage nicht! Nun muss ich aber auch geschwind den Kranz holen. Die alte Elsbeth hat ihn eben aus der Stadt mitgebracht, und ich vergessliches Ding liess ihn unten. Horch, da kommen die Brautjungfern schon! Im Abgehen Guten Tag, liebe Mädchen! Da, singt immer die Braut an. Ich komme gleich wieder. Sie geht ab. VIERTER AUFTRITT Agathe. Brautjungfern in ländlicher Feiertracht, doch gleichfalls ohne Kränze und Blumen. Nr. 14 - Volkslied. Chor EINE BRAUTJUNGFER Wir winden dir den Jungfernkranz Mit veilchenblauer Seide; Wir führen dich zu Spiel und Tanz, Zu Glück und Liebesfreude! ALLE einen Ringelreihn um Agathe tanzend Schöner grüner, schöner grüner Jungfernkranz! Veilchenblaue Seide! Veilchenblaue Seide! EINE BRAUTJUNGFER Lavendel, Myrt' und Thymian, Das wächst in meinem Garten; Wie lang bleibt doch der Freiersmann? Ich kann es kaum erwarten. ALLE wie oben Schöner grüner, schöner grüner Jungfernkranz! Veilchenblaue Seide! Veilchenblaue Seide! EINE BRAUTJUNGFER Sie hat gesponnen sieben Jahr' Den goldnen Flachs am Rocken, Die Schleier sind wie Spinnweb' klar, Und grün der Kranz der Locken. ALLE wie oben Schöner grüner, schöner grüner Jungfernkranz! Veilchenblaue Seide! Veilchenblaue Seide! EINE BRAUTJUNGFER Und als der schmucke Freier kam, War'n sieben Jahr' verronnen; Und weil sie der Herzliebste nahm, Hat sie den Kranz gewonnen. ALLE wie oben Schöner grüner, schöner grüner Jungfernkranz! Veilchenblaue Seide! Veilchenblaue Seide! FÜNFTER AUFTRITT Die Vorigen. Ännchen. ÄNNCHEN mit einer zugebundenen runden Schachtel, fällt noch mit ein. Schöner grüner, schöner grüner Jungfernkranz! Nun, da bin ich wieder! Aber fast wär' ich auf die Nase gefallen. Kannst du dir's denken, Agathe? Der alte Herr Kuno hat schon wieder gespukt. AGATHE beklommen Was sagst du? ÄNNCHEN Dass ich über das alte Bild fast die Beine gebrochen hätte. Es ist diese Nacht zum zweitenmal von der Wand gefallen und hat ein tüchtiges Stück Kalk mit heruntergenommen. Der ganze Rahmen ist zertrümmert. AGATHE Fast könnte es mich ängsten! Er war der Urvater unsers Stammes. ÄNNCHEN Du zitterst auch vor einer Spinne! In einer so tollen Nacht, wo alle Pfosten krachen, ist's da zu verwundern? Auch führ' ich wohl keinen sonderlichen Hammer, und der alte Nagel war ganz verrostet. Nun frisch, noch einmal das Ende des Liedchens! Sie schneidet den Bindfaden entzwei, kniet tändelnd vor Agathe nieder und überreicht ihr die Schachtel, während sie mit den andern singt. Schöner grüner, schöner grüner Jungfernkranz! Veilchenblaue Seide - AGATHE öffnet und fährt zurück Ach! Alle ausser Ännchen, die noch kniet, fahren gleichfalls erblassend zurück. ÄNNCHEN Nun, was ist denn? Agathe nimmt den Kranz heraus; es ist ein silberner Totenkranz. Selbst erschrocken. Eine Totenkrone! Himmel, das ist - aufspringend und ihre Verlegenheit verbergend das ist nicht zum Aushalten! Da hat die alte halbblinde Botenfrau, oder die Verkäuferin, gewiss die Schachteln vertauscht! Die Brautjungfern sehen einander bedenklich an. Agathe blickt still vor sich nieder und faltet die Hände. Aber was fangen wir nun an? Sie macht schnell die Schachtel zu und verbirgt sie. Weg damit! Einen Kranz müssen wir haben! AGATHE Vielleicht ist dies ein Wink von oben; der fromme Eremit gab mir die weissen Rosen so ernst und bedeutend; windet daraus die Brautkrone! ÄNNCHEN Vor dem Altar und im Sarg mag die Jungfrau weisse Rosen tragen. Sie nimmt die Rosen schnell aus dem Blumentopf und verschlingt sie zu einem Kranz. Ein herrlicher Einfall! Sie verschlingen sich von selbst sie setzt den Kranz Agathe auf und stehen dir allerliebst! - Doch nun lasst uns auch gehen, unsere Begleiter werden sonst ungeduldig - Singt! singt! BRAUTJUNGFERN UND ÄNNCHEN im Abgehen mit gedämpfter Stimme Schöner grüner, schöner grüner Jungfernkranz! Veilchenblaue Seide! Veilchenblaue Seide! Verwandlung Eine romantisch schöne Gegend Auf der einen Seite und in der Hälfte des Hintergrundes die fürstlichen Jagdzelte, worin vornehme Gäste und Hofleute, alle Brüche auf den Hüten, bankettieren. Auf der andern Seite sind Jäger und Treibleute gelagert, welche gleichfalls schmausen; hinter ihnen Hirsche, Eber und anderes Wildbret in Haufen aufgetürmt. SECHSTER AUFTRITT Ottokar. Kuno. Max. Kaspar. Jäger. Treibleute. Zuletzt Agathe, Ännchen, der Eremit, die Brautjungfern und ein Zug von Landleuten. Ottokar im Hauptzelt an der Tafel; am untersten Platz Kuno. Max in Kunos Nähe, doch ausserhalb, auf seine Büchse gestützt. Auf der entgegengesetzten Seite Kaspar hinter einem Baum lauschend. Nr. 15 - Jägerchor CHOR DER JÄGER Was gleicht wohl auf Erden dem Jägervergnügen, Wem sprudelt der Becher des Lebens so reich? Beim Klange der Hörner im Grünen zu liegen, Den Hirsch zu verfolgen durch Dickicht und Teich Ist fürstliche Freude, ist männlich Verlangen, Erstarket die Glieder und würzet das Mahl. Wenn Wälder und Felsen uns hallend umfangen, Tönt freier und freud'ger der volle Pokal! Jo ho! Tralalalala! Diana ist kundig, die Nacht zu erhellen, Wie labend am Tage ihr Dunkel uns kühlt. Den blutigen Wolf und den Eber zu fällen, Der gierig die grünenden Saaten durchwühlt, Ist fürstliche Freude, ist männlich Verlangen, Erstarket die Glieder und würzet das Mahl. Wenn Wälder und Felsen uns hallend umfangen, Tönt freier und freud'ger der volle Pokal! Jo ho! Tralalalala! Anstossen der Gläser und lautes Gejubel. OTTOKAR Genug der Freuden des Mahls, werte Freunde und Jagdgenossen! Und nun noch zu etwas Ernstem. Ich genehmige sehr gern die Wahl, welche Ihr, mein alter wackerer Kuno, getroffen habt. Der von Euch erwählte Eidam gefällt mir. KUNO Ich kann ihm in allem das beste Zeugnis geben; gewiss wird er sich stets beeifern, Eurer Gnade würdig zu sein. OTTOKAR Das hoff' ich. Sagt ihm, dass er sich bereit halte! Kuno geht aus dem Zelt, spricht mit Max und geht dann wieder hinein. KASPAR für sich Wo bleibt nur das Döckchen? Hilf, Samiel! Er klettert auf den Baum und sieht sich um. OTTOKAR Wo ist die Braut? Ich habe so viel zu ihrem Lobe gehört, dass ich auf ihre Bekanntschaft recht neugierig bin. KUNO Nach dem Beispiel Eurer erlauchten Ahnen war't Ihr immer sehr huldreich gegen mich und mein Haus. MAX hält die Kugel in der hohlen Hand und blickt starr auf sie hin; für sich Dich sparte ich auf - Unfehlbare! Glückskugel! Aber du lastest jetzt zentnerschwer in meiner Hand. KUNO Der Zeit nach muss meine Tochter bald hier sein. Doch wollt Ihr mir gnädig Gehör schenken, Herr Fürst, so lasst den Probeschuss vor ihrer Ankunft ablegen. Der gute Bursch hat seit einiger Zeit, wo freilich die Entscheidung seines Glücks immer mehr herannahete, ganz besondern Unstern gehabt. Ich fürchte, die Gegenwart der Braut könne ihn in Verwirrung setzen. OTTOKAR lächelnd Er scheint allerdings für einen Weidmann noch nicht kaltes Blut genug zu besit zen. Solang' ich ihn nur aus der Ferne beobachtete, tat er drei Meisterschüsse. Aber seit dem Augenblick, da ich ihn rufen liess, hat er stets gefehlt. KUNO Das steht nicht zu leugnen, und doch war er früher stets der Geschickteste. OTTOKAR Wer weiss, Alter, ob's uns beiden am Hochzeitstag besser gegangen wäre! Indes, alte Gebräuche muss man ehren! Zudem - lächelnd und laut, dass es Max vernehmen soll habt Ihr ja noch einen ältern Jägerburschen, Kuno! dem, wenigstens den Jahren nach, der Vorzug gebührte. KUNO Dieser - gnädigster Herr - erlaubt mir - MAX für sich Kaspar hat vielleicht noch seine letzte Freikugel. Er könnte wohl gar - er ladet hastig und stösst die Kugel in den Lauf Noch einmal und nimmer wieder! OTTOKAR Nun, es ist bloss, um das Herkommen zu beobachten und meine Gunst zu rechtfertigen. Er tritt aus dem Gezelt. Gäste und Hofleute folgen. Die Jäger erheben sich und treten auf die andere Seite. Wohlauf, junger Schütz! einen Schuss, wie heut früh deine drei ersten, und du bist geborgen! Nachdem er sich umgeschaut. Siehst du dort auf dem Zweig die weisse Taube? Die Aufgabe ist leicht. Schiess! Max legt an. In dem Augenblick, da er losdrücken will, tritt Agathe mit den übrigen zwischen den Bäumen heraus, wo die weisse Taube sitzt. AGATHE schreit Schiess nicht! Ich bin die Taube! Die Taube flattert auf und nach dem Baum, von welchem Kaspar eilig herabklettert. Max folgt mit dem Gewehr; der Schuss fällt. Die Taube fliegt fort. Sowohl Agathe als Kaspar schreien und sinken. Hinter der ersten tritt der Eremit hervor, fasst sie auf und verliert sich dann wieder unter dem Volk. Dies alles ist das Werk eines Augenblicks. Sowie der Schuss fällt, fängt das Finale an. Nr. 16 - Finale Ännchen, Max, Ottokar, Kuno und einige Landleute sind um Agathe im Hintergrund beschäftigt. Der übrige Chor steht in angstvollen Gruppen verteilt, nach Agathe und Kaspar blickend. CHOR DER HOFLEUTE, JÄGER UND LANDLEUTE Schaut! o schaut! Er traf die eigne Braut! EINIGE Der Jäger stürzte vom Baum! CHOR Wir wagen's kaum, Nur hinzuschaun! O furchtbar Schicksal, o Graun! Unsre Herzen beben, zagen! Wär' die Schreckenstat geschehn? Kaum will es das Auge wagen, Wer das Opfer sei, zu sehn. Ottokar und seine nähere Umgebung sind zu Agathe geeilt; geringere Jäger zu Kaspar. Agathe wird in den Vordergrund auf eine Rasenerhöhung gebracht. Alle sind um sie beschäftigt. Max liegt vor ihr auf den Knien. AGATHE erwacht aus schwerer Ohnmacht Wo bin ich? War's Traum nur, dass ich sank? ÄNNCHEN O fasse dich! MAX UND KUNO Sie lebt! MAX, KUNO UND CHOR Den Heil'gen Preis und Dank! Sie hat die Augen offen! EINIGE auf Kaspar zeigend Hier dieser ist getroffen, Der rot vom Blute liegt! KASPAR sich krampfhaft krümmend Ich sah den Klausner bei ihr stehn; Der Himmel siegt! Es ist um mich geschehn! AGATHE sich nach und nach erholend und aufstehend Ich atme noch, der Schreck nur warf mich nieder, Ich atme noch die liebliche Luft, Ich atme noch! KUNO Sie atmet frei! MAX Sie lächelt wieder! AGATHE O Max! MAX Die süsse Stimme ruft! AGATHE O Max, ich lebe noch! MAX Agathe, du lebest noch! ALLE Den Heil gen Preis und Dank! Samiel kommt hinter Kaspar aus der Erde, von den übrigen ungesehen. KASPAR erblickt Samiel Du, Samiel! schon hier? So hieltst du dein Versprechen mir? Nimm deinen Raub! Ich trotze dem Verderben! Er hebt die geballte Faust drohend gen Himmel. Dem Himmel Fluch! - Fluch dir! Er stürzt unter heftigen Zuckungen zusammen. Samiel verschwindet. CHOR von Grausen ergriffen Ha! - Das war sein Gebet im Sterben? KUNO Er war von je ein Bösewicht! Ihn traf des Himmels Strafgericht! CHOR UND KUNO Er war von je ein Bösewicht! Ihn traf des Himmels Strafgericht! Er hat dem Himmel selbst geflucht! Vernahmt ihr's nicht? Er rief den Bösen! OTTOKAR Fort! stürzt das Scheusal in die Wolfsschlucht! Einige Jäger tragen den Leichnam fort. OTTOKAR zu Max Nur du kannst dieses Rätsel lösen, Wohl schwere Untat ist geschehn! Weh dir! wirst du nicht alles treu gestehn! MAX Herr! unwert bin ich Eurer Gnade; Des Toten Trug verlockte mich, Dass aus Verzweiflung ich vom Pfade Der Frömmigkeit und Tugend wich; Vier - Kugeln - die ich heut verschoss - Freikugeln sind's, die ich mit jenem goss. OTTOKAR zornig So eile, mein Gebiet zu meiden, Und kehre nimmer in dies Land! Vom Himmel muss die Hölle scheiden, Nie, nie - empfängst du diese reine Hand! MAX Ich darf nicht wagen, Mich zu beklagen; Denn schwach war ich, obwohl kein Bösewicht, KUNO Er war sonst stets getreu der Pflicht! AGATHE O reisst ihn nicht aus meinen Armen! JÄGER Er ist so brav, voll Kraft und Mut! CHOR O er war immer treu und gut! ÄNNCHEN Gnädiger Herr, o habt Erbarmen! KUNO UND CHOR Gnäd'ger Herr, o habt Erbarmen! ÄNNCHEN O habt Erbarmen! OTTOKAR Nein, nein, nein! Agathe ist für ihn zu rein! zu Max Hinweg, hinweg aus meinem Blick! Dein harrt der Kerker, kehrst du je zurück! Der Eremit tritt auf. Alles weicht ehrerbietig zurück und begrüsst ihn demutsvoll, selbst der Fürst entblösst sein Haupt. EREMIT Wer legt auf ihn so strengen Bann! Ein Fehltritt, ist er solcher Büssung wert? OTTOKAR Bist du es, heil'ger Mann! Den weit und breit die Gegend ehrt? Sei mir gegrüsst, Gesegneter des Herrn! Dir bin auch ich gehorsam gern; Sprich du sein Urteil; deinen Willen Will freudig ich erfüllen. EREMIT Leicht kann des Frommen Herz auch wanken Und überschreiten Recht und Pflicht, Wenn Lieb' und Furcht der Tugend Schranken, Verzweiflung alle Dämme bricht. Ist's recht, auf einer Kugel Lauf Zwei edler Herzen Glück zu setzen? Und unterliegen sie den Netzen, Womit sie Leidenschaft umflicht, Wer höb' den ersten Stein wohl auf? Wer griff' in seinen Busen nicht? Drum finde nie der Probeschuss mehr statt! Ihm - Herr - mit finsterm Blick auf Max der schwer gesündigt hat, Doch sonst stets rein und bieder war, Vergönnt dafür ein Probejahr! Und bleibt er dann, wie ich ihn stets erfand, So werde sein Agathens Hand! OTTOKAR Dein Wort genüget mir, Ein Höh'rer spricht aus dir. ALLE Heil unserm Fürst, er widerstrebet nicht Dem, was der fromme Klausner spricht! OTTOKAR zu Max Bewährst du dich, wie dich der Greis erfand, Dann knüpf' ich selber euer Band! MAX Die Zukunft soll mein Herz bewähren, Stets heilig sei mir Recht und Pflicht! AGATHE zu Ottokar O lest den Dank in diesen Zähren; Das schwache Wort genügt ihm nicht! OTTOKAR UND EREMIT. Der über Sternen ist voll Gnade; Drum ehrt es Fürsten, zu verzeihn! KUNO zu Max und Agathe Weicht nimmer von der Tugend Pfade, Um eures Glückes wert zu sein! ÄNNCHEN zu Agathe O dann, geliebte Freundin, schmücke Ich dich aufs neu zum Traualtar! EREMIT Doch jetzt erhebt noch eure Blicke Zu dem, der Schutz der Unschuld war! Er kniet nieder und erhebt die Hände. Agathe, Kuno, Max, Ännchen und mehrere des Volkes folgen seinem Beispiel. ALLE MIT DEM CHOR Ja, lasst uns zum Himmel die Blicke erheben, Und fest auf die Lenkung des Ewigen baun! - AGATHE, ÄNNCHEN, MAX, KUNO, OTTOKAR UND EREMIT Wer rein ist von Herzen und schuldlos im Leben, Darf kindlich der Milde des Vaters vertraun! ALLE Ja, lasst uns die Blicke erheben, Und fest auf die Lenkung des Ewigen baun, Fest der Milde des Vaters vertraun! Wer rein ist von Herz und schuldlos im Leben, Darf kindlich der Milde des Vaters vertraun! (libretto Johann Friedrich Kind) All rights reserved © Kimiyo Weber,Carl Maria von/Der Freischütz
https://w.atwiki.jp/oper/pages/920.html
第3幕 前奏曲 ジンジャーブレッドの家 第2幕の終りと同じ情景 背景はまだ霧に包まれている それは次第に晴れてきて花咲く舞台となる 天使たちはいなくなっている 朝がやってくる 露の妖精がやってきて眠っている子供にベルフラワーから露を振りかける 【露の妖精】 小さなつゆの妖精よ わたしは お日さまといっしょに旅をするの わたしは 東から西へ 知っているのよ わたしは だれが悪い子で だれがいい子かをね クリン!クラン!クリン!クラン! わたしは金色のお日さまの光といっしょにやってきて あなたたちの小さな目をのぞきこむ それから冷たいしずくで目をさまさせるの 野原や牧場で眠っているものたちを さあ飛び立ちなさい 元気なものたちよ 朝早い時間には きっといいことがあるからね 起きなさい お寝坊さん 目をさまして! お日さまの光はほほえんでいるわ 起きなさい お寝坊さん 起きて 起きて! (急いで歌いながら去って行く) (子供たちは目覚める。グレーテルは目をこすってあたりを見回しちょっとびっくりしている 他方ヘンゼルは寝返りをうってまだ眠っていようとする) 【グレーテル】 ここはどこ?目がさめたのね あたし? これは夢かしら? ここであたし モミの木の下にいるのね! 枝の上高くには やさしいさえずりが 小鳥たちがとても甘い歌をうたってるのよ とっても早く 目をさましているのね 朝の歌をうたうために かわいい鳥さんたち かわいい鳥さんたち おはよう! (彼女はヘンゼルの方に向く) そこにいるのは ねぼすけなヤマネさんね! いいかげんに 起きなさい! ティ レ リ レ リ もう早くないわ! ティ レ リ レ リ もう早くないわ! ヒバリは歌ってる 天高くのぼって ティ レ リ レ リ (等々) 【ヘンゼル】 (突然起き上がって空中をジャンプしながら) コケコッコー! まだ早いよ! コケコッコー! まだ早いよ! ああ 歌声はきこえてるよ 朝が来たんだ! 【グレーテル】 チ チ チ チ チ レ リ レ ... 【ヘンゼル】 コケコッコー! ウー ウー ウー (等々) とっても気持ちいいぞ どうしてか分かんないけど! 今日みたいにこんなにぐっすり眠れたことはない! 【グレーテル】 だけど聞いてよ この木の下で あたし とってもスゴイ夢をみたのよ! 【ヘンゼル】 (考え込みながら) そうさ!ぼくも夢を見たよ! 【グレーテル】 夢であたし ざわめきとすずの音を聞いたの 天使の合唱のような天国の歌声を バラ色のかがやきの中 光の雲が 暗やみの中をただよってきたの 見たのよ とつぜん明るくなって 天からのかがやきがふってきて 金色のかいだんを あたし見たわ 天使たちがまいおりて来たの 金色のはねのかわいい天使たちが 【ヘンゼル】 (途中でさえぎって) たしか14人いたよね! 【グレーテル】 (びっくりして) それじゃ 全部見たのね? 【ヘンゼル】 もちろんさ すごくきれいだったよ! あっちの方へ行くのを見たんだ (ヘンゼルは振り向いて奥の方を見る その瞬間に最後の霧が晴れる すると松の茂みがあったところにのぼって行く太陽の光に照らされて「ジンジャーブレッドの家」がイルゼ岩のそばに立っている 左側の少しはなれたところにパン焼きのかまどがある 右側には大きな鳥カゴ その両方ともがジンジャーブレッドの家にお菓子の人形の壁でつながっている) 【グレーテル】 (びっくりしてヘンゼルを後にさがらせて) じっとして! じっとして! 【ヘンゼル】 (驚いて) なんだ いったいなんの魔法なんだろう? こんなもの 今まで見たことがないぞ! (ふたりはそのジンジャーブレッドハウスを魔法にかけられたようにじっと見つめる) 【グレーテル】 (だんだん落ち着いてくる) とってもいいにおいがするわ ねえ見て とってもきれいな ケーキやトルテの... (ヘンゼルと一緒に) ...小さなおうち クッキーやトルテで 高いやねはできていて まどは ほんものの まっしろなおさとう みずみずしいブドウが 軒さきに並んでいて すごい!まわりに見えるのは ジンジャーブレッドのフェンスだ! おお すてきなお城 お前はかわいくておいしそうだよ 森のお姫さまが もしかすると住んでいるのかもね? ああ もしこのおうちに きれいな森のお姫さまがいるのなら パーティを開いてくれるんだろうに ケーキとワインで すごいパーティーをね ぼくたちもなかまに入れてよ ぼくたちもなかまに入れてよ 入れてよ! 【ヘンゼル】 音がしないし だれもいないみたいだ! さあ あそこに行ってみよう! 【グレーテル】 (おびえて彼を引きとめる) ほんきでそう思ってるの? ねえ どうしてそんなに向こう見ずなの? わかんないじゃない 何がこのふしぎな家の中にいるのか? 【ヘンゼル】 ああごらんよ ごらん あの小さな家はぼくたちにほほ笑んでる!ああ!天使たちがぼくたちのために持ってきたのさ! 【グレーテル】 (考え込んで) 天使? ええ きっとそうね! 【ヘンゼル】 そうさ グレーテル ぼくたちをさそってくれてるんだよ! さあ ちょびっとだけでもかじらせてもらおうよ! 【ふたり】 さあ かじってみましょう さあ かじってみましょう 二ひきのネズミがかじるみたいに (手をつないで奥に向かってスキップしていき 順番に家の前に立ってから 注意深くつま先立ちでこっそり近づく 少しためらった後 ヘンゼルは右端の角のケーキのかけらをこわす) 【家からの声】 むしゃむしゃむしゃと だれが私の家をかじっているんだい (ヘンゼルはびっくりしてケーキのひときれを落としてしまう) 【ヘンゼル】 いまの聞いた? 【グレーテル】 (おずおずと) 風よ.... 【ヘンゼル】 ...風だね.... 【ふたり】 ...天の子よ! 【グレーテル】 (再びケーキのかけらを取って味見してみる) うーん! 【ヘンゼル】 (グレーテルをうらやましそうに見て) 味はどう? 【グレーテル】 (ヘンゼルに少し食べさせて) 少しわけてあげるわ! 【ヘンゼル】 (うっとりして胸の上に手を置く) ホイ! 【グレーテル、ヘンゼル】 ホイ! (等々) おお おいしいケーキ なんて甘い味がするんでしょう! まるであたし 天国にいるみたいよ! 【ヘンゼル】 ハッ なんてうまいんだ! 【グレーテル】 これ おいしすぎよ! 【ヘンゼル】 なんて甘いんだ! 【グレーテル】 なんておいしいの! 【ヘンゼル】 ああ.... 【グレーテル】 なんて甘いの! 【ヘンゼル】 ...なんておいしいんだ! 【グレーテル】 きっとここにお菓子やさんが住んでるのね! 【ヘンゼル】 おい お菓子!気をつけろ! 穴が今あけられるんだぞ 小さなネズミに! (彼は壁のケーキの大部分を壊す) 【家からの声】 むしゃむしゃむしゃと だれが私の家をかじっているんだい? 【グレーテル、ヘンゼル】 風よ 風よ 天の子よ! (ドアの上のところが静かに開いて悪い魔女の頭が見える 子供たちはそれには気づかず陽気にさわいでいる すると魔女はドアを完全に開き、子どもたちに向かってこっそりに忍び寄ると ヘンゼルの無防備な背中からロープを彼の首めがけて投げつける) 【グレーテル】 ちょっと待って くいしんぼネズミさん ネコが家から出て来るわよ 【ヘンゼル】 (かじりつづけながら) もっと食べたいんだ じゃましないでくれよ 【グレーテル】 (彼の手からかけらをひったくって) あわてちゃだめよ 風さん 風さん! 【ヘンゼル】 (それをうばい返して) 天の子よ ぼくの見つけたのはぼくのものだよ! 【グレーテル、それからヘンゼル】 (笑う) ハハハ (等々) 【お菓子の魔女】 (派手に笑う) ヒ ヒ ヒ ヒ (等々) 【ヘンゼル】 (おびえて) あっちいけ!だれだおまえ?あっちいけ! 【魔女】 (子どもたちを引っ張って) 天使ちゃんたちや! あたしのおちびちゃんたちや! (子供たちをなでて) 会いに来てくれたんだね?かわいいねぇ! かわいい子供たちだ まるまると太って! 【ヘンゼル】 (逃げようと必死に無駄な抵抗をする) だれだおまえ こわいおばさん?はなせ! 【魔女】 まあ かわいい子や 強がったりしなくてもいいんだよ! すぐにわかるさ あたしが全然こわくはないってことをね あたしゃ甘いもの好きのロジーナだよ 心の中はいつでもやさしいのさ 小さな子どものように無邪気だよ! だから小さい子どもが大好きなのさ! かわいいねえ かわいいねえ ああ!食べちゃいたいくらいに! (ヘンゼルをなでる) 【ヘンゼル】 あっちいけ!ぼくの前からいなくなれ! (足をふみならしながら) きけよ ぼくはお前なんかきらいなんだ! 【魔女】 (派手に笑って) なんておいしそうないたずらっ子たちだろうねえ 特にお前 あたしのかわいい女の子や! さあ、小さなネズミちゃん あたしの小さなおうちにおいで! お前たち 来ればきっといいことがあるよ 中にはおいしいお菓子がいっぱいなのさ! チョコレート トルテ マージパン 甘いクリームをかけたケーキ 豆のお菓子に 聖母さまのお菓子 それにおかゆがストーブの上にのってるよ ほしブドウに イチジクに そしてアーモンドやココナッツ 家の中にあるものは みなお前たちのものさ そう みなお前たちのものさ 【ヘンゼル】 いっしょになんて行くもんか いやなおばさんめ! 【グレーテル】 あんたはなれなれしすぎるのよ! 【魔女】 ごらんよ ごらん! ごらん かしこい子! 子どもたちや あたしゃあんたたちにやさしくしてあげるよ あたしと一緒だと あんたたちゃ天国にいるみたいなんだよ! さあ、小さなネズミちゃん あたしの小さなおうちにおいで! お前たち 来ればきっといいことがあるよ 中にはね... 【グレーテル】 ねえ、あんたは何するつもりなの... 【魔女】 ...おいしいお菓子がいっぱいなのさ! 【グレーテル】 ...あたしのおにいちゃんに何すんの? 【魔女】 それはだね... あたしゃこの子にたらふく食わせてやるのさ 栄養たっぷりのものばかりをね そして柔らかくておいしくするんだよ そしてこの子がおとなしくて お行儀がよくて ヒツジみたいにすなおでガマンづよければね そしたらね ヘンゼル あたしゃお前の耳にささやいてあげるよ とってもうれしいことがあるよってね! 【ヘンゼル】 だったらはっきり言えよ 大声で 耳もとでささやかずに... 【魔女】 ヘッ? 【ヘンゼル】 どんなうれしいことがぼくにあるって言うんだよ? 【魔女】 ああ かわいい子どもたちや お聞き そしてごらん あんたたちはよろこびのあまりに死んでしまうんだよ! 【ヘンゼル】 ああ ぼくは目も耳もいいからね! ちゃんとわかるのさ あぶないってことは! (力づよく) グレーテル しんじちゃだめだ あんなウソを! さあ 妹よ 逃げよう (彼はその間にロープから抜け出してグレーテルといっしょに手前の方へ走って行こうとする だが二人は魔女に引き戻される 魔女が腰のおびにかけていたつえをふたりにむかって振り上げて魔法をかけるようなしぐさをしたのだ) 【魔女】 お待ち! (舞台はだんだん暗くなる) ホークス ポークス 魔女の杖! 動こうとしたら お前たちを川が止めるのさ! 前にも後ろにも動けないだろ? わるい目がお前たちに魔法をかけたのさ! 頭も固まって首もまわらないよ! (つえの先がはげしく光りはじめる) ホークス ポークス お次はヨークス 子どもたち この魔法のつえをごらん 目をこちらに 頭をじっとして 物置にお入り このバカめ (また新しい呪文 つえの光に目がひきつけられて動けないヘンゼルを引っ張って行く 物置におしこめて格子のある扉を閉める) ホークス ポークス ボーヌス ヨークス マリュス トーカス ホークス ポークス! ボーヌス ヨークス マリュス ローカス! (だんだんステージはまた明るくなってきて 魔法のつえの光も弱まっていく) ホークス ポークス ボーヌス ヨークス マリュス ロークス ホークス ポークス! (まだ動かないで立っているグレーテルに向かって楽しそうに) さあグレーテル おりこうにしてるんだよ ヘンゼルはすぐに太るだろうよ そうなってもらわなきゃならぬ できるだけね あまいアーモンドとレーズンで太らすのさ あたしゃ家に入って いそいで取ってくるからね お前はそこでじっとしてるんだよ! (魔女はニヤリとしながら指で彼女をおどかして家の中に入る) 【グレーテル】 (かたまって動けずに) ふぅ!なんてこわい魔女なんでしょう! 【ヘンゼル】 (急いでささやく) グレーテル しーっ!そんな大声でしゃべっちゃだめだ! よく考えて しっかり注意していようよ どんなことでも魔女はやってしまうからね 魔女がさせようとすることを何でもきいてるふりをして - ここに魔女がもう戻ってくるよ - しーっ!だまって! (魔女は出てきて グレーテルがまだ静かでいることを確かめてから ヘンゼルのためにバスケットいっぱいのアーモンドとレーズンを出す) 【魔女】 さあ ぼうや お前の舌につめこんでやろう! (ヘンゼルの口の中にレーズンを押し込む) お食べ 鳥ちゃん でなきゃ死ぬよ! お菓子のくすりを しっかりお食べよ! (グレーテルの方を向き ネズの木の枝で魔法をとく) ホークス ポークス マルベリーの林! うごけ 手足よ シュッ! (グレーテルは再び動けるようになる) さあまた動けるようになったね かわいいちびちゃん あたしのためにすばやく足を動かしとくれ! お行き お人形ちゃん さっさといそいで 中のちいさなテーブルから取っておいで ボウルに おさらに ナイフにフォーク あたしの口をふくナプキンもだよ さあ とっととするんだよ さもなきゃお前も物置にぶちこむからね! (魔女は笑いながらおどかしてグレーテルを急がせる) ヒ ヒ ヒ ヒ ヒ ヒ! (立ったままで眠っているヘンゼルに) おや 坊やは寝てるようだね まあ見てごらんよ まったく若いもんはよく眠るもんだ! まあ ぐっすり眠っておきなさい かわいい羊ちゃん もうすぐお前は永久に眠るんだからね だけど まずはグレーテルの方にしようかねぇ お前の方から おじょうちゃん 始めようか かわいくて やわらかくて まるくて 魔女の口にぴったりだよ! (魔女はかまどのドアを開けて中のにおいをかぐ 彼女の顔は派手な濃い赤い光で照らされる) 生地のしたくができたら いよいよ焼けるんだよ ほら なんてかまどの中で火が燃えさかっていることか! (魔女はさらに何本かのまきを下にくべる - 炎は高く吹き上がり そしてまた静まる 魔女はうれしそうに両手をこする) そうさ グレーテルちゃん もうすぐ焼いたお菓子になるんだよ! ごらん ごらん ごらんよ かしこい子! さあ すぐにかまどの中をのぞいて ジンジャーブレッドのようすを見るんだよ! お前が中にはいったら ドシン! ドアをしめるのさ そしたらかわいいグレーテルちゃんは あたしの焼き菓子さ! こんがり焼けて変わるのさ おさとうとアーモンドののったお菓子にね! あたしの魔法のかまどの中で お前はおいしいジンジャーブレッドになるんだよ! ごらん ごらんよ かしこい子! ヒ ヒ ヒ ヒ (等々) (はげしく喜んで魔女はほうきをつかみ それにまたがって馬のようにかけ回る) そら ホップ ホップ ホップ ギャロップ ロップ ロップ あたしのお馬 そらホップ ぐずぐずするな! (ほうきに乗ってあたりをスキップする) やりたいほうだい 明るい昼間に ぐるぐる飛びはねながら 家のまわりを回るのさ! (再びほうきに乗る 一方グレーテルは窓のところで聞き耳を立てている) まっくらな夜 みんな眠っているとき 魔女のパーティのために えんとつから出るのさ! 五と六から 魔女は言うのさ 七と八ができるってね そういうことさ 九はひとつで 十はなんにもない たくさんは なんにもない 魔女はそう言うんだよ! こんな風に魔女は夜明けまで馬に乗るのさ! (はげしく飛びはねながら魔女はほうきにまたがって舞台の奥を走り回る ジンジャーブレッドの家の後に一度消えるがまたあらわれる 手前に来ると魔女は突然止まる) プルル!ほうきの馬よ 高く! (魔女は物置に飛びはねながら戻ると ヘンゼルをほうきでくすぐって目をさまさせる) さあ 起きな ぼうや お前の舌を見せとくれ (ヘンゼルは自分の舌を伸ばす) とろりと やわらか!ムゥ ムゥ ムゥ! うまそうな うまそうな!ムゥ ムゥ ムゥ! うまそうな小さいいたずらっ子ちゃん お前のゆびを見せとくれ (ヘンゼルは木のえだをつきだす) おや!まあ! 棒きれみたいじゃないか ああ! ぼうや お前のゆびは ちっちゃくてみすぼらしいよ! (よび出す) おい!グレーテルや! (グレーテルはドアのところに現れる) レーズンとアーモンドをここに持っておいで ヘンゼルがもっと食べたいんだよ! (グレーテルは家の中にスキップして入り すぐにレーズンとアーモンドでいっぱいのバスケットを持って戻ってくる) 【グレーテル】 アーモンドはここよ! (魔女がそれをヘンゼルに食べさせている間に こっそりと魔女の後ろに行き ネズの木の枝を手にとって) (こっそりと) ホークス ポークス マルベリーの林 うごけ 手足よ シュッ! 【魔女】 (いそいでふりむいて) 何て言ったんだい グレーテルちゃんや? (ヘンゼルはまた動けるようになる) 【グレーテル】 (すこしどぎまぎして) おいしく食べてね ヘンゼルちゃん!って言いました 【魔女】 へっ? 【グレーテル】 (もっと大声で) おいしく食べてね ヘンゼルちゃん!って 【魔女】 ヒ ヒ ヒ!あたしのかわいいヒナちゃんや お前にもエサを食わせてやろうかねぇ! (グレーテルの口の中にもレーズンを押し込む) お食べ 鳥ちゃん でなきゃ死ぬよ! お菓子のくすりを しっかりお食べよ! (魔女はかまどのとびらを開き、火はすこしおさまった ヘンゼルはグレーテルが気付くように合図をする) 【ヘンゼル】 (そっと物置の戸を開けて) 妹よ 気を付けろ! 【魔女】 (グレーテルをいやらしい目で見て) 口からよだれが出そうだよ このうまそうな子を見てると! おいで グレーテルちゃん お砂糖みたいな女の子や! (グレーテルは近づいてゆく) かまどに首をつっこんで ジンジャーブレッドをよく見ておくれ しっかり見張ってておくれよ そう! こんがり茶色に焼けてるかどうか それともまだ焼けてないのかを たやすい仕事だよ! (グレーテルはためらっている) 【ヘンゼル】 (かごからこっそり抜け出して) 妹よ 気を付けろ! 【グレーテル】 (とぼけた顔をして) えっ よくわからないのですけど どうすればいいのか? 【魔女】 お前がしなきゃならないのは 少しのびあがることだけさ! 頭を前に出すんだよ ままごとみたいなもんだろう! 【ヘンゼル】 (グレーテルの服をつかんで) 妹よ 気を付けろ! 【グレーテル】 (自信なさそうに) あたし とってもバカなの やりかたがよくわかってません! だからやって見せてくださいな どうやってのびあがればいいんですか? 【魔女】 (せっかちなジェスチャーをしながら) 頭を前に出すんだよ ままごとみたいなもんだろう! (魔女はぶつぶつ言いながら オーブンの口を覗き込み 体を半分中へと伸ばす そこをヘンゼルとグレーテルがはげしく突き飛ばすので 魔女はかまどの中に飛び込んでしまう 二人はすばやくドアを閉じる) 【グレーテル、ヘンゼル】 (あざけるように) "お前が中にはいったら ドシン! ドアをしめるのさ バタン! " お前はグレーテルのかわりに ... こんがりやけたお菓子になるのさ! (ヘンゼルとグレーテルはおおよろこびでだきあう) ヤッホー!魔女をやっつけたぞ ネズミのように死んで もうこわいものはない! ヤッホー!魔女はしずかになった ネズミのように静かになって あとはケーキがいっぱいだ 今はもう こわいことはおしまいだ こわい魔女もいない おそろしい夢は終わったんだ! (おたがいの手をにぎり合う) さあ よろこびいっぱいに たき火のまわりをおどろうよ お菓子の家の中にはあふれてる すばらしい喜びのごちそうが ヘイ ユッヘ ユッヘ!... (ふたりは互いに抱き合いながらぐるぐる回り それから手前のジンジャーブレッドの家の方に向かう ジンジャーブレッドの家のところまでくるとヘンゼルはグレーテルから体をはなして家の方に駆け入るとドアをこわして 上の入口からリンゴやナシ オレンジや金色のナッツ あらゆる種類のお菓子をエプロンを広げているグレーテルに向かって投げる 一方 オーブンの中の魔女は力強くはぜ始めて 炎が空高く燃え上がる それから激しい爆音がして オーブンは雷のように崩壊する 。ヘンゼルとグレーテルは驚きのあまり獲物を落とし あわてて駆け寄るとそこで凍り付いたように動けなくなる 彼らの驚きは最高潮にまで高まる 列をなした子供たちがその体を包んでいたケーキの皮を落として立っていたことに気が付いて) 【ヘンゼル】 あそこに ちいさな子どもたちが見えるぞ! 【グレーテル】 どこから来たのかしら? 【お菓子になった子供たち】 (まるでお菓子のすがただったときのように動かず目をとじている) たすかった 自由だ これからずっと! 【グレーテル】 小さなお目々はとじてるわ まだ眠ってるのに とてもすてきに歌ってるのよ! 【お菓子になった子供たち】 わたしにさわって そしたらわたし 目があけられるの! 【ヘンゼル】 (恥ずかしそうに) お前がさわってくれるかい ぼくには自信がないや! 【グレーテル】 ええ このかわいいお顔をなでてあげましょう! (彼女は近くにいる子をなでると その子の目があいてほほ笑む) 【お菓子になった子供たち】 わたしにさわって わたしにさわって そしたらわたし 目があけられるの! (グレーテルは別の子どもたちもなでていく 彼らは笑みを浮かべて目を開くがじっと立ったままである そこでヘンゼルはネズの木の枝を手に取って) 【ヘンゼル】 ホークス ポークス マルベリーの林! うごけ 手足よ シュッ! (子どもたちは飛び上がって 四方からかけよってくる) 【お菓子になった子供たち】 ありがとう ありがとう あなたたちが生きている間ずっと! (子どもたちはヘンゼルとグレーテルのまわりに列をつくって集まる) 魔法はとけたぞ 今ぼくたちは歌ってとびはねる 幸せに 自由に! さあ 子どもたち わになっておどろう! みんなでちいさな手をとりあって! さあ歌って飛びはねよう さあおどって歌おう すてきなお菓子が ぼくたちをよんでる こうして歌って飛びはねるんだ (等々) よろこびのこのさけびを森中にひびかせよう 喜びのこだまが鳴りひびく この森のまわりに! (うしろに下がって) ありがとう!ありがとう! 【ヘンゼル】 天使は夢の中でそう言っている しずかな夜に... (四人のお菓子になった子どもがヘンゼルとグレーテルを囲み おじぎをする) ...なんてすばらしい... 日がやってきたんだろう 【お菓子になった子供たち】 たたえよう 感謝しよう! 【グレーテル】 天使さんたちは あたしたちをずっと見守ってくださっている 昼も 夜も あなたたちもたたえましょう 感謝しましょう このかがやきに ここでわたしたちにほほ笑んでいる わたしたちにとても幸せにほほ笑んでいる! 【ヘンゼル】 天使さんたちは ぼくたちをずっと見守ってくださっている 昼も 夜も たたえよう 感謝しよう たたえよう 感謝しよう このかがやきに ぼくたちにとても幸せにほほ笑んでいる! 【お菓子になった子供たち】 たたえよう 感謝しよう このかがやきに ここでわたしたちにほほ笑んでいる! ありがとう あなたたちが生きている間ずっと! (等々) (みな寄り集まってきてヘンゼルとグレーテルと握手をする) 【全員】 たたえよう 感謝しよう... 【おとうさん】 (舞台裏で) ラ・ラ・ラ・ラ、ラン・ラ・ラ・ラ、 わが子がどこか 探しているぞ! ラ・ラ・ラ・ラ、ラン・ラ・ラ・ラ、 ユッフ!ああ、あそこにいたぞ! (おとうさんは奥からおかあさんと一緒に現れ、子供たちを見て立ち止まる) 【ヘンゼル】 (彼らのほうに向かって急いで) おとうさん!おかあさん! 【グレーテル】 (同じように) おとうさん!おかあさん! 【おかあさん】 子供たち! 【おとうさん】 ああそこにいたな あわれな罪人たちは! (彼らはよろこんで抱き合う その間 二人の男の子は大きなジンジャーブレッドになった魔女を魔法のかまどからひっぱり出す みんなそれを見てよろこびが爆発する) 【全員】 ヘイ! 【おとうさん】 子どもたちや ようく見てごらん 魔女がどうやって魔法をかけるのかを こんなにカリカリにかたくなるまで 自分でお菓子になってしまったんだ! 【他の全員】 さあ見てみよう 見てみよう 魔女がどうやって魔法をかけるのかを こんなにカリカリにかたくなるまで 自分でお菓子になってしまったんだ! (二人の男の子がジンジャーブレッドハウスに魔女を運んでくる) 【おとうさん】 神さまがたすけてくださったのさ 悪いことが放っておかれることはない いちばん困っているときにこそ 神さまが手をさしのべてくださるんだ! そう いちばん困っているときにこそ 神さまが手をさしのべてくださるんだ! 【グレーテル ヘンゼル おかあさん ケーキの子供たち】 いちばん困っているときにこそ (おとうさんと一緒に) 神さまが手をさしのべてくださるんだ! (子供たちは楽しげに一家のまわりを囲んでダンスを踊る、幕が下りる) DRITTES BILD Vorspiel Das Knusperhäuschen Szene wie am Schlusse des 2. Bildes. Der Hintergrund noch von Nebel verhüllt, der sich während des Folgenden langsam verzieht. Die Engel sind verschwunden. Der Morgen bricht an. Taumännchen tritt auf und schüttelt aus einer Glockenblume Tautropfen auf die schlafenden Kinder. TAUMÄNNCHEN Der kleine Taumann heiss ich, und mit der Sonne reis ich, von Ost bis Westen weiss ich, wer faul ist und wer fleissig, kling! klang! kling! klang! Ich komm mit gold nem Sonnenschein und strahl in eure Äugelein, und weck mit kühlem Taue, was schläft auf Flur und Aue, dann springet auf, wer munter in früher Morgenstunde, denn sie hat Gold im Munde; drum auf, ihr Schläfer, erwachet! Der lichte Tag schon lachet, drum auf, ihr Schläfer, erwacht, erwacht! (Eilt singend davon.) (Die Kinder regen sich. Gretel reibt sich die Augen, blickt um sich und richtet sich ein wenig auf während Hänsel sich auf die andere Seite legt, um weiter zu schlafen.) GRETEL Wo bin ich? Wach ich? Ist es ein Traum? Hier lieg ich unterm Tannenbaum! Hoch in den Zweigen da lispelt es leise, Vöglein singen so süsse Weise, wohl früh schon waren sie aufgewacht und haben ihr Morgenliedchen dargebracht. Ihr lieben Vöglein, liebe Vöglein, guten Morgen! (Sie wendet sich zu Hänsel.) Sich da, der faule Siebenschläfer! Wart nur, dich weck ich! Ti-re-li-re-li, s ist nicht mehr früh! Ti-re-li-re-li, s ist nicht mehr früh! Die Lerche hat s gesungen und hoch sich aufgeschwungen. Ti-re-li-re-li (usw.) HÄNSEL (Plötzlich mit einem Satze in die Höhe springend) Ki-ke-ri-ki! s ist noch früh! Ki-ke-ri-ki! s ist noch früh! Ja, hab s wohl vernommen Der Morgen ist gekommen! GRETEL Ti-ti-ti-ti-ti-re-li-re usw. HÄNSEL Ki-ke-ri-ki! Ü-ü-ü-ü-ü (usw.) Mir ist so wohl, ich weiss nicht wie! So gut wie heute schlief ich noch nie! GRETEL Doch höre nur Hier, unterrn Baum, hatt ich nen wunderschönen Traum! HÄNSEL (nachdenklich) Richtig! Auch mir träumte was! GRETEL Mir träumte, ich hör ein Rauschen und Klingen, wie Chöre der Engel ein himmlisches Singen. Lichte Wölkchen in rosigem Schein wallten und wogten ins Dunkel hinein. Siehe Helle ward s mit einem Male, licht durchflossen vom Himmetsstrahle, eine gold ne Leiter sah ich sich neigen, Engel hernieder steigen, gar holde Englein mit gold nen Flügelein. HÄNSEL (sie lebaft unterbrechend) Vierzehn müssen s gewesen sein! GRETEL (erstaunt) Hast du denn alles dies auch gesehen? HÄNSEL Freilich, s war wunderschön! Und dorthin sah ich sie gehn. (Hänsel wendet sich nach dem Hintergrunde In diesem Augenblicke zerreisst der letzte Nebelschleier. An Stelle des Tannengehölzes erscheint glitzernd im Strahle der aufgegangenen Sonne das "Knusperhäuschen" am Ilsensteine. Links davon in einiger Entfernung befindet sich ein Backofen. Diesem rechts gegenüber ein grosser Käfig, beide mit dem Knusperhäuschen durch einen Zaun von Kuchenmännern verbunden.) GRETEL (hält Hänsel betroffen zurück) Bleib stehn, bleib stehn! HÄNSEL (überrascht) O Himmel, welch Wunder ist hier geschehn? Nein, so was hab ich mein Tag nicht gesehn! (Beide blicken wie verzaubert auf das Knusperhäuschen.) GRETEL (gewinnt allmählich die Fassung wieder) Wie duftet s von dorten, o schau nur diese Pracht, Von Kuchen und Torten ... (mit HÄNSEL zusammen) ... ein Häuslein gemacht, mit Fladen und Torten ist s hoch überdacht, die Fenster wahrhaftig, wie Zucker so blank, Rosinen gar saftig den Giebel entlang, und traun! rings zu schau n gar ein Lebkuchenzaun! O herrlich Schlösschen, wie bist du schmuck und fein, Welch Waldprinzesschen mag da wohl drinnen sein? Ach, wär doch zu Hause Waldprinzessin fein, sie lüde zum Schmause bei Kuchen und Wein, zum herrlichsten Schmause uns beide freundlich ein, uns freundlich ein, uns freundlich ein! HÄNSEL Alles bleibt still, nichts regt sich da drinnen! Komm, lass uns hineingehn! GRETEL (ihn erschrocken zurückhaltend) Bist du bei Sinnen? Junge, wie magst du so dreist nur sein? Wer weiss, wer da drin wohl im Häuschen fein? HÄNSEL O sieh nur, sieh, wie das Häuslein uns lacht! Ha! Die Englein haben s uns hergebracht! GRETEL (sinnend) Die Englein? Ja, so wird es wohl sein! HÄNSEL Ja, Gretel, sie laden freundlich uns ein! Komm, wir knuspern ein wenig vom Häuschen! BEIDE Komm, ja knuspern wir, komm, ja knuspern wir wie zwei Nagemäuschen! (Sie hüpfen Hand in Hand nach dem Hintergrunde, bleiben wiederum stehen und schleichen dann vorsichtig auf den Fussspitzen bis an das Häuschen. Nach einigem Zögern bricht Hänsel an der rechten Kante ein Stückchen Kuchen heraus.) Eine STIMME aus dem Häuschen Knusper, knusper Knäuschen, wer knuspert mir am Häuschen? (Hänsel stutzt und lässt erschrocken das Stückchen Kuchen fallen.) HÄNSEL Hast du s gehört? GRETEL (etwas zaghaft) Der Wind.... HÄNSEL ... der Wind.... BEIDE ... das himmlische Kind! GRETEL (hebt das Stück Kuchen wieder auf und versucht es) Hm! HÄNSEL (Gretel begehrlich anschauend) Wie schmeckt das? GRETEL (lässt Hänsel beissen) Da hast du auch was! HÄNSEL (legt entzückt die Hände auf die Brust) Hei! GRETEL, HÄNSEL Hei! (usw.) O köstlicher Kuchen, wie schmeckst du nach mehr! Mir ist ja, als wenn ich im Himmel schon wär! HÄNSEL Ha, wie das schmeckt! GRETEL s ist gar zu lecker! HÄNSEL Wie süss! GRETEL Wie köstlich! HÄNSEL Ha.... GRETEL Wie süss! HÄNSEL ... wie lecker! GRETEL Vielleicht hier wohnt gar ein Zuckerbäcker! HÄNSEL He, Zuckerbäcker! Nimm dich in Acht! Ein Loch wird dir jetzt vom Mäuslein gemacht! (Er bricht ein grosses Stück Kuchen aus der Wand.) Die STIMME aus dem Häuschen Knusper, knusper Knäuschen, wer knuspert mir am Häuschen? GRETEL, HÄNSEL Der Wind, der Wind, das himmlische Kind! (Der obere Teil der Haustüre öffnet sich leise und der Kopf der Knusperhexe wird sichtbar Die Kinder bemerken sie nicht und schmausen lustig weiter Dann öffnet sie vollends die Tür, schleicht behutsam auf die Kinder zu und wirft Hänsel, der ihr ahnungslos den Rücken wendet, einen Strick um den Hals.) GRETEL Wart, du näschiges Mäuschen, gleich kommt die Katz aus dem Häuschen HÄNSEL (weiter kauend) Knusp re nur zu und lass mich in Ruht GRETEL (reisst ihm das Stück aus der Hand) Nicht so geschwind, Herr Wind, Herr Wind! HÄNSEL (nimmt es ihr wieder) Himmlisches Kind, ich nehm , was ich find! GRETEL, dann HÄNSEL (lachend) Ha ha ha (usw.) KNUSPERHEXE (grell lachend) Hi hi, hi hi (usw.) HÄNSEL (entsetzt) Lass los! Wer bist du? Lass mich los! HEXE (die Kinder an sich ziehend) Engelchen! Und du mein Bengelchen! (Sie streichelt die Kinder.) Ihr kommt mich besuchen? Das ist nett! Ihr lieben Kinder, so rund und fett! HÄNSEL (macht verzweifelte Anstrengungen, sich loszumachen) Wer bist du, Garstige? Lass mich los! HEXE Na, Herzchen, zier dich nicht erst gross! Wisst denn, dass euch vor mir nicht graul . Ich bin Rosine Leckermaul, höchst menschenfreundlich stets gesinnt, unschuldig, wie ein kleines Kind! Drum hab ich die kleinen Kinder so lieb! so lieb, so lieb, ach! zum Aufessen lieb! (Sie streichelt Hänsel) HÄNSEL Geh, bleib mit doch aus dem Gesicht! (Er stampft mit dem Fusse) Hörst du, ich mag dich nicht! HEXE (grell lachend) Was seid ihr für leckere Teufelsbrätchen, besonders du, mein herziges Mädchen! Kommt, kleine Mäuslein, kommt in mein Häuslein! Ihr sollt s gut bei mir haben, will drinnen köstlich euch laben! Schokolade, Torten, Marzipan, Kuchen, gefüllt mit süsser Sahn , Johannisbrot und Jungfernleder, und Reisbrei, auf dem Ofen steht er, Rosinen und Feigen und Mandeln und Datteln sich zeigen s ist alles im Häuschen eu r eigen, ja, alles eu r eigen! HÄNSEL Ich geh nicht mit dir, garstige Frau! GRETEL Du bist gar zu freundlich! HEXE Schau, schau! Schau, wie schlau! Ihr Kinder, ich mein s ja so gut mit euch, ihr seid ja bei mir wie im Himmelreich! Kommt, kleine Mäuslein, kommt in mein Häuslein! Ihr sollt s gut bei mir haben, will drinnen ... GRETEL So sprich Was willst du ... HEXE ... köstlich euch laben. GRETEL ... meinem Bruder tun? HEXE I nun... Ich will ihn futtern und nudeln, mit allerhand vortrefflichen Sachen ihn zart und wohlschmeckend machen. Und ist er dann nicht zahm, und brav, und fügsam und geduldig wie ein Schaf, dann, Hänsel, ich sag dir s in s Ohr, dir steht eine grosse Freude bevor! HÄNSEL So sag s, doch laut und nicht ins Ohr ... HEXE He? HÄNSEL Welch grosse Freude steht mir bevor? HEXE Ja, liebe Kinder, Hören und Sehn wird euch bei diesem Vergnügen vergehn! HÄNSEL Ei, meine Augen und Ohren sind gut! Haben wohl acht, was Schaden mir tut! (entschlossen) Gretel, trau nicht dem gleissenden Wort! Komm, Schwesterchen, wir laufen fort. (Er hat sich mittlerweile von der Schlinge befreit und läuft mit Gretel zum Vordergrunde. Hier werden sie von der Hexe zurückgehalten, die gebieterisch ein am Gürtel hängendes Stäbchen mit wiederholten Gebärden des Festbannens gegen die beiden erhebt.) HEXE Halt! (Die Bühne verfinstert sich allmählich.) Hokus pokus, Hexenschuss! Rühr dich und dich trifft der Fluss! Nicht mehr vorwärts, nicht zurück? Bann dich mit dem bösen Blick! Kopf steh starr dir im Genick! (Der Knopf des Stäbchens beginnt intensiv zu leuchten.) Hokus pokus, nun kommt jocus Kinder, schaut den Zauberknopf, Äuglein stehet still im Kopf!. Nun zum Stall hinein, du Tropf. (Neue Gebärde; dann leitet sie Hänsel, dessen Blick starr auf den leuchtenden Knopf gerichtet ist, zum Stalle und schliesst hinter ihm die Gittertüre.) Hokus pokus, bonus jocus, malus tocus, hokus pokus! Bonus jocus, malus locus! (Allmählich erhellt sich die Bühne wieder, während der Glanz des Zauberknopfes abnimmt.) Hokus pokus, bonus jocus, malus locus, hokus pokus! (Vergnügt zu Gretel, die noch immer regungslos dasteht) Nun Gretel, sei vernünftig und nett, der Hänsel wird nun balde fett. Wir wollen ihn, so ist s am besten, mit süssen Mandeln und Rosinen mästen. Ich geh ins Haus und hole sie schnell, du rühre dich nicht von der Stell ! (Sie droht grinsend mit dem Finger und geht ins Haus.) GRETEL (starr und unbeweglich) Hu! Wie mir vor der Hexe graut! HÄNSEL (hastig flüsternd) Gretel, pst! sprich nicht so laut! Sei hübsch gescheit und gib fein acht auf jedes, was die Hexe macht. Zum Schein tu alles, was sie will - da kommt sie schon zurück - pst! still! (Die Hexe kommt hervor, überzeugt sich, ob Gretel noch stille steht, worauf sie dem Hänsel aus einem Korb Mandeln und Rosinen hinstreut.) HEXE Nun, Jüngelchen, ergötze dein Züngelchen! (Steckt Hänsel eine Rosine in den Mund.) Friss, Vogel, oder stirb! Kuchenheil dir erwirb! (Sie wendet sich zu Gretel und entzaubert sie mit einem Wacholder.) Hokus pokus Holderbusch! Schwinde Gliederstarre, husch! (Gretel rührt sich wieder.) Nun wieder kregel, süsses Kleinchen, rühr mir geschwind die runden Beinchen! Geh, mein Püppchen, flink und frisch, decke drinnen hübsch den Tisch Schüsselchen, Tellerchen, Messerchen, Gäbelchen, Serviettchen für mein Schnäbelchen; nun mach alles recht hurtig und fein, sonst sperr ich dich auch in den Stall hinein! (Sie droht kichernd; Gretel eilends ab.) Hi hi hi hi hi hi! (zu dem sich schlafend stellenden Hänsel) Der Lümmel schläft ja, nun sieh mal an, wie doch die Jugend schlafen kann! Na, schlaf nur brav, du gutes Schaf, bald schläfst du deinen ew gen Schlaf. Doch erst die Gretel muss mir dran, mit dir, mein Mädel, fang ich an; bist so niedlich, zart und rund, wie gemacht für Hexenmund! (Sie öffnet die Backofentüre und riecht hinein, wobei ihr Gesicht grell von dunkelrotem Feuerschein beleuchtet wird.) Der Teig ist gar, wir können voran machen. Hei, wie im Ofen die Scheite krachen! (Sie schiebt noch ein paar Scheite unter,- die Flammen schlagen hoch hinaus und sinken wieder zusammen. Die Hexe, vergnügt, reibt sicb die Hände.) Ja, Gretelchen, wirst bald ein Brätelchen! Schau, schau! Schau, wie schlau! Sollst gleich im Backofen hucken, und nach den Lebkuchen gucken! Bist du dann drin, schwaps! geht die Tür, Dann ist fein Gretelchen mein Brätelchen! Das Brätlein, das soll sich verwandeln in Kuchen mit Zucker und Mandeln! Im Zauberofen mein wirst du ein Lebkuchen fein! Schau, schau, wie schlau! Hi hi, hi hi (usw.) (In wilder Freude ergreift sie einen Besen und setzt sich rittlings darauf.) Hurr hopp hopp hopp, Galopp lopp lopp, mein Besengaul, hurr hopp nit faul! (Sie reitet ausgelassen auf dem Besen umher.) So wie ich s mag, am lichten Tag spring kreuz und quer um s Häuschen her! (Sie reitet wieder. Gretel steht währenddem lauschend am Fenster.) Bei dunkler Nacht, wenn niemand wacht, zum Hexenschmaus am Schornstein raus! Aus fünf und sechs, so sagt die Hex , mach sieb n und acht, so ist s vollbracht, und neun ist eins und zehn ist keins und viel ist nichts, die Hexe spricht s! So reitet sie bis morgens früh! (Mit tollen Sprüngen reitet sie dem Hintergrunde zu und verschwindet zeitweilig hinter dem Knusperhäuschen. Wiederum sichtbar geworden, kommt die Hexe zum Vordergrunde, wo sie plötzlich anhält und absteigt.) Prr! Besen, hüh! (Sie hinkt zum Stalle zurück und kitzelt Hänsel mit einem Besenreis wach.) Auf, wach auf, mein Jüngelchen, zeig mir dein Züngelchen! (Hänsel streckt die Zunge heraus.) Schlicker, schlecker! Mm, mm, mm! Lecker, lecker! Mm, mm, mm! Kleines leckeres Schlingelchen, zeig mir dein Fingerchen! (Hänsel steckt ein Stöckchen heraus.) Jemine! O je! wie ein Stöckchen, o weh! Bübchen, deine Fingerchen sind elende Dingerchen! (rufend) Mädel! Gretel! (Gretel zeigt sich an der Türe.) Bring Rosinen und Mandeln her, Hänsel meint, es schmeckt nach mehr! (Gretel springt ins Haus und kehrt alsbald mit einem Körbchen voll Rosinen und Mandeln zurück.) GRETEL Da sind die Mandeln! (Sie stellt sich, während die Hexe den Hänsel füttert, hinter sie und macht mit dem Wacholder die Entzauberungsgebärde.) (leise) Hokus pokus Holderbusch, schwinde Gliederstarre, husch! HEXE (sich rasch umwendend) Was sagtest du, mein GänseIchen? (Hänsel regt sich wieder.) GRETEL (etwas verwirrt) Meint nur Wohl bekomm s, mein Hänselchen! HEXE He? GRETEL (lauter) Wohl bekomm s, mein Hänselchen! HEXE Hi hi hi! Mein gutes Tröpfchen, da steck dir was ins Kröpfchen! (Steckt Greteln eine Rosine in den Mund.) Friss, Vogel, oder stirb! Kuchenheil die erwirb! (Sie öffnet die Backofentüre, die Glut hat scheinbar etwas nachgelassen. Hänsel gibt Greteln währenddessen lebhafte Zeichen.) HÄNSEL (leise die Stalltüre öffnend) Schwesterlein, hüt dich fein! HEXE (Gretel gierig betrachtend) Wie wässert mir das Mündchen nach diesem süssen Kindchen! Komm, Gretelchen, Zuckermädelchen! (Gretel tritt heran.) Sollst in den Backofen hucken und nach den Lebkuchen gucken. Sorgfältig schaun, ja! ob sie schon braun da, oder ob s zu früh s ist kleine Müh ! (Gretel zaudert.) HÄNSEL (aus dem Stalle schleichend) Schwesterlein, hüt dich fein! GRETEL (sich ungeschickt stellend) Ei, wie fang ich s an, dass ich komme dran? HEXE Musst dich nur eben ein bisschen heben! Kopf vorgebeugt, s ist kinderleicht! HÄNSEL (Gretel am Kleide zurückhaltend) Schwesterlein, hüt dich fein! GRETEL (schüchtern) Bin gar so dumm, nimm mir s nicht krumm! Drum zeig mir eben Wie soll ich mich denn heben? HEXE (macht eine ungeduldige Bewegung) Kopf vorgebeugt, s ist kinderleicht! (Sie schickt sich murrend an, in den Backofen au kriechen, indem sie sich mit halbem Leibe vorbeugt, geben ihr Hänsel und Gretel einen derben Stoss, so dass sie vollends hineinfliegt, und schlagen dann rasch die Tür zu.) GRETEL, HÄNSEL (ihr nachspottend) "Und bist du dann drin, schwaps! geht die Tür, klaps! " Du bist dann statt Gretelchen ... ein Brätelchen! (Hänsel und Gretel fallen sich jubelnd In die Arme.) Juch-hei! Nun ist die Hexe tot, mausetot, und aus die Not! Juch-hei! Nun ist die Hexe still, mäuschenstill, Kuchen gibt s die Füll . Nun ist zu End der Graus, Hexengraus, und der Spuk ist aus! (sie fassen sich bei der Hand.) Ja, lass uns fröhlich sein, tanzen im Feuerschein, halten im Knusperhaus herrlichsten Freudenschmaus. Heil juch-hei, juch-hei! usw. (Sie umfassen sich und walzen miteinander. erst im Vordergrunde dann allmählich in der Richtung auf das Knusperhäuschen zu. Als sie beim Knusperhäuschen angekommen sind, reisst sich Hänsel von Gretel los, eilt ins Häuschen, indem er die Türe hinter sich zuschlägt und wirft Gretel durch die obere Luke Äpfel, Birnen, Apfelsinen, vergoldete Nüsse und allerhand Zuckerwerk in die aufgehaltene Schürze. Mittlerweile fängt der Hexenofen gewaltig an zu knistern; die Flamme schlägt hoch empor. Dann gibt s einen starken Krach, und der Ofen stürzt donnernd zusammen. Hänsel und Gretel, die vor Schreck ihre Beute fallen lässt, eilen bestürzt herbei und stehen wie erstarrt da. Ihre Verwunderung steigt aufs Höchste, als sie die Reihen der Kinder um sich herum gewahr werden, deren Kuchenhülle mittlerweile abgefallen ist.) HÄNSEL Da, sieh nur die artigen Kinderlein! GRETEL Wo mögen die hergekommen sein? KUCHENKINDER (regungslos, mit geschlossenen Augen, wie zuvor die Kuchenfiguren) Erlöst, befreit, für alle Zeit! GRETEL Geschlossen sind ihre Äugelein; sie schlafen und singen doch so fein! KUCHENKINDER O rühr mich an, dass ich erwachen kann! HÄNSEL (verlegen) Rühr du sie doch an, ich trau mir s nicht! GRETEL Ja, streicheln wir dies hübsche Gesicht! (Sie streichelt das nächste Kind, dieses öffnet die Augen und lächelt.) KUCHENKINDER O rühr auch mich, auch mich rühr an, dass ich die Äuglein öffnen kann! (Gretel geht streichelnd zu den übrigen Kindern, die lächelnd die Augen öffnen, ohne sich zu rühren; inzwiscben ergreift Hänsel den Wacholder.) HÄNSEL Hokus pokus Holderbusch! Schwinde, Gliederstarre, husch! (Die Kinder springen auf und stürzen von allen Seiten herbei.) KUCHENKINDER Habt Dank, habt Dank eu r Leben lang! (Die Kinder schliessen sich zu einem Ringelreihen um Hänsel und Gretel.) Die Hexerei ist nun vorbei, nun singen und springen wir froh und frei! Kommt, Kinderlein, zum Ringelreih n! reicht alle euch die Händchen fein! Drum singt und springt, drum tanzt und singt, denn Kuchenheil uns allen winkt, Drum singt und springt (usw.) dass laut der Jubelruf durchdringt den Wald, und rings erschallt von Lust der Wald! (zurücktretend) Habt Dank! Habt Dank! HÄNSEL Die Englein haben s im Traum gesagt in stiller Nacht... (Je vier Kuchenkinder umringen Hänsel und Gretel und verbeugen sich zierlich vor ihnen.) ...was nun so herrlich... der Tag hat wahr gemacht. KUCHENKINDER Lob und Dank! GRETEL Ihr Englein, die uns so treu bewacht bei Tag und Nacht, euch sei Lob und Dank für all die Pracht, die hier uns lacht, die uns so wonnig lacht! HÄNSEL Ihr Englein, die uns so treulich bewacht bei Tag und Nacht, habt Lob und Dank, habt Lob und Dank für all die Pracht, die so wonnig uns lacht! KUCHENKINDER Habt Lob und Dank für all die Pracht die hier uns lacht! Habt Dank eu r Leben lang! (usw.) (Alle drängen sich hinzu, um Hänsel und Gretel die Hände zu schütteln.) ALLE Habt Lob und Dank usw. DER VATER (hinter der Szene) Ral-la-la-la, ral-la-la-la, wären doch uns re Kinder da! Ral-la-la-ia, ral-la-ia-la-ia, Juch! Ei, da sind sie ja! (Der Vater erscheint mit der Mutter im Hintergrunde und hält an, als er die Kinder erblickt.) HÄNSEL (ihnen entgegeneilend) Vater! Mutter! GRETEL (ebenso) Vater! Mutter! DIE MUTTER Kinderchen! DER VATER Da sind ja die armen Sünderchen! (Frohe Umarmung. Unterdessen haben zwei Knaben die Hexe als grossen Lebkuchen aus den Trümmern des Zauberofens gezogen. Bei ihrem Anblick bricht alles in ein Jubelgeschrei aus.) ALLE Hei! DER VATER Kinder, schaut das Wunder an, wie die Hexe hexen kann, wie sie hart, knusperhart selber nun zum Kuchen ward! ALLE ÜBRIGEN Schaut, o schaut das Wunder an, wie die Hexe hexen kann, wie sie hart, knusperhart, selber nun zum Kuchen ward! (Die beiden Knaben tragen die Hexe ins Knusperhäuschen.) DER VATER Merkt des Himmels Strafgericht Böse Werke dauern nicht. Wenn die Not aufs höchste steigt, Gott der Herr sich gnädig zu uns neigt! Ja, wenn die Not aufs höchste steigt, Gott der Herr die Hand uns reicht! GRETEL, HÄNSEL, DIE MUTTER, KUCHENKINDER Wenn die Not aufs höchste steigt, (mit dem Vater) Gott der Herr die Hand uns reicht! (Indem die Kinder einen lustigen Reigen um die Gruppe tanzen, fällt der Vorhang.) この日本語テキストは、 クリエイティブ・コモンズ・ライセンス の下でライセンスされています。@ 藤井宏行 Humperdinck,Engelbert/Hänsel und Gretel
https://w.atwiki.jp/ik-ben-wakei/pages/256.html
Algemene informatie pioniers Algemene informatie pioniers Het primair onderwijs in Zuid-Kennemerland en het voortgezet onderwijs in Utrecht en Stichtse Vecht en Helmond-Peelland starten een jaar eerder met passend onderwijs. Dit betekent dat scholen in die regio’s per 1 augustus 2013 een zorgplicht hebben. Ze zijn vanaf die datum verantwoordelijk om een passend onderwijsprogramma te bieden voor leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben. De samenwerkingsverbanden zijn vanaf dan verantwoordelijk voor het toewijzen en bekostigen van de extra ondersteuning aan leerlingen. Wat betekent de versnelde invoering voor ouders en leerlingen? De versnelde invoering per 1 augustus 2013 heeft de volgende gevolgen voor ouders en leerlingen uit Zuid-Kennemerland (primair onderwijs), Utrecht en Stichtse Vecht (voortgezet onderwijs) en Helmond-Peelland (voortgezet onderwijs) Geen landelijke indicatiestelling meer ouders in deze 3 regio’s hoeven geen nieuwe landelijke indicaties meer aan te vragen. De school waar ouders hun kind aanmelden, beoordeelt of zij het kind kunnen plaatsen en doen eventueel een aanvraag voor extra ondersteuning of voor toelating tot het (voortgezet) speciaal onderwijs (na overleg met ouders). Zorgplicht scholen in deze 3 regio’s hebben zorgplicht voor leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben. De school waar ouders hun kind aanmelden, moet binnen 10 weken een passende plek voor het kind bieden. Dat kan op de school van aanmelding zijn of op een andere school die de leerling beter kan ondersteunen. De school overlegt hierover met de ouders. Leerlingen met een rugzak in het regulier onderwijs voor leerlingen die nu met een rugzakje deelnemen aan het regulier onderwijs, vervalt de rugzak. In plaats daarvan is de school verplicht om extra ondersteuning op maat te regelen. De school krijgt daarvoor een vast bedrag per leerling. De school informeert de ouders van de leerling voor de zomervakantie over de ondersteuning en begeleiding die de leerling in het schooljaar 2013-2014 krijgt. Leerlingen in het speciaal basisonderwijs (sbo) of (voortgezet) speciaal onderwijs (v)so leerlingen die onderwijs volgen in het sbo of (v)so kunnen op hun eigen school blijven. Verandert de leerling van school, dan beoordeelt het samenwerkingsverband of de leerling in het sbo of (v)so kan blijven of dat hij met extra ondersteuning regulier onderwijs kan volgen. Hierover vindt overleg plaats met de ouders. Leerlingen met een visuele of auditief/communicatieve beperking scholen voor blinde, slechtziende, dove of slechthorende leerlingen of leerlingen met ernstige spraaktaalmoeilijkheden vallen niet onder de samenwerkingsverbanden passend onderwijs. Voor deze leerlingen blijven de bestaande regelingen van kracht en verandert er het komend schooljaar dus niets. Schoolondersteuningsprofiel elke school in het samenwerkingsverband maakt een plan waarin wordt beschreven welke ondersteuning de school kan aanbieden. Informatie over dat profiel staat in de schoolgids. De medezeggenschapsraad van de school heeft adviesrecht over het schoolondersteuningsprofiel. Ontwikkelingsperspectief de school stelt een ontwikkelingsperspectief op voor alle leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben. Hierin beschrijft de school de uitstroombestemming van de leerling en de onderbouwing daarvan. De school gaat hierover in gesprek met de ouders (op overeenstemming gericht overleg) en bespreekt jaarlijks de vorderingen met de ouders. Geschillencommissie als ouders en school het niet eens worden over de toelating, verwijdering of het ontwikkelingsperspectief, kunnen zij een geschil voorleggen aan de landelijke geschillencommissie passend onderwijs. Pioniers delen ervaringen De samenwerkingsverbanden en scholen mogen passend onderwijs op hun eigen manier vormgeven. De aanpak van de 3 regio’s zal dan ook verschillen. Op de pagina’s van Sterk VO Utrecht en Stichtse Vecht, VO/VSO/MBO Helmond-Peelland en Zuid-Kennemerland PO leest u hoe deze regio’s passend onderwijs invullen. U kunt de pioniers volgen en leren van de ervaringen die zij opdoen met passend onderwijs. U vindt onder andere informatie over hoe de regio de ondersteuning aan leerlingen vormgeeft, hoe het geld van de ondersteuning wordt verdeeld en hoe de regio de ondersteuning toewijst. De informatie over de pioniers wordt de komende maanden verder aangevuld met onder andere praktijkvoorbeelden en handige documenten. Nuttige documenten Voorbeeldbrief aan ouders over een jaar eerder passend onderwijs (.doc, 34 KB) Voorbeeldbrief aan aangrenzende samenwerkingsverbanden over een jaar eerder passend onderwijs (.doc, 49 KB) Ondersteuningsplan Sterk VO Utrecht en Stichtse Vecht (PDF, 1,0 MB) Ondersteuningsplan VO/VSO/MBO Helmond-Peelland (PDF, 2,1 MB) Ondersteuningsplan Zuid-Kennemerland PO (PDF, 1,0 MB) Wilt u op de hoogte blijven van het laatste nieuws over de pioniers? Meld u aan voor de nieuwsbrief passend onderwijs.